Het ontbijt in deze herberg was prima. Gisterenavond werd gevraagd of niemand de wekker wilde zetten. We zouden om 7uur gewekt worden. Desondanks heb ik slecht geslapen, de nacht duurde eindeloos.
Om kwart over 8 lopen we gezamenlijk aan. Ook Manuel loopt mee, dat is een Spanjaard, die me gisteren aan tafel al aardig op de zenuwen werkte.
De omgeving is weer even mooi en groen als steeds, we gaan bergje op, bergje af, naar de zee toe en weer van de zee af. Naar Ribadesella is het maar een kilometer of 7. Omdat Andrea vandaar verder gaat met de bus, gaan we met zijn allen naar een bar voor koffie.
Na ruim een half uur wil ik wel weer verder. Ik neem afscheid van Andrea, het was wel leuk om met haar te lopen, maar na een week ken ik alle verhalen wel. Ik beloof dat ik na thuiskomst de foto's van na Bilbao zal opsturen.
In Ribadesella herken ik nog wel het kerkje boven op een heuveltop waar ik twee jaar terug met Henri naar toe gelopen ben.
Na de brug volg ik niet de pijlen maar loop over de strandpromenade langs de zee. Ik snap niet waarom de route daar niet loopt. Aan het einde loop ik een wat saai stuk door een nieuwbouwwijk. Na San Pedro loop ik over een redelijk steil weggetje naar boven. Op de top weer een mooi uitzicht op zee. Hier stop ik even om een appel, chorizo en kaas te eten. Beneden aangekomen kom ik Elena nog tegen, zij was gisteren op bezoek in de herberg en wil in een dorp vlakbij een herberg overnemen.
Intussen zijn we in het gebied van de "horreos" aangekomen. (dit zijn de houten bouwsels die gebruikt werden om mais en andere landbouwproducten in op te slaan of te drogen) Ik kan me niet herinneren er tot vandaag een gezien te hebben Vandaag zie ik er minstens twintig. Bij La Vega komen we weer bij zee en gaan daarna over een smal, modderig paadje omhoog. Hele stukken kan de modder ontweken worden door door de wei erlangs te lopen. Een fietser met bagage is zo eigenwijs geweest om toch voor deze route te kiezen en moet noodgedwongen zijn fiets naar boven duwen. Dit gaat maar zeer moeizaam. Boven komen we in Berbes aan. Volgens Robby is het dan nog maar 1,5 km naar Caravia waar we bedden gereserveerd hebben. Het is echter zeker wel 4 km, 3 ervan langs een vervelende asfaltweg. Omdat het aardig warm begint te worden, begin ik ook wel naar het einde van de wandeling te verlangen. Tegen kwart over 2 kom ik aan. Ik neem eerst maar een koude cola. Al snel komen Robby, Pam én Manuel aan
Na het douchen wil ik mijn kleren gaan wassen er blijkt echter een wasmachine en droogtrommel te zijn. Die wil ik dan wel gebruiken,kost wel 6 €. Een Belgische vrouw vraagt of we samen kunnen doen. Dat wil ik wel, maar de hospitalera doet daar een beetje moeilijk over. Haar machine zou te klein zijn etc. Net als we daar nog over in gesprek zijn komt Manuel zich ermee bemoeien, hij wil ook wel wat spullen erbij stoppen. Ik reageer wat geïrriteerd. Het idee bestaat dat de hospitalera extra geld wil verdienen door voor iedereen apart te wassen ( of alles bij elkaar te gooien en per persoon i.p.v. per machine te rekenen) Ik heb een benedenbed, maar na voor de zoveelste keer mijn kop te hebben gestoten vraag ik aan Pam of ze niet wil ruilen.
Ik heb honger, omdat er geen broodjes te krijgen zijn bestel ik maar patat met gebakken eieren. Manuel krijgt ruzie met de hospitalera, blijkbaar is er toch geen bed voor hem. Hij vertrekt na het eten, wat ik niet echt jammer vind. In het dorp blijkt geen supermercado of panaderia te zijn, dat wordt dus vanavond waarschijnlijk toch weer bij de herbergbar eten.
Het eten in de herberg viel alles mee. Morgen wordt het een iets langere dag, misschien 24 km. We hebben met zijn drieën gereserveerd in een donativoherberg met maar 6 bedden1,5 km voor Villaviciosa.

Geschreven door Caminotoon