Uiteindelijk ben ik gisteren toch nog maar een keer naar het romeinse amfitheater en de arena geweest. Het blijft leuk om daar wat rond te lopen. Google maps is niet altijd even handig in steden met een wat ingewikkeld stratenpatroon, ik loop een paar keer fout.
Als ik aankom hoor ik flink veel lawaai vanuit het amfitheater, dus eerst daar maar eens heen. Het amfitheater zit vol met jongeren, er wordt zo te zien, een nogal kluchtig toneelstuk/sketches opgevoerd, afgewisseld met flink harde muziek, waarbij het publiek opgejut wordt om mee te klappen. Ik heb hier al snel genoeg van; loop nu terug naar de arena. Na een half uurtje wil ik wel terug naar het amfitheater, maar de voorstelling is nog bezig. Daarom maar even de tuinen achter het "podiumgebouw" in. Op een bepaald moment loop ik van achter het gebouw in en sta plotseling een meter of 20 van de acteurs. Voor het publiek ben ik, te horen aan enige reacties, wel in beeld. Snel komt iemand op me af om me weg te sturen. Ik loop maar weer terug, 5 minuten later sta ik aan de zijkant te kijken en komen er 2 mensen van de security op me af. Ook hier mag ik niet staan. Waarom is me onduidelijk : ik sta absoluut niet in beeld; er staan meer mensen ( maar die behoren blijkbaar tot het gezelschap) Nog even een wat moeilijke discussie. Waarom staan er geen informatieborden met "verboden toegang", ik sta toch niet in de weg etc. Ze zeggen dat de voorstelling nog wel 3 kwartier kan duren. Ik ga maar even tussen her publiek zitten. Gelukkig is het bijna afgelopen, de voltallige cast staat nu het applaus in ontvangst te nemen. Het wordt intussen wel duidelijk dat het om een schoolvoorstelling gaat. Een jongen komt op me af en vraagt of hij met mij op de foto mag, een paar anderen komen er ook bij staan. Hij zegt niet waarom hij dat wil : Zie ik er zo bizonder uit of heeft mijn " optreden" zo'n indruk gemaakt? Als iedereen weg is, kan ik nog wat foto's maken van het mooie gebouw.
Rond 7 uur ben ik terug in mijn kamer, voor ik ga douchen, zie ik dat ik een blaar heb op mijn rechter kleine teen, hij is niet open. Dat wordt afplakken morgen. Bij het lopen voelde ik, zeker in het begin van de wandeling, wel dat de schoen wat " drukte", na een paar minuten was dat steeds wel over.
Ik ben gaan eten in Shangrila, een vegetarisch restaurant. Het was heerlijk, nog nooit zo'n lekkere salade gegeten met stukjes appel, kaas etc. met een dressing met mango erin. De gevulde champignons waren ook prima en mijn eerste toetje van deze vakantie ( een stuk taart met frambozen en ander fruit overdekt met donkere chocolade) was ook genieten.
Om 8 uur heb ik ontbeten, daarvoor mijn teen afgeplakt met pleister en tape en mijn schoen anders geveterd om de druk wat weg te nemen( veter niet meer door de onderste haakjes) Hopelijk helpt het.
Even na half 9 vertrek ik, moet eerst terug op de caminoroute komen. Ik moet in ieder geval eerst naar het aquaduct, daar loopt de route langs. Dat is gemakkelijk, is een rechte weg. In 2015 was het vanaf daar al zoeken geblazen ( toen in het donker) Er staat geen enkele markering. Nu bewijst de " buen camino" app zijn dienst, ik gebruik hem anders zelden. Je kunt erop je positie zien en de route. Bij onduidijke situaties zie je binnen 20 minuten of je fout zit. Na een kwartiertje wordt het duidelijker, vanaf dan is het een rechte weg naar het door de Romeinen aangelegde stuwmeer Proserpina Het worden zonder enige concurrentie de vervelendste kilometers tot nu toe : pal naast de drukke weg, niets moois te zien. Het wordt een stuk beter als ik bij het meer kom, het pad volgt de waterkant. Intussen blijf ik steeds de rechterkant van mijn voet voelen, in tegenstelling tot eerder gaat het ook niet echt over. Ik neem maar een Ibuprofen en dat helpt wel. Ik heb niet het idee dat het kwaad kan om ermee door te lopen, zie niets en voel ook niets bijzonders als ik mijn schoen uit heb. Hetzelfde geldt voor mijn teen.
Na het meer wordt het landschap weer een stuk mooier, lijkt op het landschap van vorige week. Ik loop wel weer over een asfaltweg langs de weg wat ooievaars en witte reigers. Op een bepaald moment zie ik 2 zwarte vogels, die op ibissen lijken. Ben net te laat om ze te fotograferen, ze vliegen net op. Ergens moet ik nu van de weg af, de plek die de "buen Camino" aangeeft, klopt niet ( meer) Er loopt wel een pad , als ik dat inloop, rijden ook net 2 motors het pad op. In eerste instantie lijken zij te zeggen dat ik dit pad wel zou kunnen volgen, maar de uitleg zou waarschijnlijk te ingewikkeld worden. Ik moet terug naar de weg en dan vind ik, na een meter of 40 wel een markering. Dat klopt alleen zijn het geen 40 maar 400 meter.
Het pad is prachtig, weer ontzettend veel bloemen tussen de bomen. Na een kleine 4 km kom ik in de herberg in Carrascalego. Het is een klein dorpje, ( Houkje zou het een doods dorpje noemen) Het is een vrij nieuw gebouw eraan gekoppeld is de bar, waar ik ook kan eten. Wordt zo te zien gebruikt als dorpscafé. Hier zitten wel een paar pelgrims de meesten lopen nog een paar km verder naar Aljucen, een groter dorp waar ik vorige keer verbleef. Onderweg heb ik steeds alleen gelopen, dat was vorige week toch anders.
Ik heb maar 3 mensen gezien, in deze herberg zijn ook maar 2 reserveringen. Omdat ik vanmorgen laat ben vertrokken, zegt dat nog niet veel over de drukte. In de bar leggen zo te zien wel veel mensen aan.
Als ik mijn verslag zit te typen spreekt een man me aan. In de herberg verblijft ook een groep van 5 arbeiders, hij is een Colombiaan, werkt als "engineer" steeds voor een periode van een week of twee overal in Spanje. Zijn bedrijf legt overal in Spanje van die enorme zonneparken aan.

Geschreven door Caminotoon