Gisteren om half zes kwam de herbergier naar me toe met een mij bekend plastic zakje in de hand: mijn oplaadkabels. Iemand had ze gevonden bij het bankje voor de herberg. Daarop heb ik zitten te wachten tot de herberg open ging. Ik had wel even aan die mogelijkheid gedacht, maar dat idee meteen verworpen en daar dus ook niet gekeken. Nu bedenk ik me dat ik mijn stokbroodje eruit heb gehaald en ongemerkt mijn kabels ermee heb uitgetrokken. Ik ben wel blij dat ik ze terug heb, zou een heel gedoe kunnen worden de komende dagen om vervanging te vinden.
Met Melanie ga ik nog even naar de bar voor een bier. Eric en een paar anderen zijn er ook. Even na zevenen gaat de telefoon,: Fransine heeft van de 2 zussen gehoord dat ik ook in Navarenx ben. We spreken af dat we morgen samen zullen lopen, om kwart over 8 treffen we elkaar bij de kerk.
Het eten werd nog wel gezellig, viel ook bij bijna iedereen in de smaak, helaas ben ik niet zo gek op vis en vissoep. De herbergier bezuinigde niet bepaald op de wijn en ik heb me niet onbetuigd gelaten in het nuttigen ervan. Twee mannen uit Marseille speelden gitaar en zongen wat bij de Fransen bekende liedjes.
Om kwart over 8 zat Fransine al te wachten bij de kerk. Ze loopt de laatste dagen samen met een paar Fransen. (Serge en Eric,)We hebben wat bijgekletst, ze wil nog lang niet naar huis en wil doorgaan tot Santiago. Het bevalt haar dus prima. Vandaag is het een korte en gemakkelijke etappe, maar 19 km en weinig geaccidenteerd terrein. We stoppen dan ook regelmatig. De eerste km's is de route nog niet zo mooi. Dat wordt anders als de Pyreneeën weer in zicht komen, we zitten er nu duidelijk al dichter bij. Soms komen we boven op een heuvelkam en wordt het uitzicht niet belemmerd door mais, struikgewas of bomen. Dan hebben we een mooi uitzicht op de lange bergketen. Als we dan weer een stukje gedaald zijn, is het net of ze niet bestaan.
Na een km of 10 nemen we een pauze bij een bar waar ze biologische producten verkopen. Ik neem een crêpe en een vruchtendrank met fruit uit eigen tuin dat ongelooflijk zuur is. De anderen zitten aan de overkant in een bar bij een patefabriekje. Fransine wil nog even bij hen zitten. Het is daar wel gezellig. Zoals bij de eerdere pauze wordt van alles gedeeld: brood, kaas, paté, koekjes. Ik heb alleen pinda's in te brengen. Melanie komt ook nog aan, vertelt dat ze de foto,'s van de routebeschrijving met we transfer heeft verstuurd. Dat is toch wel heel aardig dat ze al die moeite doet. Na de pauze verspreidt de groep zich wat. Fransine loopt voorop, ik hal haar in, zij loopt met oortelefoontjes,zegt dat ze met (,klassieke,) muziek meer van de natuur kan genieten. We moeten dan nog een km of 6. Ik besluit om in mijn eigen wat snellere tempo door te lopen, te meer omdat er wel heel dreigende wolken o0p komen zetten. Even gaat het een beetje regenen, zodat ik de hoes om mijn rugzak moet doen. Ik haalnog net de twee zussen in en ben net na tweeen bij herberg Bohomatuiga, die ziet er prima uit.9
Fransine blijkt ook hier te zitten we dachten dat ze in een andere gite zat.
Vandaag hebben we weer meer dan 80 procent van de tijd over asfalt gelopen

Geschreven door Caminotoon