Gisterenavond gegeten in het dorpsrestaurant. Ze hadden bijna alleen visgerechten, daarnaast alleen een steak. Daarbij een berg frites en ook nog rijst. Meer als de helft is teruggegaan naar de keuken. Na terugkomst nog even met de eige andere gast gekletst, een in Rio geboren Italiaanse. Tegen negenen naar bed heb 2 dekens genomen want ' s avonds wordt het nog wel koud.
Om 7 uur sta ik op, kan in een café een ontbijt nemen, ze hebben zelfs volkorenbroodjes. Om half 9 loop ik weer richting de zee. De ruim 7 km naar Villa de Conde gaan weer bijna continu over vlonders. Onderweg maak ik nog wel regelmatig foto's van de zee. Het afscheid van de zee komt tamelijk plotseling, een klein bordje wijst naar een weggetje dat loodrecht op de kust staat. We moeten ergens de rivier over die bij Villa de Conde in zee stroomt. Daarna begint het zoeken naar de goede voortzetting. De route vanaf hier tot Sao Pedro de Rates is een verbindingsstuk van 2 grotere routes. Ik heb al wel gelezen dat deze verbindingsroute ook redelijk goed gemarkeerd zou zijn, nu daar blijkt weinig van. Ik volg een pijl hoewel die duidelijk de verkeerde kant uit lijkt te gaan. Ik controleer maar even op mijn kaart en zie dat ik toch naar de brug moet. Na een paar honderd meter stop ik voor een kop koffie, de man zegt dat deze weg naar Sa Pedro de Rates gaat en dat een winkel iets verder op wel van die stopjes voor mijn stokken heeft. Dat blijkt niet zo te zijn, de buurvrouw van een soort zorgwinkel heeft wel iets, het dopje is wel wat te ruim, maar dat kan ik wel passend maken met tape. Ik kom bij het aquaduct, ergens had ik gelezen dat een route hier wel langs ging, markeringen ontbreken echter of zijn totaal onduidelijk. Ik vraag een vrouw en die zegt dat ik door kan lopen verderop komen wel "notaficationes". Een paar honderd meter verderop kom ik man met een buggie tegen. Hij vraagt of ik de camino loop en zegt dan dat ik de verkeerde kant uit ga, hij loopt wel met me mee tor de eerste markering. Hij wijst me dan op een vage gele vlek op een muur en zegt dat ik goed op moet letten. Misschien heb ik dat niet goed genoeg genoeg gedaan, maar ik heb weinig gele markeringen gezien, soms wel kleine stickers met witte pijlen. Een keer een vage gele pijl die een rechtse bocht aangeeft, vervolgens blijken er rechts 3 mogelijkheden te zijn. Ik wil niet de hele tijd mijn telefoon in de hand houden raadpleeg hem alleen voor de globale richting. Als ik even op een bankje zit te rusten, komt een Duitse vrouw aan, ook zij zoekt de juiste voortzetting. Met haar loop ik een paar uur, het zoeken blijft met "horten en stoten" gaan, zij kijkt steeds in haar "Ploetz"gidsje. Als wandeling op zich is er ook niets aan, we lopen steeds over asfalt, er is geen ruimte voor voetgangers. Soms loopt de weg tussen hoge muren, bij scherpe bochten levert dit wel gevaarlijke situaties op. Regelmatig moeten we de weg oversteken omdat daar wel loopruimte is. Op een plekje met een paar banken in de schaduw pauzeren we even. Linda krijgt het steeds moeilijker, ik begin ook wel wat moe te worden. Bij haar resulteert dat in een erg traag tempo en steeds in het boekje kijken. Bij een brug blijft zij steeds verder achter. Ik word van het trage tempo alleen maar moeier en zeg dat ook tegen haar We zijn intussen op de "centrale route" aangekomen en de markeringen zijn meteen al duidelijker Ze vindt het niet erg als ik alleen verder ga. Ik zie haar wel weer in de herberg. Het duurt mij ook wel wat lang voordat ik bij de herberg ben. Tegen kwart voor 3 ben ben ik er.
De hospitalera blijkt Nederlandse te zijn, van de 60 bedden zijn er slechts 3 bezet. Aantallen pelgrims varieren momenteel enorm. Ik ga een biertje drinken en tref daar een Nederlandse pelgrim, daarna even naar het winkeltje voor een blikje cola en een fles water. Ik ga maar douchen en hang mijn wandelkleren te drogen. Vanavond om 7 uur ga ik met Linda, naar het restaurant, zij is 20 minuten na mij aangekomen. Zij is kapot maar heeft geluk : een andere hospitalera doet uitgebreide spiermassage, zij maakt daar gebruik van. Ik bel naar huis, voor Aukje jaloersmakend zit ik langs een gazon vol madeliefjes.

Geschreven door Caminotoon