We hebben gisteren pas tegen 8 uur gegeten. Ik deel een kamer met een moeder en een dochter, Jean Luc die ik eerder heb gezien en Anika uit Reunion die erg veel energie steekt in sociale contacten en bij iedereen goed in de markt ligt. Op de slaapkamer vraagt ze of ze muziek af mag spelen, iedereen kan om de beurt een verzoeknummer vragen. Ik vraag Mercedes Sosa. Ze lijkt ook iedereen te kennen.
Gelukkig is er een droogtrommel, zodat al mijn spullen droog kunnen worden.
Het eten is gezellig, ik zit nu naast twee Duitse vriendinnen die beide kinderpsychiater zijn. De ene is net pas begonnen, de andere ben ik al regelmatig onderweg tegen gekomen. Zij zegt dat ze dan steeds dacht : Der Weihnachtsmann ist auch wieder da". Leuk dat ik nu even Duits kan spreken, dat gaat me toch wat beter af. Na het eten wordt Anika gevraagd om de aanwezigen een speciaal dansje uit Reunion te leren ( blijkbaar heeft ze dat eerder gedaan) Ik doe maar niet mee.
Vandaag heb ik een korte dag, dus kan ik het rustig aan doen. Toch sta ik om 7 uur op en ben om 8 uur aan het lopen
Jean Luc heeft me gezegd dat ik het.beste op de weg kan blijven en niet de afslag van het pad kan nemen, gezien de toestand van de paden ( vannacht heeft het nog geregend) Dat het gisteren bepaald riskant was, blijkt wel uit het feit dat een persoon haar enkel heeft gebroken en een andere vrouw mogelijk een hand/pols). Het heeft weinig zin om die ellende op te gaan zoeken. Over de weg is het maar 12 km. Ik loop steeds op de grens van de open blauwe lucht en dreigende regenwolken. Na een uurtje is het tijd voor het dagelijkse ritueel: het passeren van de Bretonnen.
Het landschap is niet zo bijzonder.
Na zo'n 2,5 uur kom ik aan in Condom, gelukkig is er iemand in de herberg en kan ik mijn rugzak achterlaten. Van een van de Bretonse vrouwen hoor ik dat er een filiaal van "Caminoloc" in Condom is en die zijn dikwijls op zondag open. Dat blijkt ook zo te zijn en ze hebben regenjasjes (wel wat duur) en ik koop een paar sokken. Daarna loop ik even de stad in, kijk even in de kathedraal maar over 5 minuten begint de zondagsmis. Ik kom dus later maar terug. Ik neem een "Chocolat chaud", even verderop zitten de Betonnen op een terrasje enik word getrakteerd op een koffie. Ook Anika is van de partij.Zij heeft vandaag voor het laatst gelopen en vertrekt vanmiddag met een "blabla-car" Aangezien alle pelgrims hier langs komen en zij dus bijna iedereen kent, leidt dat tot veelvuldige omhelzingen en tranen bij Anika. Zij onderhoudt ook nog telefonisch contact met Pernille en de twee Duitse vrouwen die samen lopen. Zij zullen samen eten. Ik kan me ook wel aansluiten zegt ze, in eerste instantie zeg ik ja, maar verander van mening. Ik heb tenslotte al demi-pension en twee keer warm eten is me te veel. Ik wacht nog wel even tot de anderen er zijn, neem dan afscheid en ga terug naar de kathedraal om die wat beter te bekijken. Het is een mooie, hele lichte kerk. Daarna loop ik naar de Intermarche die ik op de heenweg gepasseerd ben, ik meen gelezen te hebben dat die elke dag tot half 7 open is. Ik blijk niet goed gekeken te hebben, zondags is hij dicht. Omdat ik nu geen zin meer heb om een andere winkel te zoeken, eet ik toch een pelgrimsmenu.
Om kwart over drie ben ik in de herberg. De herbergier lijkt een dikke versie van mezelf, alleen doet hij een stuk drukker.

Geschreven door Caminotoon