Gisteren de dag steeds in de herberg en bar doorgebracht Maar liefst 2 x patat gegeten s Middags met gebakken eieren, s avonds in het menu met kipfilet en vooraf gazpacho ( smaakte wel) De slaapzaal kwam uiteindelijk nog aardig vol. Ik lag helaas onder een "volcontinusnurker", heb uiteindelijk nog redelijk goed geslapen. Omdat de bar hier morgen pas om half 9 open gaat, sta ik vroeg op en ontbijt in de bar in Aljucen, zo'n 3 km verder. Om half 7 begint iedereen op te staan, om 7 uur vertrek ik ook. Het is nog donker maar de route voert over brede wegen en paden, dat zal geen probleem zijn. Het is leuk om voor zonsopgang te vertrekken je hoort de natuur/ de vogels tot leven komen. Ik zie helaas geen spectaculaire zonsopkomst.
In de bar zitten al aardig wat pelgrims opvallend is dat er veel Spanjaarden op pad zijn (had dat voor de Santa Semana verwacht) Ook een Duitse vrouw, die we vorige week in Real de la Jara hebben gezien komt binnen. Ik neem een bocadillo met ham en kaas, helaas zit er oude kaas op daar ben ik niet gek op. Ik eet de helft van het broodje op en pak de andere helft in. Even na de Duitse vrouw vertrek ik, omdat zij meestal langere afstanden loopt, verwacht ik dat zij sneller loopt dan ik; dat is niet zo, heel langzaam haal ik haar. We lopen nu een uurof twee samen op. De omgeving is prachtig, na Aljucen hebben we geen auto meer gezien of gehoord. We lopen door het natuurpark Cornalvo. We horen veel vogels, af en toe het geluid van koeienbellen, van blaffende honden. Alles staat ook hier volop in bloei, de Duitse vrouw ( Sabine) heeft van een bewoner hier gehoord dat het hier nog niet eerder zo " groen" is geweest ( dan is de vele regen van de voorafgaande weken toch nog ergens goed voor geweest)
Sabine is rond de 60, woont sinds een jaar of 4 op La Gomera en had in Duitsland een eigen " paardenbedrijf" , verzorgde paardentrainingen tot het fysiek te zwaar werd We kunnen het goed aan de praat houden. Ze zegt dat ze weet dat ze me eerder gezien heeft, maar weet niet meer waar. Als ik zeg dat ik de eerste week met "mijn dochter en haar vriend" heb gelopen, weet ze het weer, ze herinnert hen als leuke, open mensen" ( leuk om te horen dat anderen die kwaliteiten ook herkennen)
Intussen gaat het lopen prima, heb op de drukplekken wat wandelwol in mijn schoen gedaan en heb geen Ibuprofen genomen. Na anderhalf begint mijn voet plotseling vreselijk te jeuken. "Wat is dat nu weer?" Ik denk dat het mogelijk een reactie is op de wandelwol. Op een rustplaats haal ik de wol uit mijn sok en stop hem tussen de sok en de schoen. Sabine zit met haar voeten in een stroompje, ziet er aanlokkelijk uit, maar met al die tape op mijn voeten doe ik dat liever niet. Omdat het al aardig warm begint te worden, ga ik alleen verder. De kans dat ik Sabine nog zie, is erg klein. Ze vindt er niks aan om zo vroeg ergens aan te komen, terwijl ik de hitte van de middag zo veel mogelijk vermijd. Het is nog zo'n twee uur lopen. De weg wordt wat vervelender, losse stenen, veel gaten en " uithollingen overdwars". Het landschap blijft prachtig, nieuw zijn de gele struiken ( brem?) en de struiken met witte bloemen.
Ik voel de rechterkant van mijn voet nog wel, maar het gaat al weer een stuk beter. Een paar honderd meter voor me lopen nog wat mensen, hen inhalen biedt extra inspiratie. Bij de splitsing naar Alcuescar haal ik hen in. Dan zou het nog een km of 3 moeten zijn. Na ern minuut of 20 zie ik het dorp al liggen, daar ga ik dus maar op af en let niet meer zo goed op de pijlen. Ergens moet ik een pijl gemist hebben, want ik kom uit in het centrum. Ik herinner me dat de herberg bij het inkomen van het dorp lag. Nu moet ik een stuk teruglopen door het dorp. Het voordeel is wel dat ik nu langs een winkeltje kom en wat te eten en ern koud drankje kan halen. Het is weer zo'n "chinees winkeltje", waar je bijna alles kan kopen. Vreemd dat die man geen idee heeft waar het klooster/ de herberg ligt terwijl die zo'n 100 meter verder ligt. Een hele vreemde ervaring is het om vanuit de felle zo'n donker winkeltje in te gaan. Misschien heeft de ouderdom ook invloed op de snelheid waarmee de pupilgrootte zich aanpast, ik kan weinig onder scheiden Nog sterker en zelfs een beetje beangstigend is het effect als ik buiten kom, de hele wereld ziet er "totaal uitgebleekt" uit. Redelijk snel trekt het weer bij als ik in de richting van een schaduwplek kijk.
De herberg herken ik nog wel : de grote slaapzaal, het gebouw. Er zijn wel wat dingen veranderd. De deuren gaan 's middags niet meer dicht, er wordt alleen nog een rondleiding door de kapel gegeven en de afdelingen waar mensen met een beperking wonen, worden blijkbaar niet meer bezocht ( geen "aapjes kijken" meer). Ik heb wel ingetekend op de gemeenschappelijke avondmaaltijd, ben benieuwd of we weer chips uit een zak als bijgerecht krijgen

Geschreven door Caminotoon