VOORGESCHIEDENIS
In 1990 ben ik al in India geweest. Ik had toen gepland om na 2 maanden wandelen in Nepal nog 3 maanden in India te reizen. Na een week of 4 werd het me te heet en werd ik het alleen reizen moe. Wel nam ik me voor om nog een keer terug te komen in een minder heet seizoen. Ik wilde dan wel op eigen gelegenheid reizen, omdat je dan tijdens het reizen van de ene plek naar de andere meer normaal contact hebt met de bewoners. De grote meerderheid spreekt wel Engels. Aukje ziet het begrijpelijkerwijs niet zitten dat ik met mijn leeftijd en suikerziekte alleen in India rondreis. Omdat ik ook niemand ken die wel met me mee zou willen, valt dit dus eigenlijk af (ik betwijfel sowieso de laatste weken wel of ik alleen reizen nog wel zou willen, m.u.v. wandelen dan) In deze situatie kwam ik de informatie over deze reis tegen. Hoewel er een paar nadelen aan zaten, reizen in een groep, in georganiseerd verband en maar kort in India en dan deels over bekend terrein. Per plaats zou er ook weinig tijd zijn. Ertegenover stond dat ik nog een keer naar Nepal zou gaan + naar China en Tibet. Uiteindelijk leek het me toch een goed alternatief. In het laatste half jaar was ik me mentaal aan het voorbereiden dat ik deze tijd aan een reis zou besteden.
Vorige week kreeg ik een telefoontje dat de reis door Tibet niet door kon gaan. Omdat dit voor mij toch een hoogtepunt van de reis was en ik noit voor deze reis geboekt zou hebben voor de prijs die ik nu betaald heb,was mijn eerste reactie dat ik mijn reis zou annuleren, zeker toen bleek dat Djosergeen restitutie zou geven. Uiteindelijk ben ik toch meegegaan omdat ik in mijn hoofd had dat ik deze periode op reis zou zijn, en ik niet weet of er zich op afzienbare termijn nog een gelegenheid voor doet. De reis zoals die er nu uit niet, is op zich nog de moeite waard, omdat we nu meer dagen in India zijn, komt het weer meer in de richting van mijn oorspronkelijke plan.


Het is nu half 4, we vliegen nu een uur. De reis is zonder problemen verlopen. Aukje, Geert en Houkje hebben me naar het station gebracht. Op Schiphol kreeg ik na een uurtjeeen app van Jaques, de reisbegeleider. Hij lijkt me wel aardig, al reageerde hij niet enthoisiast op mijn idee om op eigen gelegenheid van Jaipur naar Agra te reizen en al helemaal niet toen ik zei dat ik dit ook aan de anderen zou voorleggen. Bij het inchecken treffen we ook Martin. In het vliegtuig blijken we hetzij drieën naast elkaar te zitten op de plekken met veel beenruimte. Ik heb er 50 euro voor betaald. Zij hebben er niets voor betaald, hoe dat kan weet ik niet, mogelijk heft Djoser ze geboekt. Als ik terugkom moet ik dat maar eens uitzoeken. De andere 2 zitten in rij 22.
De vlucht verloopt voorspoedig, de laatste uurtjes kijk ik near de film The shape of water.
We landen eerder dan gepland, maar moeten wachten tot onze aanmeerplek vrij is. De passage door de douane gaat sneller dan verwacht. We maken nu ook kennis met de andere 2 reisgenoten, de man blijkt een Amerikaan te zijn die geen Engels spreekt. We worden opgewacht door een jongen van het agentschap en moeten dsn nog een kwartiertje wachten op de chauffeur. Na drieen komen we aan bij het beoogde hotel. Daar blijkt nu geen kamer meer te zijn, we worden verwezen naar een ander hotel in een achterafzijstraatje. Daar duurt het inschrijfgeld ook nog wel een stief kwartiertje. Tegen 4 uur kan ik eindelijk naar bed, morgen is het weer vroeg dag, want we gaan met het busje een citytoer maken.

Geschreven door Caminotoon