Gisterenavond zijn we met drieën uit gaan eten, eerst op zoek naar een ander vegetarisch restaurant, het eerste is op maandag alleen 's middags open, het andere verkoopt alleen een soort toasts met diverse vegetarische smeersels als humus e.d. Daarna maar naar een ander restaurant. Ik bestel er 2 mini harburgers waar ze vorig jaar blijkbaar de plaatselijke tapas wedstrijd mee hebben gewonnen, ik bestel ook patatas bravas en dat had ik beter niet kunnen doen, want het is veel te veel. De rekening valt mee in tegenstelling tot het restaurant van 's middags waar we het niet bestelde brood moesten betalen en een gerecht geserveerd kregen, waarnaar ik alleen maar geïnformeerd had.
Vanmorgen hebben we al om kwart over 6 de wekker gezet. Toch duurt het tot ruim half acht voor we daadwerkelijk vertrekken. Vanuit Ourense lopen twee routes naar Cea, een oostelijke en een westelijke. Van de westelijke route moet het eerste deel niet mooi zijn, een heel lange klim door onaantrekkelijk gebied, het tweede deel moet echter wel mooi zijn. Voor de oostelijke route geldt het omgekeerde. Wij kiezen voor de mogelijkheid om de routes te combineren, dit is wel een paar kilometer langer.
We doorkruisen heel de stad, meestal gaan we omhoog. Na het oversteken van de n525 begint ook op deze route een steile klim. Hij is echter best wel mooi, gaat over grote platte stenen door behuizing. Duurt een kleine 3 kwartier tot we boven zijn. Ik heb eigenlijk continu kunnen lopen zonder buiten adem te raken. Na een paar kilometer over de kam, moet het punt komen waar we de verbindingsweg kunnen nemen. Met behulp van de Osmandkaart en de beschrijving uit de Outdoor gids gaat het vrij gemakkelijk.
In A Cabeanca drinken we een koffie, als we willen betalen zegt de jongen van de bar dat wij als peregrinos niet hoeven te betalen. (Later op de dag hoor ik van Hans en Ineke dat ook zij de koffie gratis hebben gekregen) We gaan nog op de foto.
Na een paar kilometer komen we op de westelijke route. Na ongeveer een kilometer komen we bij een kruispunt waar aanvankelijk de markering onduidelijk is. Redelijk snel is duidelijk dat we rechtdoor moeten, volgens mijn kaart en een een vage pijl, toch blijft Erika uit haar Outdoor boekje voorlezen. Ik zeg dat ik ga lopen. Even verderop staat een bordje Cesar Palace, 600 meter. Brigitte zegt dat dat iets bijzonders is. Cesar staat ons al op te wachten, volgens mij ontsnapt niemand aan zijn aandacht. We kunnen koffie krijgen, op tafel staan diverse gerechten, tortilla, soort wentelteefjes van bruin brood, koekjes etc. Hij maakt van iedereen die bij hem binnenkomt een foto, alle in de loop der jaren gemaakte foto's worden continu vertoond. Hij praat volop. Heeft natuurlijk in Duitsland en Nederland gewerkt als vrachtwagen- en buschauffeur op Eurolinebussen van Amsterdam naar Spanje. Ik heb het na een klein half uurtje wel gezien.
Ik maak maar een foto van een veld met "el grelos", de groente waar ze calo galega van maken Opvallend in dit gebied is dat het er allemaal wat minder armoedig uitziet, bijna geen vervallen huizen, wel veel tamelijk nieuwe, luxe woningen.
Op een bepaald moment passeren we wegwerkzaamheden. Er staat een bordje Maquinista calzada. Ik zeg dat dat betekent dat de werkers moe zijn (dan had er waarschijnlijk toch canzada moeten staan) ik had er toch een foto van moeten maken want een eindje verder zitten de 2 wegwerkers op de rupsbanden van hun voertuig uit te rusten.
We lopen nu veel door bos. Erika geeft aan dat wij wel verder kunnen gaan, zij doet het rustiger aan en neemt de tijd om foto's te maken
We komen ook weer regelmatig modderstukken tegen, een week geleden moeten deze stukken nog veel moeilijker passeerbaar zijn geweest.
Gelukkig is er nu af en toe schaduw, want het wordt wel erg warm, zeker als we af en toe over een asfaltweggetje lopen, dan komt de hitte ook van onderen op je af.
Na zo'n modderstuk komen we bij de middeleeuwse brug uit. Beneden zien we, pal in de zon, een bankje en een tafel staan. Een vijftig meter verder staat nog één rond tafeltje in de schaduw, we moeten ons dan wel even een weg banen door wat struikgewas. Het is wel een prima plekje om te eten. We staan vlakbij een stroomversnelling. Ik bel hier maar naar Aukje, omdat we zeker niet meer voor half drie in de herberg zijn, gelukkig is de verbinding goed en heeft ze vanaf morgen 3 dagen vrij. Intussen heeft Erika ons ook opgemerkt en is naar beneden gekomen Om ook het geluid van de rivier mee te krijgen, maak ik hier het eerste filmpje van deze Camino.
We moet nu nog zo'n 7 kilometer naar Cea, het lopen gaat eigenlijk nog steeds goed, het grootste probleem is de hitte. Iets na half vier zijn we in Cea. Als we het dorp in lopen passeren we ook de school, alle kinderen die buiten aan het spelen zijn roepen "Bon Camino" (zeggen meer "caminjo")Brigitte heeft het wel aardig gehad. Na gedoucht te hebben en de was gedaan te hebben, begin ik aan mijn verslag. Ik merk dan dat ik toch ook wel moe ben. Doezel tenminste een uurtje in. Daarna gaan we het dorp in om een Supermercado te zoeken. Brigitte besluit om vanavond in de herberg te eten. Ik ga wel een menu nemen. Omdat ze in de supermercado geen brood hadden, moeten we daar nog naar op zoek. Dat kost wel enige moeite, terwijl Cea beroemd schijn te zijn om haar brood. Uiteindelijk vinden we het, we moeten aanbellen, een vrouw doet het raam boven open en komt naar beneden. Een brood is gigantisch groot en ze verkoopt geen halve.
Ik ga naar het restaurant, wat geen restaurant is, het pelgrim menu wordt alleen ter ondersteuning van de pelgrims gemaakt, zegt ze. Die ondersteuning had ik best kunnen missen, want het menu is ongeveer het slechtste menu dat ik tijdens de hele Camino vanaf Sevilla heb gehad en dat voor de prijs van 9 Euro, wat voor hier wel duur is ( ik kreeg er ook maar een glas wijn bij)
Erika gaat morgen maar tot het klooster van Oseira (9 km) kreeg de laatste 2 km last van haar bovenbenen. Ben benieuwd hoe dat verder gaat. Ze hoeft nog maar 4 dagen en heeft nog veel tijd.

Geschreven door Caminotoon