Gisterenavond gegeten in een zijstraatje van de Rua des Flores. Eten was redelijk goedkoop maar van onglijkmatige kwaliteit. Tortillachips met sausjes, die snel koud werden, wel lekkere vegetarische lasagne. Bij het toetje bleek dat je zelfs appeltaart kan verpesten.
De nacht duurde lang, maar gelukkig ging ook hier de zomertijd in, zodat ik een uur eerder op kon staan. De receptie en ontbijtzaal was nog niet open.
Bij de eerste stappen voelde de rugzak wel wat zwaar aan Om vijf over negen beklom ik de trap naar de lange brug bij station Mercado.. Er stonden wel markeringen, maar die waren niet echt nodig, terug naar de zee. Tot morgenmiddag zal ik de zee van dichtbij blijven volgen, daarna ga ik het binnenland in. Na zo'n km denk ik "laat ik mijn kniebanden maar eens aan doen" Ik zoek een beetje afgezonderd plekje, moet een stukje naar beneden. Ik zie nog niet veel caminogangers. De meeste wandelaars volgen het pad. Ik loop een km of anderhalf over het strand. Het pad loopt hier ook een stukje langs een grote petrochemische fabriek. Het pad is bijna continu een plankier daar zijn heel wat bomen voor gesneuveld.Ik had me voorgenomen om vaker te stoppen, er zijn echter nauwelijks plekken in de schaduw. Ik maak wel wat foto's van de zee, maar het is moeilijk om het juiste moment te pakken. Hopelijk zitten er wat aardige tussen. Ik passeer een voetbalwedstrijd, even beklim ik de vrij toegankelijke tribune, maar heb al snel genoeg gezien. Een paar km verder stop ik voor koffie. Dan merk ik dat ik mijn telefoon niet meer heb, die koffie laat ik dus maar zitten. Ik zie 3 mogelijkheden, hij is uit mijn broek gevallen bij het de tribune opklimmen of bij het omdoen van de kniebanden of hij is in het hostel blijven liggen.
Ik loop snel terug naar het voetbalveld, dat is zeker zo'n 4 km lopen. De wedstrijd is natuurlijk al lang afgelopen, ik kijk op de tribune, daar ligt hij niet. Ik vraag in de kantine of ze hem daar soms afgegeven hebben. Zoals al te verwachten is dat niet het geval Ik vraag aan de man die redelijk Engels spreekt of het mogelijk is om een taxi te bellen. Dat kan, hij belt een über en betaalt met zijn telefoon, iets van 6 euro. Als ik dan nog verder wil moet ik dat aan de chauffeur betalen. Na hem terugbetaald en bedankt te hebben, staat meteen al de taxi voor de deur. Hij wil via de snelweg rijden, maar ik vraag of hij de weg langs het strand wil nemen, dan hoop ik de plek te herkennen waar ik mijn kniebanden om heb gedaan, dat is niet het geval, dus rijdt hij verder in de richting van Mercado. Ik zeg dat hij niet helemaal naar het station hoeft te gaan, want dan zou ik die hele lange brug weer over moeten. Ik loop snel terug naar het strand en heb nu redelijk snel de "omkleedplek" gevonden, helaas er ligt geen telefoon, laat staan de mijne.
Wat nu? Van de andere kant komt een stelletje aangelopen met rugzakken, het lijkt of ze de camino lopen. Vanuit de gedachte " dat pelgrims elkaar altijd helpen spreek ik ze aan. Ze blijken geen camino te lopen ( hij heeft dat vorig jaar wel gedaan.)Ik leg ze de situatie uit, ze zijn zeer hulpvaardig. Eerst probeer ik met zijn telefoon mijn nummer, ik krijg geen gehoor, daarna bel ik het hostel, zij hebben in de ontbijtzaal niets gevonden. De receptioniste zal voor de zekerheid boven op mijn kamer kijken ( hoewel hij daar eigenlijk niet kan liggen). Ze vraagt of we dan mijn telefoonnummer kunnen bellen, zodat zij hem over kan horen gaan. De vrouw van het stelletje doet dat, nu wordt de telefoon wel opgenomen: een vrouw heeft hem gevonden, op de plek waar ik me omgekleed heb. Zij probeert me haar adres door te geven, dat wordt niets. Ik vraag of ze hem wil komen brengen en dat ik de taxikosten wel vergoed. Zij blijkt echter niet ver van de plek af te wonen, zij komt hem wel brengen. Ik zit op het muurtje tegenover de McDonald's. Na zo'n 20 minuten, die uren lijken te duren, komt een vrouw in beeld met een telefoon in de hand. Ik zeg dat ik haar graag vindersloon wil betalen, maar daar wil ze niets van weten. Ze zegt dat ik voorzichting moet zijn. " The camino provides" komt wel weer uit, duidelijk is wel dat niet alleen pelgrims elkaar helpen.
Ik heb geen zin om dat hele stuk van ruim 10 km nog een keer te lopen. Van rustigaan beginnen is sowieso geen sprake meer. Ik loop terug in de richting van waar bussen naar Labruge zouden vertrekken. Ik vind wel een bushalte, volgens een man vertrekt daar wel een bus naar Labruge, na enig gedelibereer net andere wachtenden komt hij me de uitkomst melden, hier stoppen alleen avondbussen. Bij de bushalte waar hij me naar verwijst, staat niemand, er hangt ook geen enkele informatie. Ik neem dus maar een "koffie met" in een bar aan de overkant en vraag of ze een taxi voor me kunnen bellen. Het wordt weer een über, volgens dezelfde procedure, deze keer kost het 10 euro. Ik word afgezet bij het strand van Labruge, waar het pad verder gaat. Ik moet nog een km of 4 naar Via Cha. Ook dit is weer een mooie route, er zouden hier veel vogels moeten zitten. Langs het pad staat hoog bamboeachtig gewas. De vlonders zijn op dit stuk wel aan onderhoud toe, soms ontbreekt een plank. De kieren tussen de planken zijn soms ook erg breed, daardoor verlies ik een dopje van mijn stokken. Dat is erg vervelend, want nu blijft de stok soms hangen tussen de smalste spleetjes. Op stenen maaht een stok zonder dopje vreselijk irritant geluid.
Tegen half 4 kom ik aan in de herberg, er zouden nog 2 mensen gereserveerd hebben. Nu, om 6 uur ben ik echter nog steeds alleen. (Ondanks de goede recensie op Gronze) Ik doe snel even de was en ga dan Aukje bellen, tijdens dit gesprek komt er enorm veel kabaal uit de naast de herberg gelegen sporthal, er blijkt een zaalvoetbalwedstrid te zijn met redelijk fanatiek ogende aanhang.

Geschreven door Caminotoon