Vanmorgen om half 5 loopt de wekker af, om kwart voor 5 gaat Brigitte naar beneden. Ik hoef niet mee naar beneden te gaan zegt ze, terwijl ik mijn broek al aan het aandoen ben. Ik kan me dat wel voorstellen, zo'n laatste half uur op een taxi te zitten wachten is toch een wat ongemakkelijke situatie.
Ik slaap nog twee uurtjes en neem dan afscheid van Erika. Dat is aanzienlijk minder aangrijpend dan het afscheid van Brigitte. Ik ben me de laatste dagen toch steeds meer aan haar gaan ergeren. Ze heeft steeds het idee dat ze alles wat in haar opkomt maar uitgebreid moet vertellen, zonder dat ze daarbij in het oog heeft of de ander(en) daar dat moment interesse in heeft, andere bezigheden heeft of met een ander in gesprek is. Kortom, ze is soms best wel vermoeiend. Ik had dan ook wel het idee dat haar vroegere reisgezelschap het niet zo erg vond dat zij aansluiting bij ons heeft gevonden.
Ik neem toch een uitgebreid ontbijt en loop dan naar het station, dat is gelukkig maar 5 minuten lopen.
Ik heb van Santiago lang niet alles gezien, dat komt misschien nog wel nadat ik Santiago via de Primitivo binnenloop. Ik vind het tot nu toe een niet zo'n leuke stad. De voorspelbare drukte in de op zich aardige oude binnenstad en vooral de voetgangersonvriendelijkheid buiten het centrum. Stoplichten bij zebras blijven minutenlang op rood staan. Als ik naar het station loop moet ik 2 drukke wegen oversteken zonder dat er een zebra is( of zie ik later een grote omweg maken)
Mijn rugzak en mijn ticket worden op het station al gescand . De trein vertrekt een kwartier te laat. Ik heb een gereserveerde plaats, maar heb dan een buurman, et zijn echter genoeg lege stoelen. We passeren Ponte Ulla, ik maak uit de trein nog een foto, hopelijk is die een beetje gelukt.
Sneller dan verwacht zijn we in Ourense, de trein staat al klaar aan de overkant van het perron. Ook hier zou ik weer een buurman hebben, maar er zijn gelukkig nog bankjes genoeg vrij. De treinen zijn hier trouwens prima, staan in lange afstandstreinen kennen ze hier waarschijnlijk niet, als alle stoelen verkocht zijn, is de trein uitverkocht. Het is hier een prachtig landschap, ook om te wandelen, paden zien er wel nat uit vanuit de trein. Ik gebruik de tijd om aan mijn verslag te schrijven, een potje killsudoku, en Brigitte een whatsapp te schrijven, er niet aan denkend dat het pas verstuurd kan worden op het moment dat ik weer internetverbinding heb. Uiteindelijk moet ik toch op mijn eigen stoel gaan zitten.
Om kwart over 1 kom ik aan in Leon. Vanaf dat moment verlopen alle regelzaken zeer voorspoedig. Ik passeer een Europcar vestiging, besluit om vrijblijvend te informeren naar prijzen en mogelijkheden om hier een auto te huren en in Oviedo weer in te leveren. Dit kan en de kosten zouden rond de 250 bedragen. Automaten zijn niet beschikbaar. Ik vraag naar een centro medico en naar de straat waar het pension ligt dat ik vanaf woensdag gereserveerd heb. Als dat vlakbij en op mijn route naar het centro medico blijkt te liggen, ga ik daar eerst maar langs. Pension Blanca ligt op de tweede verdieping. Als ik aanbel zegt de pensionista dat er geen plaats meer is. Als ik zeg dat ik vanaf woensdag gereserveerd heb, kan ik toch boven komen. Ik kan nu toch een kamer krijgen, ze laat me eerst de kamer zien die ik vanaf woensdag met Henri zal hebben. Daarna de mijne, die is veel groter, er staat een dubbelbed in, ik heb een eigen badkamer etc. De kamer kost inclusief ontbijt 32€. Ik denk er niet al te lang over na, heb weinig zin om verder te zoeken en dan woensdag weer te moeten verkassen. Het pension is verder ook prima, er is een gemeenschappelijke ruimte, met een boekenkast met o.a een paar Engelstalige boeken over Spanje, die ik mooi kan raadplegen voor de komende week. Er is een keuken die ik kan gebruiken om 's avonds te koken etc. Het pension doet me denken aan de pensions in Sevilla en Porto, ( het home away from home idee) de vrouw ziet er ook wel een beetje hippieachtig uit. Nu blijkt er op een minuut of 5 lopen ook een centro medico te liggen. Daar ga ik maar meteen heen, onder het lopen bel ik naar huis. Net als we op willen hangen, sta ik voor de deur van het centro.
Het gebouw ziet et wat aftands uit, dat doet niet veel goeds vermoeden. Gelukkig komt dat niet uit. De administratie kost wel weer enige tijd, ze weten in ieder geval wel wat ze moeten doen. Als de registratie afgerond is, krijg ik een afspraakbriefje om 15.20 kan ik terecht. Dan heb ik nog een klein uur om wat te gaan eten en hoef niet duf op een bankje te zitten wachten.
