Toen we vanmorgen wakker werden, hoorde Aukje het al: het regende. Beneden hebben we ontbeten met gisteren gekocht brood en kaas. Om tien voor half 9 vertrekken we. We proberen Serdio te halen, het alternatief is San Vincente de la Barquera maar dat is maar net iets meer dan 10 kilometer en dan zijn we al voor 12 uur uitgewandeld. Serdio is 20 km.
Als we vertrekken, miezert het al. We hebben wel de hoezen over de rugzak gedaan, hebben voor de rest weinig regenkleding bij. Ik wel een poncho maar die gebruik ik zelden. Bij het uitlopen uit Comillas komen we vlak langs de imposante universiteitsgebouwen boven op een heuvel. We lopen steeds over asfalt. Nadat we een brug gepasseerd zijn, herken ik een dammetje waarover ik vorig jaar naar het strand gelopen ben en waar ik een schuiver gemaakt heb. Voordat we bij het begin ervan zijn en er een keuze gemaakt moet worden komen we bij de afslag naar de oude meer inlandse route. Omdat die een klein beetje korter is nemen we die maar i. p. v. de strandroute. Dit weggetje blijft steeds op en af gaan, de omgeving is wel mooi, maar vanwege de regen maak ik nauwelijks foto's. Nadat ik mijn camera in de rugzak heb gedaan neem ik helemaal geen foto,'s meer. Het is steeds harder gaan regenen. Vandaag hebben we ook meestal onplezierige ondergrond, of asfalt of "schotterpiste" met losse en of gladde stenen. Een paar keer zijn de markeringen verdwenen, een snel wandelende vrouw voor ons heeft die passages dan al wat verkend. Een keer moeten we een gok nemen, die na 200 meter fout blijkt te zijn. Een paar kilometer voor San Vincente is gelukkig een bar open, zodat we even de warmte op kunnen zoeken. Nadeel is wel dat het steeds even tijd kost om weer op gang te komen. Tegen half twaalf lopen we de lange brug voor San Vincente op. We gaan niet echt de stad in maar gaan via een pittig klimmetje een buitenwijk door. Als we na een kwartier of zo terugkijken zien we de brug al redelijk ver achter en onder ons liggen. We zeggen regelmatig tegen elkaar dat het toch bijzonder is dat je te voet toch ook ongemerkt grote afstanden af legt
Voor Acebosa staat een bord waarop staat dat er ook een alternatieve route door het bos moet zijn, die ook korter lijkt. Op zich willen we die wel nemen, we zien echter geen gemarkeerde afslag en volgen dus maar de pijlen. Er staan nu ook rode markeringen van de Camino Lebaniego, die gaat door de Picos de Europa en moet heel mooi zijn. Is maar 55 Kilometer lang. Ik heb daar thuis wel even naar gekeken, maar de dagafstanden zijn wat te lang, geloof ik.
De laatste kilometers zijn met name voor Aukje wat zwaar, eerst een pittige klim van ongeveer een kilometer, dan weer een asfaltweg met redelijk veel verkeer. Ik zelf merk dat ik met name in de afdalingen last krijg van mijn kuitspieren, in die stukken gaat Aukje wat sneller
Gelukkig is het het laatste uur wel droog geworden. Ik herken de herberg en het pleintje, dit keer hoeven we niet in te schrijven in het Casa de Consejo, maar kunnen meteen naar de herberg. De hospitalera komt later langs. Ik doe maar eerst de was en nu maar hopen dat ie nog droog wordt. Het weer is namelijk redelijk onbestendig, ben benieuwd wat het morgen wordt.
De rugzakken mogen niet mee de slaapzaal in. Vorig jaar moesten ze beneden blijven in een andere zaal, nu staan ze in een kleine voorruimte voor de slaapzaal. Dat zal morgen wel een beetje een gedoe worden als iedereen zijn rugzak in wil pakken. Er zitten nu wel minstens 9 Nederlanders in deze herberg.
Omdat er geen zitruimte is in de herberg en het nu te koud is om in de grote tuin te zitten, liggen we op tijd in bed om te typen en te lezen.

Geschreven door Caminotoon