De stempelkaart waren uitverkocht. .s Avonds ben ik naar het centrum gelopen. Ook dit is weer een mooie stad met smalle straten  grote huizen. Op een plein wordt muziek gemaakt, het blijkt om een herdenkingsbijeenkomst voor partizanen te gaan. Ook het beroemde partizanenlied "Bella ciao" wordt natuurlijk gespeeld en door het niet zo talrijke publiek uit volle borst meegezongen. ( hopelijk is dat op het filmpje te horen) Ben gaan eten bij een pizzeria, was lekker.  Boven op de vulling lag nog een dunne deksel van dun pizzadeeg. Ik voelde me wel wat bekocht. Ik vroeg om een Radler  die hadden ze niet, hij stelde voor een blikje Sprite en een bier te brengen. Ik ging accoord, maar bedacht iets te laat dat ik dan natuurlijk 2 consumpties moest betalen. Daarbovenop kwamen nog 2 euro servicekosten. Zodat het al met al toch nog een dure pizza werd. Intussen miezert het, ik heb al mijn eerste goede daad verricht door alle schoenen die buiten stonden te luchten onder de overkapping te zetten.
Ik heb redelijk goed geslapen , had wel wat pijn in mijn rug bij het opstaan ( maar daar had ik onderweg geen last van) Een Amerikaanse vrouw vraagt mijn telefoonnummer, ze heeft al een dag of 4 last van een pees  maarwil vandaag wel wandelen en een "achtervang" vindt ze wel een prettig idee. Nog even met een Duitse man gekletst, hij zegt dat hij van planning houdt ook bij caminos. Als ik vertel dat ik een paar dagen terug in Stuttgart heb gezien wat planning vermag, toont hij zich minder enthousiast, maar m.n wat betreft de mate waarin  de grote kosten van het project op andere overheidstaken drukken.
In de bar op de hoek neem ik een ontbijt en dan  begint mijn wandeltocht echt. Het uitlopen van de stad gaat nog wel goed, maar redelijk snel blijkt de markering heel gebrekkig en soms onlogisch. Op plekken waar je de wit en rode markeringen verwacht  ontbreekt die. Dan kies je voor de richting die jou het logische lijkt.  Helaas ontbreekt hier het rood witte kruis bij een verkeerde afslag.Twee keer gebeurt me dat, kost me zeker een extra uur. De tweede keer was dat bij een kruising waar wegwerkzaamheden plaats vonden, waardoor de markering ontbrak. Ook een Schot waarmee ik later een stuk opliep overkwam dat daar. Er zijn 2 routes : een voor wandelaars en  een voor fietsers. Onduidelijk blijft dan of de markering voor fietsers ook voor wandelaars geldt. Een en ander betekende dat de telefoon regelmatig gebruikt moest worden. Duidelijk wordt al snel dat ik de geplande aankomsstijd van 1 of 2 uur zeker niet zal halen. Ruim na twee uur kom ik in Avenza aan. Ik heb een bed gereserveerd in PACE E BENE.Dat leek mij een leuke herberg. Ik wist wel dat hij buiten Avenza lag en dat het enig klimmen zou worden. De klim begon ee  kilometer of 3 buiten Avenza. Hier deed het probleem zich weer voor dat er alleen een markering voor fietsers stond. Kilometers lang, ontbrak elke markering. Uiteindelijk bleek er aan de voet van een helling weer een markering te staan voor wandelaars.Er stond ook een bordje "Pace e Bene", dan verwacht je toch dat bordje een paar keer herhaald wordt. Hier sloeg de man met de hamer ernstig toe, ik had ontzettend veel moeite om omhoog te lopen  bleef na een tel of twintig   vaak even stilstaan om bij te komen. Natuurlijk was ik al aardig moe toen ik aan de steile klim begon, er zat een tamelijk vervelend stuk over smalle paadjes tussen. Ik had het idee dat nu dezelfde spieren belast werden als toen ik in her najaar ziek was  Toen had ik veel moeite me fietsen. Toen het pad uiteindelijk uitvlakte, hoopte ik even dat de ellende voorbij was. Dat was niet het geval , het smalle paadje liep uit op een  brede weg met een kruising links omlaag, in het midden een door de politie met zo'n rood- wit lint en een zeer steile weg omhoog. Die laatste heb ik even geprobeerd  daar was in mijn conditie geen beginnen aan. Op een foto van het huis gekeken, daar leken terrassen te liggen.Beneden zag ik wat terrassen liggen, daar maar naartoe gelopen , pace e bene lag daar echter niet. Ik heb een man gevraagd. Voens hem,  ligt Pace e bene toch echt hoger op de berg. Ik heb echter helemaal geen zin en de macht om die klim nog een keer te doen. Dus besluit ik om terug naar Avenza te lopen.
Nu loop ik dus de zelfde route als een uur of 3 eerder.Alsof de duivel er mer speelt stonden zowel op de heen als op de terugweg
de spoorbomen een minuut of 10 dicht.
Uiteindelijk kwam ik na half in de parochiale herberg aan. Ik heb een slaapzaal voor me zelf.
Door het moeizame gewandel en het vele gezoek heb ik in plaats vam de geplande rustige dag van een kilometer of 17 een zeer pittige tocht van minstens 28 km gelopen. Morgen ga ik die berg niet opnieuw op, probeer de fietsroute.  Wat me het meeste tegen viel was de moeite die het klimmen me kostte  na elke 10 of 20 meter moeten stoppen ben ik niet gewend. Maar ja de leeftijd zal hier ook wel een rol spelen.

Geschreven door Caminotoon