Als we opstaan is het nog erg grijs buiten, de straten zijn nat en het miezert. We doen het maar rustig aan, gaan tegen half 9 ontbijten. Een broodje met tortilla. We besluiten om nog even te wachten met te vertrekken om te wachten of het wat droger en zonniger wordt. Tegen half 12 gaan we eerst maar naar het centro de salud. Ik word weer meteen na het inschrijven geholpen. De blaar ziet er wel weer beter uit dan gisteren. De verpleegster zegt dat het er "bastante bien" eruit ziet (voldoende goed) Ze verbindt de teen. De andere blaar is goed droog, met een scherp mesje haalt ze de oude huid weg, gelukkig heeft ze een vaste hand. Ze zegt dat ik de teen morgen wel zelf kan verbinden. Krijg de benodigde spullen mee. Maandag of dinsdag ga ik zeker toch weer naar een medisch center
Het is wel handig dat we nu de rest van de dag geen rekening meer hoeven te houden met de noodzaak om een medisch centrum te bezoeken.
We gaan via een binnenweggetje naar de "mirador fitu", vanwaar we een mooi uitzicht zouden moeten hebben op de kust en op de Picos d'Europa. Onderweg hebben we al mooie uitzichten op de bergen en inhammen van de zee. we komen echter wel steeds dichter bij de wolken. Voor het uitzicht moeten we een trap op, die is gelukkig prima te belopen. Het uitzicht is prima, maar helaas worden m.n de Picos door de wolken bedekt.
We willen verder, langs de weg staan allemaal auto's in de berm geparkeerd. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het lawaai van jankende motoren dat we vanaf de mirador hoorden. Na even komen we bij een wegblokkade, om nog in Canga d'Oniz te komen moeten we een zijweggetje nemen. Na een paar kilometer volgt de volgende omleiding, nu wordt het echt een verrassingstocht. Onder ons in het dal zie ik auto's rijden, er is blijkbaar een rallye of zo aan de gang.
We besluiten nu maar om naar de kust te gaan. We komen aan in Ribodesella, met enige moeite vinden we een parkeerplek. Hier mondt een rivier uit in zee, we lopen een stuk langs de rivier en gaan via een trap omhoog naar de"ermita" van boven hebben we een mooi uitzicht over de monding van de zee, het centrum en de bergen op de achtergrond.
Henri stelt voor om verder langs de kust naar Llanes te rijden,d aar hebben zij een aantal jaren geleden op een heel mooie camping gestaan. We rijden over de kustweg, die parallel loopt aan de Camino del Norte, waarop Brigitte nu loopt, zij is gisteren in Llanes geweest. We passeren veel pelgrims,die langs de weg lopen, er zijn er veel onderweg. Ergens moeten we op niet zo'n grote afstand Brigitte zijn gepasseerd. Even overweeg ik wel te bellen om even iets af te spreken. Ik doe dat toch maar niet, ik zou me toch wat ongemakkelijk voelen, zou me een beetje een indringer voelen.
In Llanes gaan we naar een uitzichtpunt over de zee, is weer heel mooi, de ruwe kust, het heldere water, de bloemetjes, de bergen die helaas weer voor een groot deel achter de wolken verdwenen zijn. Na een klein uurtje rijden we nu over de autoweg terug. Iets Na vijf uur zijn we terug in ons hotel.
Ik bel naar huis met Aukje en Houkje en naar Brigitte. Zij is vandaag naar Ribodesella gelopen, de plaats waar wij vanmiddag waren.
Henri installeert een app op mijn tablet, waardoor ik hier NPOprogrammas (terug kan) zien. Tegen 9 uur gaan we eten naar een zaak waar we voor 9 € een menu nemen. Ik probeer vissoep, dat is, zoals eigenlijk al verwacht, niet een groot succes. Daarna een bonenschotel met wat worst, derde gang vlees met een sausje met appel erin en gebakken aardappeltjes en rijstepap toe. Hier hoef je niet bepaald van honger om te komen. Hier zitten veel siderias, bar waar cider wordt geschonken. Het hoort erbij dat de drank vanaf een meter of zo in het glas wordt geschonken. De jongen aan de bar doet dat ook. Als we af gaan rekenen, kunnen we het van dichterbij bekijken. Hij houdt zijn arm hoog boven zijn hoofd, houdt het glas schuin en kijkt niet naar het glas. Hij moet wel elke dag een schone broek aan.

Geschreven door Caminotoon