We staan niet zo vroeg op vandaag, hoeven maar 20 km. In de herberg is geen ontbijt. Vandaag wil ik liefst wel koffie en iets wat op een ontbijt lijkt. We krijgen een grote kop koffie, een glas vers sinaasappelsap en een geroosterd half stokbroodje met jam naar believen uit de pot te nemen.
Om 8 uur zijn we op weg, we gaan eerst een stukje omhoog, daarna wat op en af en moeten dan een meter of 150 omhoog over een zeer pittig, steil asfaltweggetje. Als we boven zijn, begint de lange afdaling naar het stuwmeer van Salime. Het uitzicht is weer prachtig. Ik ben natuurlijk benieuwd hoe ik zo'n lange afdaling zal verteren. De afdaling gaat over het algemeen ovet een heel goed pad, waarover ik gemakkelijk zonder al te veel te hoeven remmen kan doorlopen. Brigitte gaat wat langzamer maar beneden dan ik, ze probeert zoveel mogelijk te "zigzaggen" om de druk op de knieën zoveel mogelijk te beperken. Ik doe dat eigenlijk alleen op vrij egale stukken, op stukken met losse stenen vind ik het niet prettig. Ik wacht wel regelmatig eventjes. We hebben op zich een prima tempo, we halen wel steeds mensen in, maar worden zelf niet ingehaald.
Het stuwmeer komt langzaam dichterbij, rond half 12 zijn we er. We hebben dan zo'n 14,5 km gelopen en nog ruim 5 te gaan naar Grandes Salime. We nemen hier een etenspauze.
Eija, de Finse vrouw met wie we gisteren hebben gegeten, komt ook hier aan. Zij is gisteren ook over de Hospitalesroute gegaan, Hoewel ze van zichzelf zegt dat ze maar erg langzaam gaat. Ze zegt dat ze ons brood heeft zien liggen.
Na de stuwdam lopen we zo'n 3,5 km langs de asfaltweg, snel zitten we al weer vrij hoog boven het meer, aan de overkant zien we de bergkam waar we vandaan zijn gekomen, ongelooflijk dat we vandaag zo hoog zijn geweest.
De laatste 2 km gaan we over een smal bospad omhoog. In Grandes Salime staan veel nog niet zo oude huizen, die gebouwd zijn voor de arbeiders van de aanleg van de stuwdam, er zouden nu nog masr1000 van de oorspronkelijke 3500 bewoners wonen. De plaats ars ziet er echter niet bepaald onbewoond uit. Er zijn een paar bars, betaalautomaten, 2 supermercados. We besluiten om vandaag hier te blijven. We zouden nog 5 km naar Castro kunnen lopen, maar dan hoeven we morgen maar 20 en hier is meer te beleven. We moeten nog maar de farmacia voor pleisters en een leesbril voor Brigitte, die is ze vandaag verloren. Dat was wel balen want het was een hele dure van 300 €.
We koken vandaag zelf, pasta met groenten, tomatensaus en een paar gekookte eieren voor mij.( Ik heb er nóg 4 over, 2 voor morgenvroeg en 2 om mee te nemen)
Ik heb was buiten hangen, maar moet hem snel binnenhalen, omdat het begint te regenen. Gelukkig hebben ze hier een droogtrommel,ik heb weinig kleingeld, dus mogelijk is mijn was nog niet helemaal droog als de tijdklok stopt. Dat blijkt ook het geval te zijn, ik moet nog een munt van 50 erbij stoppen en wacht tot Brigitte tijd heeft om te wisselen. Een beetje wijsneuzige Nederlander die we regelmatig tegenkomen, doet wat moeilijk, anderen staan ook op de droogtrommel te wachten.. Hij praat zo'n toon dat je weinig geneigd bent je enigszins coöperatief op te stellen.
Het eten is prima, morgen bij het ontbijt eten we de restjes, ik ben benieuwd.
Vroeg in de avond lopen we nog even naar het dorp voor een koffie en een Orujo de herbas. Brigitte ziet dat Gerard haar geprobeerd heeft te bellen en belt terug. Het gaat nog niet echt goed met Orty, ze zegt dat ze zich erg angstig voelt. Ze blijft wel aktief, probeert elke dag wel een stukje te lopen.

Geschreven door Caminotoon