Het is nu half 4 en we zitten in de tuin van een leuke herberg in Santiago: "Roots & Boots".
We zijn vanmorgen weer om 6 uur gestaan en waren om 5 over 7 weer op pad..Waarschijnlijk zijn we de grote drukte voor, want het is nu niet zo afgrijselijk druk als gisteren. We hoeven vandaag ook maar een kleine twintig kilometer, dus we kunnen het rustig asn doen. Ik ben bang dat we veel langs drukke wegen moeten lopen, we komen ook langs het vliegveld. Toch valt het nogal mee, we lopen vooral door landelijk gebied en door bos. Nog steeds ook veel eucalyptusbomen, jammer dat men de geur ervan niet fotograferen kan.
Boven op Monte de Gozo staat een groot monument, ter gelegenheid van het bezoek van onze Poolse Paus neergezet. Onder de top staat een heel herbergcomplex, waar in 20 gebouwen 800 personen kunnen slapen. Dit is niet bepaald een succes geworden, van de 20 is er nog maar 1 in gebruik. We gaan nog even van de route af, om 2 standbeelden van pelgrims te bekijken. Helaas staat etr nu ook een graafmachine, die duidelijk in de weg staat.
Nu komen we steefs meer in stedelijk gebied. Na een klein uur komen we in het oude centrum. We willen eerst langs restaurant Manolo om daar voor vanavond te reserveren, daarna gaan we naar het VVV om te vragen waar morgen bussen naar Muxia vertrekken. Als we op het plein voor de kathedraal zijn, heb ik door deze regelzaken nauwelijks het besef dat dit eigenlijk een speciaal moment is, totdat Brigitte me omarmt. We komen natuurlijk nog een paar bekenden tegen. Op weg naar onze herberg komen we in de buurt van het pelgrimsbureau. Even kijk ik of ik lang moet wachten voordat ik een Compostella
kan krijgen. Eerst lijkt het mee te vallen, er staan maar een man of 3, dit blijkt echter het loket voor groepen te zijn. Individuen moeten naar een andere plek. Daar staan mij echter te veel mensen. Het "diploma" zegt me sowieso niet veel, ik weet zelf wel wat ik gedaan heb en hoef ook niet in de kerkelijke registers opgenomen geworden als zijnde pelgrim
De herberg ligt een meter of 500 van het centrum en is leuk. Een mooie, rustige tuin, met in de hoek een soort tuinhuis waarin je zou kunnen koken en eten.
's Middags zit ik een uurtje in de schaduw in de tuin, daarna ga ik even op bed en bel daar met Henri en thuis. Om kwart voor 6 gaan we naar de stad, uitzoeken waar de bus vertrekt naar het busstation , boodschappen doen e.d. Brigitte gaat om 7 uur naar de mis, daarna hebben we afgesproken om bij Manolo te gaan eten. Om half 7 gaan we naar de kathedraal, we gaan een mis op laten dragen voor Orty. Hoewel mij dat natuurlijk niets zegt, zal Orty dit zeker waarderen,ook omdat ze weet dat ik ongelovig ben. We krijgen een bewijsje mee en wat prentjes met teksten. Ik zal ze vertalen en in Hoogeveen bezorgen. Om mijn religieuze activiteiten af te ronden ga ik met Brigitte mee naar het beeld van Jacobus. In het hoofdaltaar staat een beeld van Jacobus. Via een trapje kun je achter hen komen en het beeld omarmen, voor pelgrims is dit een vast onderdeel van het ritueel om de pelgrimstocht af te sluiten. Ik loop achter Brigitte aan om te kijken hoe dat er uit ziet, maar zeg wel dat ik er niet aan mee doe. Brigitte doet het natuurlijk wel, ik leg mijn handen op haar schouders en zeg dat ze de boodschap maar door moet stralen. Ik heb niets gevoeld.
Terwijl Brigitte in de mis is, ga ik op zoek naar een afscheidskadootje voor haar. Ik weet wel wat ik wil : een hangertje voor aan een halsketting maar dan in de vorm van voeten. Als symbool van het wandelen en als verwijzing naar het dagelijks verzorgen van mijn voeten.
Ik verwacht uit velen te kunnen kiezen, Santiago is toch een stad waar duizenden wandelaars komen. Ik vind echter niets, heb in minstens 20 winkeltjes gevraagd. Uiteindelijk vind ik hele kleintjes. Daar moet ik het dan maar mee doen. In een boekwinkel koop ik een boek van Stephen King voor de lange uren in de trein en op het vliegveld.
De mis van 7 uur blijkt weer een volledig aangeklede te zijn. Als ik na achten binnenloop, wordt het grote wierookvat weer door de kerk geslingerd. Ik probeer het weer op film vast te leggen.
Het eten bij Manolo is gezellig, Inez en Janneke zijn aardig. Toevallig blijkt een meisje dat hij ons op de kamer ligt hen ook goed te kennen, ze heeft tijdens de mis gebeld.
Het eten is weer lekker en super veel, ik krijg mijn ribbetjes tenminste niet op. Hij houdt zich niet aan de hogere prijzen die elders in Santiago gehanteerd worden.
Tegen elven zijn we terug in onze herberg.

Geschreven door Caminotoon