Tegen 10 uur zijn we, na een wandeling van een klein half uurtje, bij Hertz. We krijgen een mooie Toyota Yaris, een automaat, mee, via bluetooth kan ik mijn spotifyafspeellijst afspelen. Na ons geïnstalleerd te hebben vertrekken we rond half elf. Na nog geen 2 kilometer rijden stoppen we voor een stoplicht, de chauffeur van een busje achter ons, zit even niet op te letten en rijdt van achteren tegen ons aan. We schrikken natuurlijk, voel wel even wat in mijn rug. Dat is echter vrijwel meteen weer over, erger is dat de auto beschadigd is en dat dat de nodige rompslomp met zich mee zal brengen. Na enig heen en weer gebel, komt redelijk snel de sleepwagen die de auto en ons naar Hertz terugrijdt. dan begint het administratieve gedoe.
We hebben wel een verzekering afgesloten voor afdekking van het eigen risico, we gingen ervan uit dat dan alles meteen geregeld zou zijn. De verzekering loopt echter via rental cars, wij moeten dus eerst betalen en het geld dan kater terugkrijgen via rental cars. Het bedrag kan echter niet afgeschreven worden van de creditcard van Henri. Henri snapt er niets van, belt uiteindelijk de bank en daar vertellen ze dat er een aanvraag is gedaan maar dat de vervaldatum niet goed was ingevuld, er stond een 7 I.p. v. een 8. We gaan nog even boodschappen doen. Rond 1 uur vertrekken we, deze auto, een SEAT is luxer als de andere, er zit cruise control op, wat voor Henri wel handig, ook hier kan ik mijn muziek afspelen.
Na een half uurtje stoppen we om wat te eten. De dure Ibericoham is zijn prijs niet waard. Om hem goed te proeven zou ik er mogelijk wat meer op moeten doen, maar dat is zonde.
We rijden richting Oviedo over de oude, vertrouwde 630. Zoals zo vaak verloopt de Camino vlakbij deze weg. Ook vandaag zie ik redelijk vaak gele pijlen als het pad pal langs de weg loopt of de weg kruist. Uit de beschrijving herinner me dat het pad bij de Pajarespas over de weg loopt en dat dit een gevaarlijke passage is, die maar heel moeilijk te ontwijken is. Nu we eroverheen rijden zie ik dat het helemaal klopt , de weg verloopt met bochten, er is helemaal geen ruimte langs de witte lijnen en je loopt dus samen met de auto's die niet verwachten voetgangers tegen te komen.
Was het landschap voorheen al mooi, na de pas wordt het echt wonderschoon. Als we een paar honderd meter gedaald zijn, is er gelukkig een plek waar we de auto kunnen parkeren en wat beter om ons heen kunnen kijken en foto's kunnen maken. Honderd meter verder steekt het pad de weg weer over, onder ons kunnen we het pad zien lopen. Ik heb een dubbel gevoel, als de blaren er niet tussen zouden zijn gekomen had ik samen met Brigitte en Henri hier kunnen lopen. Ik kan echter ook wel van het landschap genieten en neem me vast voor om hier nog een keer terug te komen.
Het laatste stuk rijden we over de snelweg. Tegen half 4 parkeren we de auto in een parkeergarage bij het Centro Medico Gijon. Dat blijkt pas om 4 uur en te gaan. Dus eerst naar even koffie. Dan blijkt het om een private kliniek te gaan. Nergens stond dat aangegeven, ook niet op Internet, de naam doet vermoeden dat het een publieke kliniek zou zijn. Gelukkig ligt de kliniek waar ik wel terecht kan vlakbij. Ik word redelijk snel geholpen, al word de receptioniste voortdurend onderbroken in haar werkzaamheden. Na het registreren kan ik meteen geholpen worden. Jammer genoeg zie ik vergeleken met gisteren niet zo veel verbetering. Nu wordt het tijd om onderdak te zoeken. We besluiten om voor 2 nachten te proberen. Het hotel dat Henri al gevonden had, bleek alleen vanavond een kamer vrij te hebben. We kijken dus maar verder. Op een adres zo'n 10 minuten verder zou nog wat moeten zijn. Op dat adres is geen hotel. Bij de drukknopjes staat wel "residencia", als ik erop druk gast wel de voordeur open. Boven gekomen komen we in een portiek, met allemaal genummerde deuren er is echter niets wat een receptie lijkt, er is niemand. Ook als we Hello roepen komt niemand. ( Iemand heeft toch de deur open gedaan) We lopen terug naar de auto, ik heb er nu wel genoeg van om hier verder zo rond te lopen. We besluiten om in een andere wat kleinere plaats wat te zoeken en boeken voor 2 nachten een kamer in Villaviciosa voor € 90 voor 2 nachten.
Eerder hebben we ook nog even bij de zee gekeken, ziet er hier wel mooi uit. Van Gyon hebben we niet veel gezien, alleen dingen die we onderweg op onze zoektocht toevallig gepasseerd zijn. Na ruim een half uur komen we aan in Villaviciosa, het duurt wel even voordat we ons hotel vinden. Henri heeft de navigatie via Booming. Com ingesteld en die werken met coördinaten, die blijkbaar niet zo nauwkeurig zijn. Achteraf komen we erachter dat we het hotel 2 keer praktisch voorbijgereden zijn. Het hotel is prima.
Onderweg zag ik een menubord met pulpo. Nu we vlakbij zee zijn, wil ik dat proberen. Het smaakt prima, ze komen van de grill. Ook Henri vindt ze lekker, eet wel vaak inktvis, maar Pulpo kende hij nog niet.
Vandaag was het een minder leuke dag, het ongeluk, het bezoek in Gijon. Het feit dat ik dagelijks naar een centro medico moet, maakt onze speelruimte ook aanmerkelijk kleiner.

Geschreven door Caminotoon