Vanmorgen rond 8 uur opgestaan. Zijn om een uur of 9 bij de haven, waar we willen ontbijten. I.t.t. alle andere plaatsen in Spanje tot dusver is er echter nog bijna niks open. We nemen wel een kopje koffie in een bar. We eten dan wel wat brood met kaas op de eerstkomende leuke plek. De eerste kilometer lopen we nog langs de zee, de laatste 500 meter ervan zijn niet meer zo mooi, parkeerterreinen, opslagloodsen etc. Daarna begint de klim langs de autoweg van ongeveer een kilometer. Op de top is nog een uitzichtpunt over zee. Daar ontbijten we. De eerstvolgende 5 kilometer zijn erg saai, lopen steeds naast de weg. Nadat we weer op de camino zijn teruggekeerd, wordt het allemaal wel wat beter. (Een volgende keer zou ik niet meer naar Cudillero lopen : het stadje ligt wel heel mooi met de huizen op de helling. Als je er bent, merk je daar niet zo veel van. Het stadje lijkt erg gericht op dagtourisme)
Het pad gaat aardig op en af, dal in en dal uit, auto's en treinen nemen de viaducten die het dal overspannen. Het is wat meer kilometers dan gedacht naar Soto de Luina, een plaats die ik me nog goed herinner. De laatste kilometer gaat over een vervelend pad naar beneden. In Soto treffen we de Zwitsers weer (Andreas en Ruth,) ze zijn dus duidelijk eerder vertrokken dan wij. We drinken wat en nemen een bocadilla met omelet, deze keer zit er tonijn in en dat blijkt geen echt geslaagde combinatie. De supermercados herinner ik me nog, evenals de herberg. Ik meende me te herinneren dat we vrij snel na Soto de weg zouden verlaten. Dat blijkt een vergissing, we lopen de eerste paar kilometer langs de weg. Na anderhalve kilometer is de splitsing naar de hoge route. Die zouden we waarschijnlijk genomen hebben als dat beter in de planning had gepast. (20 kilometer zonder overnachtingsgelegenheid) De route van Soto naar Cadavedo is sowieso nogal onduidelijk. De hospitalero van Soto heeft ook een route uitgezet, die een aantal bochten van de weg afsnijdt, maar de paden gaan op en af, dalletje in, dalletje uit. Vorig jaar heb ik die route genomen. Ik herinner me die paadjes nog goed, waren niet bepaald fijn om te lopen, zeker niet omdat ze modderig waren na de vele regen. Ik heb toen een aantal afstekertjes overgeslagen en de weg gevolgd. Vandaag doen we de eerste van de serie en ook onder droge omstandigheden is het niet plezierig lopen over het smalle pad met grote stenen met losse kleine erop, boomwortels etc. Je moet steeds bij elke stap opletten. Vorig jaar moesten op het laagste punt de schoenen uit om het riviertje over te steken. Zoals al verwacht is dat nu niet nodig; het water staat nu niet zo hoog, via wat losse planken en wat grotere stenen kunnen we naar de overkant. Na de laatste ook vervelende klim komen we in Novelana waar we een hotel heb en geboekt. We hebben een prima kamer met uitzicht vht op zee (in de verte) Ik kijk nog even naar de route van morgen en zie dat zowel in mijn reisgidsje als in de Buen Camino app voor de route over de weg wordt gekozen. Misschien dat we morgen weer een combinatie doen en de afstekertjes nemen die het meest afsnijden.
Tegen zessen lopen we nog even door het dorp, er lijkt geen echt dorpscentrum te zijn. Wat ons tijdens het binnenlopen opviel wordt nu nog verder versterkt :, in veel tuinen in dit dorp staan mooi geverfde en versierde fietsen. We zijn ook op zoek naar een supermercados om wat in te slaan voor morgen onderweg. We vragen een man die de tuin aan het sproeien is. Hij zegt dat er alleen maar een klein winkeltje is, hij loopt een stukje mee, want het winkeltje is van buiten niet herkenbaar zegt hij. Hij wijst naar een huis, we moeten de tweede bruine deur maar open doen en dan zijn we er. Pas als we recht voor de deur staan kunnen we door de ruit in de deur zien dat er allerlei koopwaar staat. We gaan naar binnen en staan in een zeer ouderwets winkeltje, waar alleen langer houdbare producten staan uitgestald. Er komt echter niemand opdagen, ook niet nadat we beide een paar keer flink hard 'Hola, Hola" hebben geroepen. Als we weer weglopen zien we wel een oud vrouwtje in de tuin, we zijn toch maar niet meer terug gegaan. Terug in het hotel krijgen we een WhatsApp van Houkje met een foto erbij", onderschrift was "hond en zitzak". Dirk heeft de zitzak waar hij vaak op ligt flink onder h('t)anden genomen; de hele kamer ligt vol met die kleine korreltjes.(hopelijk heeft hij daar niets van binnen gekregen) Hij verveelt zich waarschijnlijk, Houkje en Geart zijn op een aantal dagen de hele dag weg naar school. Hij heeft deze zitzak al een aantal maanden; tot nu toe heeft hij daar nog niets mee gedaan. Ze moeten maar een paar flinke botten voor hem kopen.
De zonsondergang kunnen we uit bed gadeslaan. Helaas enige wolkjes. Wel speciaal dit uitzicht, willen we thuis ook wel.

Geschreven door Caminotoon