Om kwart over 8 zijn we op pad. Het is droog dus ik vertrek in mijn T-shirt. Het pad gaat meteen omhoog en blijft dat voorlopig ook doen, af en toe een stukje vlak of naar beneden. Het lopen gaat eigenlijk wel prima. We hebben verschillende ondergronden soms steen, soms leem, soms rotsachtig. Eigenlijk is het nergens problematisch. We volgen het dal, aan het einde ervan draait het pad terug. Zoals te verwachten is er een afkortmogelijkheid. Het dal in en aan de andere kant weer eruit. Dat kan hier ook, dat is 2.5 kilometer korter, maar dan lopen we wel steeds over asfalt en moeten we aan het einde 140 meter steil omhoog. Omdat de langere weg ook mooier is, nemen we die toch maar.
Er zijn weer veel mensen onderweg, bekenden uit de herberg van gisteren, maar ook mensen die in Deba gestart zijn. Af en toe hebben we mooie vergezichten, ook naar het pad aan de overkant. Het hoogste punt dat we vandaag bereiken is 504 meter, waar dat precies is geweest, weet ik niet doordat we zo vaak op en af gingen. Bij een niet meer bewoond huis, nemen we een etenspauze. Daar treffen we een Nederlandse vrouw die in Deba vertrokken is. In de laatste kilometers krijgen we toch nog een steile klim voorgeschoteld. We komen Markina Xhemein in via een heel vervelende steile afdaling, over gelukkig droog beton.
Vlak voor het dorp staan Wanda en Coby( de Nederlandse vrouw die we gisteren ontmoeten)te overleggen waar ze een bed zullen zoeken. Zij gaan naar de zelfde herberg als wij. We worden bij de kerk San Miguel opgepikt. Deze kerk is speciaal omdat die in de Middeleeuwen gebouwd is over 3 op elkaar liggende rotsblokken. Dit is wel bijzonder. Een Amerikaanse jongen wil ook nog mee, we gaan in twee porties naar de herberg die iets buiten het dorp ligt.
We zijn wel blij dat we gisteren naar de herberg Izarbide zijn gelopen. Met dat anderhalf uur erbij was het toch wel een pittige tocht geeorden
Vlak na ons komt een hele groep mannen aan. Wij krijgen op de slaapzaal een tweepersoonsbed in een hoekje aangeboden. In eerste instantie gaan we ermee accoord, als ik terugkom van een douche ( om de meute voor te zijn) is Aukje niet zo gelukkig met de situatie. Een hele kudde luidruchtige, bij elkaar horende mannen met bijbehorend kabaal
De douches zijn gemengd, in de douchecabines is nauwelijks ruimte om je aan of uit te kleden, wat voorstelbaar tot ongemakkelijke situaties voor de dames leidt. Ik vraag of er nog een kamer beschikbaar is en dat blijkt het geval. Voor 55 euro hebben we een grote kamer met eigen badkamer. We bieden Wanda en Coby de mogelijkheid om daar ook gebruik van te maken. Voor Coby komt dat aanbod te laat.
Ik heb mijn kleren alleen uitgespoeld, ik mag ze wel (laten) centrifugeren. Ik hoop dat ze nog droog worden. De Hospitalera zet een wasrek in de keuken. Zij loopt zich de benen onder de kont uit om iedereen te bedienen.
Intussen blijft het maar miezerregen en zijn de voorspellingen voor de komende dagen slecht. Zou het geluk, wat de regen tijdens het wandelen dan toch ophouden?
Om 7 uur kunnen we eten, we zitten bij Coby, Wanda en een paar Canadezen aan tafel; Dan, Don en Ton zitten naast elkaar. Het eten is lekker en overvloedig. Om 9 uur zijn we weer op onze kamer.

Geschreven door Caminotoon