Vanmorgen om een uur of acht zijn we er opgestaan. Gisterenavond werd er nog op de deur geklopt, het meisje van het pension wilde nog 5 euro.Ze kwam er nu pas achter dat wij via Booking Com gereserveerd hadden en dat is blijkbaar duurder. We ontbijten met gisteren gekochte sandwiches en een paar kopjes automatenkoffie. We zitten aan een tafel die ik wel mooi vind, de stoelen kun je helemaal aansluiten in de hoeken, vormen zo een mooie,, ruimtebesparende eenheid. Bij de bakker halen we een paar broodjes voor onderweg.
De eerste kilometer lopen we nog door de stad. Daarna lopen we snel buiten de stad, met mooie uitzichten terug op de stad met op de voorgrond groene velden met struiken, bomen en rotsblokken. We zien en horen weer veel vogeltjes (een foto van een roodborstje is aardig gelukt) en zien veel verschillende bomen. Ook zien we veel koeien op het pad, Aukje loopt er wel met een boog omheen. Een Franse vrouw die ziet dat ik foto's aan het nemen ben,, vraagt of ze een foto van ons zal nemen. Dat is prima natuurlijk. Ik maak ook een foto van haar met haar smartphone. Een paar keer zeggen we tegen elkaar hoe mooi het zou zijn als weien in Nederland en Friesland er nog zo uit zouden zien: lang gras met veel kleuren ( vooral gele boterbloemen natuurlijk). Na een kilometer of 9, na Islares nemen we onze eerste pauze.
Het lopen van Aukje gaat eigenlijk boven verwachting,de eerste kilometer voelde ze haar hak nog wel ondanks de"wandelwol" die zij gebruikt heeft. We hebben ook nog Ibuprofen gekocht, waar ze er een van heeft genomen. Ze voelt haar hak een stuk minder dan gisteren.
Nu moeten we een keuze maken, over een paar kilometer hebben we 2 mogelijkheden: een langer maar mooier pad of een meer dan 5 kilometer kortere weg, die dan weer net als eergisteren over de 634 loopt. De kans is groot dat we langs de mooiere weg geen onderdak zullen vinden en dan ook in Liendo aan zullen komen. Dus met "pijn in het hart" lopen we maar naast de gelukkig niet zo drukke weg. Het is wel lekker wandelweer, als het heel heet is, is wandelen over asfalt helemaal een grote ellende. Nu voelen we de onderkant van onze voeten ook al wel. Aukje heeft een nog grotere hekel aan asfaltlopen dan ik. Na zo'n.n anderhalf uur zien we Liendo al liggen, het is een langgerekt dorpje en we weten niet precies waar de herberg ligt, natuurlijk ligt die aan het andere eind. We zien ook niemand bij de huizen. Eerst denk ik dat het vanwege de siesta is, als we bij de kerk komen,blijkt er een dorpsfeest te zijn. Daar is iedereen natuurlijk. Er zijn nog genoeg bedden in de leuke herberg, we hebben alletwee een benedenbed ik zelfs een vrijstaand. Als we klaar zijn met douchen komt Gabriele net aan zij heeft wel de lange mooie route genomen.
Ik was wat kleren in mijn waszak en hang ze op aan mijn elastieken lijn. In het dorp is het feest. Volgens een briefje in de herberg komt de Hospitalero op Zon- en feestdagen pas om 8 uur. Dat is wel heel lastig omdat mensen dan aan het eten willen zitten. De enige supermercado blijkt nu natuurlijk ook dicht te zijn. We zijn dus weer eens ,"in the right place at the wrong time"
Tegen 6 uur komen er nog 4 pelgrims; alle bedden zijn echter al bezet. Zij wachten nu ook tot de Hospitalero komt
In het restaurant kunnen we om half 8 wel terecht. Normaal gesproken zou ik zeggen We gaan om half 8 gewoon eten, we laten morgen wel wat geld achter en voor de rest zoekt die Hospitalero het maar uit. Nu is dat echter lastig omdat hij dan onze bedden misschien geeft aan de laatkomers. Heel vervelende situatie dus, ook omdat de Hospitalero geen telefoonnummer achtergelaten heeft. Anders zouden we kunnen vragen of hij wat later of naar het restaurant kan komen.
Om 8 uur precies komt de Hospitalero. Gabriele zit als eerste bij haar aan tafel. Ik zit er ook bij en ben als eerstvolgende aan de beurt. Dan schuift een Duitser zijn paspoort en credential onder haar neus. Hij is aangekomen nadat alle bedden al bezet waren, dus ik heb het idee dat hij probeert nu snel de formaliteiten te regelen zodat ze hem niet meer de deur kunnen wijzen. Ik zeg dat ik het er niet mee eens bel, hij haalt zijn schouders op en begint wat arrogant te lachen. Ik zeg dat hij wel stom kan gaan zitten lachen maar dat hij daarom nog geen gelijk heeft. Later hoor ik dat hij toch een bed heeft, terwijl de andere laatkomers door de Hospitalera naar de herberg in Laredo zijn gebracht. Hij heeft dr Nederlandse vrouw nog wel aangeboden om met haar van plek te ruilen.
We gaan snel naar de bar op de plaza, waar Aukje op advies van een paar Engelse vrouwen zelfs een Hamburger neemt.

Geschreven door Caminotoon