Vanmorgen ben ik ongeveer als eerste opgestaan, even na kwart over 6. We gaan vandaag via Oseira waar een mooi Cisterciencer klooster moet liggen, we lopen dan I.p.v. 15, 21 kilometer. We gaan bij het voetbalveld omhoog. We beginnen weer met een vrij pittige klim, over een meestal breed bospad. Het wordt een mooie wandeling van 9 km. Even na 10 uur komen we bij het klooster aan. Het is een enorm groot gebouw, een hoge, brede, tamelijk gesloten wand zien we als eerste, als we de hoeknomgaan ziet het er wat opener eruit, met een voorhof, twee torens, de kerk etc.
De rondleing van 10 uur is al begonnen, de volgende is om 11 uur. We gaan eerst maar eens een kop koffie drinken. De man die ons rondleidt spreekt Duits, maar blijkt al snel ook Nederlands te begrijpen. Hij blijkt een Belg te zijn die al voor het zevende jaar, hier als vrijwilliger werkt (4 maanden maar liefst) De kerk is wel mooi, niet zo vol tierelantijnen, is in begin van 20e eeuw gerestaureerd, waarbij de houten gebinten in beton gekopieerd zijn. Ik blijf niet steeds bij de rondleiding, loop wat rond om te fotograferen omdat het gebouw me meer interesseert dan de religieuze details. Na drie kwartier wil ik wel verder lopen. Het duurt nog wel iets langer voordat we weg kunnen. Erika besluit dat ze hier wil blijven, ze komt misschien later op de dag nog na. Wij vertrekken weer om ongeveer kwart over 12. Meteen na het klooster gaat het pad steil omhoog, na een paar honderd meter passeren we de man die ons rondgeleid heeft. Hij is met een hak op het pad aan het werk, waterafvoer aan het verbeteren. De omgeving blijft mooi, het pad is moeilijk: smal, via veel losse stenen omhoog of omlaag, Ondanks het gebrek aan regen van de afgelopen dagen toch nog redelijk wat modderpassages, waar we soms een weg omheen moeten zoeken. Een deel van het pad is zo smal en dichtbegroeid dat het lijkt alsof er bijna nooit iemand langs komt. Het landschap blijft wel mooi, maar onder het lopen moet je zo op de plaatsing van je voeten letten dat je er nauwelijks van kan genieten.
Tegen half twee nemen we een lunchpauze bij een bushalte. We krijgen snel gezelschap van 3 hondjes, ook zij vinden de korsten van het brood van gisteren te hard.
Een paar kilometer voor Castro Dozon moeten we de n525 op. Onvoorstelbaar blijft hoe weinig verkeer er op deze prima geasfalteerde weg rijdt. Tegen half 4 komen we aan, we kopen een paar flessen water, zien Hans en Ineke weer op een terrasje zitten.
In de herberg blijkt dat ik nu ook op mijn andere grote teen een blaar heb zitten. Brigitte steekt hem door en laat er een draadje in zitten zodat het vocht eruit kan lopen. Ik blijf er een uurtje mee in de zon zitten. Brigitte gaat naar de supermercado. Omdat het vandaag haar 32e trouwdag is, trakteert ze op het eten vanavond. De keuken is hier goed geoutilleerd, ze kijkt of ze voldoende spullen voor een vegane maaltijd kan vinden en dat blijkt het geval te zijn. Ze zal koken en ik zal helpen. Er blijven hier veel hagedissen te zitten,een heel grote is niet bepaald bang van mensen, blijft een paar minuten zitten.
Het koken is leuk, we eten spagetti met veel groenten natuurlijk, wotel, courgette, snijbonen , tomaten etc .
Als toetje gelei van (waarschijnlijk)kwetsen.Als ik tegen 9 uur naar binnen ga, zie ik dat Erika net is aangekomen. Zij vond het bij nader inzien toch te stil in het klooster. Ze heeft een zware tocht gehad en heeft meteen in het begin de goede afslag gemist, terwijl ik toen we daar langs kwamen gezegd heb dat we daar straks verder zouden moeten. Ze heeft een uur rondgedoold en moest daarna nog hetzelfde vervelende pad lopen als wij. Ze heeft 4 uur zonder rusten gelopen en is nu aardig afgepeigerd. Dat was voor haar een hele prestatie. Er was geen benedenbed beschikbaar, dus heb ik maar met haar geruild.

Geschreven door Caminotoon