Het is inmiddels wel duidelijk dat de paar dagen in Barcelona er heel anders uit pillen zijn dan verwacht. Van wat slenteren door de stad zal geen sprake zijn, nu elke meter moeizaam en wat pijnlijk is ( heb in mijn leven nog nooit zoveel paracetamol geslikt als deze week). In ieder geval ga ik vandaag naar de Sagrada Familie, is toch zoiets als deTaj Mahal van Catalonië. Hoewel het minder dan een km lopen is, neem ik toch mijn stokken mee om het lopen iets te vergemakkelijken. Na een 10 minuten zie ik de eerste contouren opdoemen. Het moment zorgt even voor enige ontroering.
Ik heb een kaartje voor kwart over 10. Om half 10 ben Ik er al. Ik bel Aukje om te vragen of zij voor maandag een afspraak bij de huisarts kan maken. Het blijkt hemelvaartsdag te zijn. Een afspraak kan ik via internet ook zelf maken, tenminste als ik die site aan de praat kan krijgen, wat vaak niet lukt. Begint al meteen goed, de site herkent mijn wachtwoord niet.
Ik besluit om te proberen of ik eerder naar binnen kan en dat kan zonder enig probleem. Is de buitenkant met zijn wat ongepolijste, organische vormen al zeer bijzonder, de binnenkant overrompelt me toch nog, ondanks dat ik erop voorbereid was. De hoge ruimte, de prachtige lichtval door de vele glas in loodramen, die soms hele ruimtes in vuur en vlam lijken te zetten, de vele zeer diverse vormen die in muren, plafonds en pilaren zijn verwerkt vormen een ondanks de diversiteit een geweldig geheel. Ik volg het advies van Aukje om vooral naar boven te kijken en val 3 keer op mijn neus, maar het was het waard. 😉
Natuurlijk maak ik in de anderhalf uur dat ik binnen rondloop heel veel foto's. Af en toe heb ik wat problemen met de scherpstelling omdat lampen in het plafond verstorend werken. Ik heb ook een kaartje voor de toren. Als ik bij de rij kom leesik op het infobord dat de lift alleen omhoog gaat en dat ik met een trap naar beneden zou moeten. Verder staat er dat mensen die moeilijk ter been zijn, wordt afgeraden om naar boven te gaan. Normaal gesproken, zou ik dat niet op mezelf betrekken, nu doe ik het wel; van alle mogelijke bewegingen, is een trap aflopen nu het moeizaamst. Ik ga dus maar naar de uitgang. Halverwege mijn hostal stop ik even voor een drankje. Ik zie dat Henri iets gemaild heeft; het blijkt een link te zijn naar een artikel/ filmpje van het Eindhovens Dagblad. De door Henri, in 5 jaar tijd, geelektrificeerde " lelijke eend" is klaar en APKgekeurd,hij mag er nu mee de weg op. Dat was leuk om even te zien.
Terug naar het hostel doe ik nog wat boodschappen voor vanmiddag.
Ik denk dat ik tot ik morgen de bus neem, niet veel meer doe. Ik heb voor morgenvroeg wel kaartjes voor Park Guell, maar ik denk dat ik dat "maar laat zitten". Niet alleen omdat dat 5 + km's lopen is, maar ook omdat ik nu ik nog eens foto's heb bekeken toch het idee heb dat het iets te veel Eftelingachtig is. Mogelijk neem ik zelfs vanavond voor 6 euro weer het hostalmenu : "Mexican food with beer" gisteren smaakte het prima.

Geschreven door Caminotoon