Om kwart over 6 gaat het alarm van iemand af. Ik denk nog: Waarom zet die idioot dat ding niet uit! als Brigitte zegt dat het mijn telefoon is. Ik wist niet dat mijn alarm nog aan stond. Mijn telefoon zit in mijn jas die beneden over mijn rugzak hangt. Gelukkig stopt bij vanzelf.
We gaan er nu toch maar uit. Ik neem als ontbijt de appelempanade die ik gisteren gekocht heb.
Om half 8 vertrekken we, we weten nog niet hoe ver we gaan, 22,9 km naar Cabreire of 31 km naar CastroVerde. Als we dat laatste doen hoeven we morgen nog maar 22 gemakkelijke kilometers naar Lugo en hebben dan wat meer tijd om de Romeins/Middeleeuwse muur te bekijken, die helemaal om de stad loopt en waar je over kunt lopen.
Lugo is ook een wat grotere stad.
We hebben weer heel mooi weer, volgens ons boekje staan ons vandaag in vergelijking met wat we al gehad hebben, twee "kleine herausforderungen" te wachten. Twee kliimmetjes van 150 en 250 hoogtemeters.
We lopen regelmatig over smalle paadjes met aan de randen nat gras, vaak parallel aan de weg. We gaan ook heel pittige stukken omhoog, zodat ik op een bepaald moment denk dat we het eerste klimmetje al gehad hebben. Na zo'n anderhalf uur komen we bij een mooi uitzichts punt met veel bloeiende gele heide. Hier nemen we even een pauze. Na ruim twee uur komen we bij een kapelletje, volgens het boekje hebben we dan pas 7 km gelopen. Als dat klopt gaat het inderdaad wel langzaam, door al die kleine klimmetjes. Duidelijk is ook dat de beide beloofde hellingen dan nog moeten komen. Maar eerst komen we langs een heel leuk barretje, waar we een kan koffie met een kan hete melk krijgen en Brigitte een heerlijk geroosterd stokbrood met tomaat en olijfolie. Op zo'n plek verzamelen alle trekkers zich. Nu ook een groep op mountainbikes, een van heeft het lef om aan Brigitte te vragen of zij soms zonnebrandcreme bij heeft. Natuurlijk geeft zij het en als hij de crème teruggeeft, vraagt zij of de anderen niet hoeven. Natuurlijk hoeven zij ook. Na zich flink ingesmeerd te hebben, rijden zij weer verder om het hier toch al modderige pad verder in de vernieling te rijden.
Na een paar km begint de eerste klim die veel zwaarder is dan op basis van de informatie uit het boek verwacht. De snel daarvolgende tweede klim is nog zwaarder en volgens mij de zwaarste tot nu toe.
De door ons Pedro gedoopte kleine Spanjaard die we steeds tegenkomen, vliegt ons voorbij op zijn sportschoentjes. (Hij blijkt trouwens Sixto te heten)Boven stopt hij, om wat te eten, daarna blijft hij weer achter ons. We hebben het alletwee wel zwaar, gelukkig zijn de laatste kilometers naar Cabreire wat gemakkelijker. In ieder geval is het duidelijk dat we daar een langere pauze nodig hebben als we nog naar CastroVerde door willen gaan. Tegen tweeën komen we aan bij de bar, waar ik een alcoholvrij bier neem. We doen onze schoenen ook uit.
De Spanjaarden die we steeds inhalen, omdat ze zo langzaam lopen komen weer eens, veel sneller dan verwacht opdagen. Na nog eens het boekje doorgelezen te hebben, besluiten we om toch maar verder te gaan. De klim in dit stuk moet heel geleidelijk stijgen en na 2 km voorbij zijn. Daarna gast het pad vlak of naar beneden. Dat klopt, even na half 5 komen we bij de nieuwe, mooie herberg.
Opvallend vandaag was dat we 3 "antilopers" tegen zijn gekomen, zij lopen vanaf Santiago en hebben meer moeite om steeds de goede weg te vinden.
Het landschap blijft mooi, regelmatig hebben we nog vrije uitzichten, ook dit went natuurlijk, zodat ik er nu veel minder foto's van maak.
Tegen achten, bel ik met Aukje die net 10 minuten thuis is. Ik bel terwijl ik naar het restaurant loop waar ik kan eten. Ik eet zwarte rijst met Calamares en stukjes kip met patat. Beiden zijn nogal vet. Gelukkig ben ik op tijd klaar met eten. De deuren gaan precies om 10 uur dicht.

Geschreven door Caminotoon