Gisteren hebben we dus besloten om terug in de richting van de brug te lopen en daar de afslag naar Esteban de Pravia te nemen. Daar start dan een alternatieve route die veel meer de kust volgt. Deze route is wel meer dan 6 km langer.
Even na 8ten vertrekken we. Op het pad komen we een meisje tegen, zij vraagt of we "teruglopen". Ik zeg dat wij maar een klein stukje teruggaan om de mooiere route langs de kust te lopen. Even lijkt zij geïnteresseerd, maar als zij hoort dat deze route 6 km. verder is, loopt ze snel door. Naar San Esteban lopen we langs de weg, na anderhalve km komen we bij de rivier, die we tot aan zee kunnen volgen. We besluiten ook om naar de punt van de pier te lopen, dat is nog een aardig endje extra lopen. Het uitzicht is wel heel mooi. Er komt een bootje voorbij, waar op de voorplecht, als een soort boegbeeld een, zwart hondje ligt.
Nu moeten we een lange trap op van volgens Aukje 350 treden, ze zijn aflopend genummerd in vijftigtallen
Als ik bij het wandelen ergens een hekel aan heb dan is het wel aan traplopen: je moet je knieën hoog optillen, waardoor je het gevoel krijgt dat lucht uit je longen wordt geperst; je kan je paslengte niet aanpassen (en daarmee de energie die je in elke pas steekt) Binnen de kortste keren begin ik te hijgen. (Ik ga liever 500 meter omhoog (of omlaag) over een pad of weg dan 200 over een trap) We hadden verwacht dat we vandaag veel meer over natuurpaden zouden wandelen. Dat komt helemaal niet uit, het aangelegde fiets/wandelpad bestaat helemaal uit asfalt en "ingelegde" gladde natuursteen. Om de paar honderd meter is er wel een "zona recreativa" met picknicktafel en uitzichtpunt. We hebben bijna steeds uitzicht op zee. Na een uur of 3 komen we bij het strand van Muros de Nalon uit. We drinken daar een koffie. We treffen daar het Zwitsers echtpaar weer, zij zijn gisteren naar Esteban gelopen. De (jeugd)herberg is net weer geopend door nieuwe beheerders, het was er prima. Zij gaan vandaag ook naar Cudillero, mogelijk naar hetzelfde adres als wij. Het is hier een prima pauzeplek met het voortdurende geluid van de krachtige branding (het is opkomend tij)
We lopen een stuk over het strand, hoeven nog maar een kilometer of 5. We lopen over de weg omgoog naar El Pitu, waar we voor heel even weer de gele pijlen kunnen volgen. Ik meende zeker te weten dat we hier op een bepaald punt naar rechts moeten, dat blijkt helemaal verkeerd, we gaan gewoon rechtdoor. Het is vreemd om een bord met "Cudillero 1km" in een vrij vlak landschap te zien terwijl je 10 minuten later temidden van alle kanten oprijzende huizen zult staan.
We hebben geluk en passeren ons hotel, dat hoeven we dus in de steile straatjes niet te zoeken. We zien de Zwitsers net het hotel passeren. Op ons bellen volgt geen reactie, helaas kunnen we onze rugzakken dus niet hier achterlaten. We gaan maar naar de haven om wat te drinken. De wegen zijn nogal smal, tegenliggers moeten wel erg oplettend zijn om elkaar niet te beschadigen of voetgangers aan te rijden. Verder is opvallend hoe veel huizen er slecht onderhouden en onderkomen uit zien. In het centrum staan alleen maar restaurants, in een ervan nemen we een pils/Radler. We lopen even naar het water, ondanks de felle zon, is het daar erg fris door de sterke zeewind. In ons hotel zouden we na 14 uur in moeten kunnen checken Om kwart over 2 reageert nog niemand op de bel, dus maar eerst naar de supermarkt. Bij terugkomst hetzelfde verhaal, dus maar even het telefoonnummer opgezocht. Nu blijkt de sleutel in een soort kluisje te zitten dat met een cijfercode geopend kan worden. Dat lukt echter niet, de pensionhoudster komt wel even. Intussen krijgt Aukje wel de sleutel uit het kluisje, maar met de sleutel de deur niet open. Die blijkt naar rechts gedraaid te moeten worden om te openen (volgens mij hadden we dat wel geprobeerd) We hebben een prima kamer, mogen de keuken ge ruiken etc. We hebben de raam open staan. Op straat roept iemand voortdurend,"Hay, Hay"; mogelijk iemand uit het bejaardenhuis langs ons. Hopelijk is hij vanavond stil.
''s Avonds lopen we weer naar de haven om te kijken of er een restaurant is waar we al wat kunnen eten. In eentje kan dat, achteraf hadden we misschien beter zelf wat kunnen maken. Aukje had een grote bak sla met veel groenvoer, ik patat met 3 sausjes, de frites was van de normale kwaliteit en geen van de 3 sausjes was lekker. De tortilla smaakte wel. In onze kamer nog even naar huis gebeld, daar gaat alles goed.

Geschreven door Caminotoon