Vanmorgen zijn we even nachten vertrokken. We ontbijten in en bar, voor 2.25. We krijgen een grote kop koffie, een glaasje sinaasappelsap, Aukje een croissant en ik een pintcho die ik aan de bar uit kan kiezen. Mijn zeer goed gevulde sandwich was prima,de croissant van Aukje niet lekker. We nemen vandaag de mooie route langs de kust. Die is minstens 20 kilometer.langer. dan de reguliere Camino, maar omdat wij geen einddoel of eindtijd hebben is dat voor ons niet interessant. Waarschijnlijk zullen we dus vandaag weinigandere pelgrims tegen komen.
De route is niet gemarkeerd,maar dat is ook niet nodig, we hoeven slechts de kust te volgen. De eerste 5 of 6 kilometer lopen we langs Santander, lopen over een aantal stranden. In zee zien we weer surfers, een aantal lange afstandszwemmers met een oranje drijfronnetje achter zich aan en kanoers Op schiereiland Magdalena ligt een paleis van de koninklijke familie, dat op zich bezienswaardig moet zijn. We staan in dubio of we die omweg van een paar kilometer zullen nemen, maar zien er toch maar vanaf. Na het wat langere strand Sardineros houdt de bebouwing op. We zien daar wel een steile wand, maar hopen dat daar toch een pad naar boven voert, daar zien we al mensen eandelen. We.moeten dus terug. Tegenover de opgang van het strand, ligt vlak naast een bar de trap naar boven
Op een schiereiland ligt de golfbaan van Santander daar lopen we langs. Op een hoge muur vlak voor de golfbaan staan wat kleine vogelhokjes met "puttertjes" die zenuwachtig heen en weerspringen. We zien wat mannenhoofden boven de muur en nog meer hokjes. Blijkbaar is er een bijeenkomst in dit park. Op de muur staat ook een tasje, daarop staat zoiets als vereniging van "pajaros silvestres" ( wat bij nazoeken. "Wilde vogels" blijkt te betekenen. het pad om de golfbaan, waar hoge muren omheen staan is prachtig aangelegd. Een paar keer gaan we daarvan af, via smalle zandpaadjes, die meer terug naar de zee en naar mooie uitzichten voeren. Aukje maakt een foto van 2 meisjes, wij worden op onze beurt. Bastgelegd. Verderop zien we de vuurtoren al.lggen. ook hier nemen we weer een smal paadje. Op een bankje net voor de vuurtoren houden we even pauze. Boven bij de vuurtoren is het tamelijk druk met net aangekomen bustouristen. De voortzetting van het pad zien we niet meteen. Als we een man aanspreken die net aan komt lopen reageert die erg toeschietelijk, zijn woordenvloed is niet te stuiten. Hij blijkt de eigenaar van het touristenwinkeltje te zijn. Hij zet een stoel in het boekje van de muur achter zijn zaak, via die stoel kunnen we over de muur klimmen en daar gaat het paadje inderdaad verder. Het blijft prachtig.
Als ik af en toe op de kaartjes van Wikiloc en Googlemaps kijk, lijkt het of we nauwelijks vooruitkomen. Ik had op basis van de totale GPS route naar Boo de Pielago (31 kilometer) maximaal 20 kilometer zouden moeten lopen naar Soto de la Marina. Aukje wordt ook wel moe, ook vanwege de warmte en het golvende paadje. Als we iemand vragen hoe ver het nog is, zegt hij dat het nog wel 10 kilometer is. Dit terwijl we al minstens 5 uur onderweg zijn.Het lijkt me dat de afstand in ons wikilocroute niet kan kloppen.Ik stel voor dat we naar de weg lopen en proberen een taxi te nemen In het tempo wat we nu lopen zouden we nog zeker 3 uur onderweg zijn. Aukje gaat accoord. We hebben geluk dat we vrij dicht bij de bewoonde wereld zijn. Een vrouw zegt dat er het beste naar boven, naar het dorp kunnen lopen. Een jongen die stopt zegt dat we beter naar een bar kunnen lopen, omdat een taxichauffeur dat adres zeker kent. Dat doen we uiteindelijk. De vrouw van de bar belt voor ons. Na 5 minuten is hij er. Met de auto zijn we snel bij ons hotel van 40 euro. Tegen zessen lopen we even naar het strand en op zoek naar een supermarkt, die we na enige omzwervingen vinden. Gelukkig is die op zaterdagavond nog open. Voor morgen onderweg hebben we dus mondvoorraad.
We eten in het restaurant van het hotel. De ober kent een paar woordjes Nederlands en wil dat maar al te graag laten zien

Geschreven door Caminotoon