Eerst wordt ik bij de dokter binnengeroepen, als ik uitleg dat ik volgens de dokter in Santiago, alleen "curas" nodig heb, vraagt ze nog of ik geen allergieën heb en stuurt me vervolgens door naar de verpleging. Al heel snel wordt ik opgehaald. Diverse verpleegkundigen houden zich met me mee bezig, het uitvoerende werk wordt gedaan door een jonge verpleger. De teen ziet er volgens mij al wel beter uit, daarmee is het publiek het wel mee eens, ik heb een foto op mijn tablet van hoe de teen eruitzag toen ik naar het ziekenhuis van Santiago ging. Ik probeer nu snel ook een foto te maken voordat er nieuw verband op komt. Dat lukt echter niet, wordt niet scherp. De dokter komt ook even kijken, ze ziet niet zo veel verontrustends en hoeft ook de foto niet te zien. (Ik weet inmiddels dat blaren in het Spaans "ampollas" heten en dat "heridas" wonden zijn)De verpleger zegt dat hij over een week afstudeert, dit is nog een stage, waarvoor hij moet betalen. Het is maar afwachten of hij straks een betaalde baan vindt, zegt hij. Morgen moet ik terugkomen. Ik moet dit beneden doorgeven. Ik krijg nu een afspraak voor 15.45 en kan dus de hele rompslomp overslaan.
Ik ga nu snel naar zijn kamer, waar ik wat rustig aan doen, blader de reisboeken door. Er staat wel veel informatie in, maar het boek van Rik Zaal is toch wel wat handiger omdat die routes beschrijft/adviseert. Ik bel vanavond naar Henri vraag of hij er misschien nog een kan halen.
Vanaf half 6 probeer ik contact te leggen met Brigitte, ben ontzettend benieuwd hoe het met haar gaat. Vanmiddag rond een uur of half 5 brak hier in Leon nog een kortstondig onweer los, het stortregende. Hopelijk heeft ze daar niet mee te maken gehad.
Tegen 7 uur loop ik richting kathedraal, onderweg probeer ik nog een paar keer te bellen, maar krijg geen verbinding, ik ga me wel wat zorgen maken. In een boekhandel blijken ze wat Engelse en Duitse boeken te hebben. Ik koop voor 5€ een boek met verhalen van O'Henry.
Tegen kwart over 8 belt Brigitte, ze heeft eindelijk haar "handy" aangekregen (is in de omgang met mobieltjes nog onhandiger dan ik)
Gelukkig is alles goed gegaan, ze heeft wel een herberg gemist en daardoor 5 km meer gelopen dan gepland. Ze heeft goed weer gehad en het allerbelangrijkste er zijn redelijk veel anderen op de "Norte")
Dit is een hele geruststelling.
Ikzelf voel me wel wat alleen nu, mis mijn wandelpartner, ken hier niemand. Hoe vreemd ook, omdat ik er niet van uit ga dat ik vanuit Leon verder zal lopen, voel ik me ook geen deel van de Camino gemeenschap. Hier lopen ook veel pelgrims rond, Leon ligt langs de Camino Frances, veel mensen nemen hier een rustdag. Ik heb ongeveer hetzelfde gevoel als toen ik dertig jaar geleden na de, vanwege een knieproblemen, afgebroken wandeltocht een paar dagen ongepland in Parijs door heb gebracht, dat was ook niet bepaald een succes. De komende twee dagen ga ik het rustig aan doen, wat dingen uitzoeken, lezen etc.
Intussen loop ik naar een beetje ongericht door Leon. De kathedraal ziet er weer mooi uit, heb hem nog niet in detail bekeken, wat wel meteen opvalt is dat de honderden ooievaars die ik toen ik een jaar of dertig geleden hier zag, nu ontbreken. Ik kom op het Plaza Major dat ik nog wel herken en slenter dan door de straatjes, op zoek naar een restaurant. Ik kom echter niets tegen dat me zo op het eerste gezicht aanstaat. Op een bepaald moment meen ik een park te herkennen dat tegenover het centro medico ligt, dat blijkt na een tijdje niet te kloppen. Ik heb geen kaart en ook mijn tablet niet bij. Als ik een voetbalstadion passeer, weet ik zeker dat ik fout loop. Ik spreek een man aan, hij draait om en loopt een stukje met me mee om me de weg te wijzen. Helaas kan ik hem niet zo goed verstaan. Uiteindelijk vind ik een meter of 50 voor mijn pension een restaurant waar ik voor 12€ een menu kan krijgen. Het smaakt redelijk. Ik neem me voor om morgen zelf wat klaar te maken.
Rond kwart over 10 bel ik naar Henri, hij zal nog proberen om het boekje van Zaal te krijgen, moet ook nog veel andere dingen regelen.
Morgen bellen we nog om konkreet af te spreken waar we elkaar treffen. Nog onduidelijk is hoe hij van het vliegveld naar de stad komt. Als ik op internet kijk, staat er wel dat er soms wel een bus rijdt, maar alle nadere informatie is niet te vinden. Niet op de site van het vliegveld, niet in toeristeninformatieboekje, busmaatschappij etc. Taxi's moeten blijkbaar ondersteund worden.
Voor het eerst gebruik ik mijn tablet nu om muziek te draaien, internetfilmpjes te kijken ( o.a. Van de onverwachte ontknoping in de eredivisie, waarmee de scheidsrechter die Ajax een onterechte strafschop gaf, ook wel blij mee zal zijn geweest)
Daarna een verhaal van OHenry lezen en slapen.

Geschreven door Caminotoon