Gisterenavond nog naar Duitsland,- Zweden gekeken en enigszins gebaald van de late winnende goal van Duitsland.
Dat had er voornamelijk mee te maken dat ik het gevoel had dat de regerend wereldkampioen niet mocht verliezen. In de eerste 20 minuten werd er overduidelijk tot twee keer toe een overtreding begaan tegen een Zweed die alleen op het doel af ging. Beide keren werd er niet gefloten. Waarom er maar liefst 5 minuten extra speeltijd waren, was mij ook onduidelijk.
Vandaag heb ik besloten naar het Galicische museum te gaan. Veel aandacht voor de Galicische (volks)cultuur (landbouw, mijnbouw, huizenbouw, botenbouw, gereedschappen etc.) De begeleidende teksten zijn in het Gallisisch. Wat me over de streep trok was een foto van een bijzondere trap.
Het museum was best wel aardig,om even door heen te lopen. De teksten heb ik maar niet gelezen. De trap was inderdaad heel bijzonder, het waren in feite 3 trappen die om elkaar heen cirkelden. Ze eindigden op verschillende hoogten en gaven daar toegang tot de diverse zalen. Zeker van onder af gezien zag het er prachtig uit.
Na zo'n anderhalf uur ben ik weer verder gegaan,op weg naar de Chinees. Het eten was prima. Terug naar de herberg ben ik door een park gelopen: het Alamedapark en de paden waren inderdaad brede lanen(alamedas).
Als ik vraag of ze voor mij voor vannacht een taxi willen regelen, blijkt er, niet geheel onverwacht nog iemand vroeg naar het vliegveld te moeten.Om 4 uur komt de taxi.
Op mijn kamer staan weer 2 nieuwe rugzakken de eigenaren heb ik nog niet gezien. Er is een grote groep jongeren aangekomen, ze maken nogal wat kabaal. In de tuin worden grote pannen paella gemaakt. De rest van de "bewoners" mag ook mee eten. Ik heb ook wat genomen maar kreeg veel te veel. Een meisje dat het zonde vond om het weg te gooien, heeft mijn restjes opgegeten.
De rest van de middag heb ik rustig aan in de herberg doorgebracht. Het Duitse boe laat ik maar hier, begint me te vervelen.
Ik kijk naar voetbal maar hoor achter me een Amerikaanse vrouw onafgebroken in alle denkbare clichés praten over "God is love", de pelgrimage op de Camino, waarbij alledaagse dingen nogal opgeblazen worden etc. Ze praat tegen een meisje dat af en toe een vraag mag stellen. Het is wel bewonderenswaardig dat zij meer dan een uur lang kan praten, zonder ook maar een keer te haperen ( ze herhaalt zich wel regelmatig)
De rest van de avond ga ik niet veel bijzonders meer doen. Mijn rugzak inpakken, kleren klaarleggen, zodat ik morgenvroeg snel van de kamer af ben.
Het meisje/de vrouw met wie ik een taxi deel heb ik nog niet gezien.

Geschreven door Caminotoon