Vanmorgen werd ik pas na 7 uur wakker, er waren al wat mensen vertrokken zonder dat we daar erg in hadden. Het gevreesde gedoe met het inpakken van de rugzakken bleef dus ook uit. In de bar ontbijt met niet zo lekkere sandwich, ei was nogal vet gebakken. Even na half 9 zijn we op pad gegaan. We weten nog niet tot hoever we gaan, mogelijk tot La Franca waar volgens Reiner en Brigitte een hele mooie, nieuwe herberg moet zijn. Dat is echter maar 12 kilometer en dat is eigenlijk te weinig. Alternatieven zijn Buelna of Pendueles.
Wat het ook wordt, we lopen in ieder geval minstens een kilometer meer. De mensen die hier verantwoordelijk zijn voor de markering hebben er met hun pet naar gegooid. In het dorp was het al pet, de goede weg werd aangegeven met een kleine pijl, op een huis 50 verderop stond een heel grote gele pijl, die alleen maar naar de herberg verwees. Heb 3 mensen gezien die hier verkeerd zijn gegaan, twee ervan konden we nog tijdig terugroepen. Nu komen we bij een splitsing. In mijn reisgids wordt gewaarschuwd om even na Serdio uit te kijken: linksaf bij een splitsing begint de Camino Lebaniego, die /eten we niet(meer) volgen. In beide richtingen staat geen gele pijl en dat is vreemd. Als we wel de rode markering moeten volgen, hadden ze toch wel een lik gele verf op het paaltje kunnen zetten. In eerste instantie volgen we toch de rode markering. Omdat we na een paar honderd meter geen gele pijlen zien, nemen we een zijweg en hopen dat die op de andere weg uitkomt. Dat blijkt het geval te zijn, als we na een paar honderd meter een steengroeve zien opduiken gaan we weer twijfelen. In ons boekje was sprake van een steengroeve vlakbij de betreffende splitsing. Ik besluit nu de Buen Camino app eens te bekijken (die heb ik tijdens het wandelen tot nu toe niet ge ruikt) Nu blijkt dat die niet alleen de route, maar ook je eigen positie weergeeft. Meteen is duidelijk dat we verkeerd zitten, we moeten terug naar de eerstgekozen weg. Niet alleen de markering en de beschrijving waren onvoldoende: ook mijn geheugen laat me in de steek. Ik weet nog dat we hier vorig jaar ook over hebben staan discussieren, maar ben vergeten welke weg nu de goede was. Gelukkig lopen we wel weer door mooie landschappen. Nu kom ik erachter dat de camera geen sjoege geeft, hopelijk betekent dat dat de batterij leeg is. We zien sneeuwbergen die nu mooi oplichten in het zonlicht. We lopen wel weer redelijk lange stukken over asfalt, gelukkig met niet al te veel verkeer. In Unquera houden we een koffiepause, de straten worden tijdelijk afgezet. Er komen groepen koeien voorbij, mogelijk worden ze naar de wei gebracht en is dat een jaarlijkse ceremonie. Hier begint een mooi pad, imet vlakke natuurstenen, ik herinner me dat nog en weet dat boven na een steile klim een kapelletje staat. Het oude mannetje dat er vorig jaar stond en aanbood om voor €1 een kaars op te steken is er nu niet. Het hek is dan ook dicht. Even voor twaalven komen we in La Franca en langs de al genoemde mooie herberg(Triskel) Het is nog te vroeg om te stoppen. Na La Franca moet een alternatieve route langs de zee lopen, in ons boekje wordt niet helemaal duidelijk waar die begint. We volgen dus eerst maar de pijlen, heb wel begrepen dat er later nog een afslag richting de kust volgt. We lopen nu over een wat breder bospad en zijn na een tijdje wel aan een eetpause toe. Omdat we niet zo snel een plekje vinden, gaan we uieindelijk maar op een muurtje onder een viaduct zitten. Als er geen auto's over rijden, horen we een kabbelend beekje. Een groepje van 4 passeert ons tijdens de pauze, we zien hen regelmatig. De beloofde afslag naar de kustroute blijft lang uit. We hebben de hoop al opgegeven als we die 4 mensen een stuk verder vlakbij de zee zien lopen: zouden wij de afslag gemist hebben. Dat blijkt niet zo te zijn, een meter of honderd verder staat een pijl die aangeeft dat we de weg over kunnen steken. Het worden de mooiste kilometers tot nu toe, we lopen door knalgele bremvelden met uitzicht op de diepblauwe zee met mooie kustwanden. Ik maak maar wat foto's met mijn telefoon, hopelijk zijn die ook wel mooi. Het paadje is smal en rotsachtig, dus als we van het landschap willen genieten moeten we stil staan, omdat je anders wel een misstap kunt maken. Zo lopen is wel extra vermoeiend. Bij een soort inham zien we geen pijlen meer, volgens mij moeten we eromheen lopen. Aukje denkt, als pijlen uitblijven dat er misschien toch een andere mogelijkheid moet zijn geweest. In ieder geval kunnen we Buelna niet mislopen. We zien de 4 mannen op een bepaald moment weer voor ons lopen, Aukje zag ze van een ander pad af komen. Bij een bruggetje over het spoor staan richtingaanwijzers. Buelna staat er niet op. Op de grond staat wel een vervaagde gele tekst, waarin met veel moeite en verbeeldingskracht de woorden Buelna, Albergue en 250 meter zijn te herkennen. We besluiten dat ik ga checken of die herberg niet net als de tekst verdwenen is, Aukje heeft het wel even gehad. (we hebben vandaag toch denk ik wel weer tegen de 20 kilometer gelopen) Een oude man zegt dat dit dorp Buelna is en dat de herberg nog bestaat. Ik besluit om eerst maar te kijken of er nog kamers zijn. Dat is het geval, dus loop ik maar snel terug. De herberg is deel van een hotel. Omdat een tweepersoons kamer maar 10€ duurder is dan een bed op de slaapzaal kiezen we daar maar voor. We zitten nog lekker even buiten in de zon met een grote Radler en een klein bier. Op de kamer blijkt de batterij van de camera inderdaad leeg was, dat is wel een opluchting. Als we al zo'n anderhalf uur buiten zitten komen de 4 eerder vermelde mannen in het dorp aan. Wij zagen hen verder lopen toen wij naar Buelna afsloegen; vreemd dat ze nu hier weer opduiken. Aan het einde van de middag komen de beloofde wolken alsnog. Het regent nu nog niet(half 7)
Om 8 uur gaan we eten, nemen voor het gemak maar het pelgrimsmenu. Een bak sla, spagetti met tomatensaus en wat chorizo en een ijsje toe. Alleen het ijsje heb ik helemaal opgegeten.

Geschreven door Caminotoon