Het eten was wel bijzonder in het kloost een keer in de drie jaar is echter wel voldoende. Er zaten wel 80 personen, een monnik begon eerst een nogal ingewikkeld verhaal o.a over verschil in roepingen geloof ik. Op het einde vroeg hij of er ook buitenlanders aanwezig waren en jawel hoor er waren er twee, een Belg uit Wallonië en ik.Nu werd ik aardig voor het blok gezet, de bedoeling is dat er tijdens de zegening in de talen van alle aanwezigen een tekstje wordt voorgelezen. Eigenlijk was ik niet van plan om naar de zegening te gaan, maar ik kon er nu niet goed onderuit. Sommigen mensen zeiden dat ik me niet aan de tekst hoefde te houden, niemand zou het merken. (Pernille kwam er mooi vanaf, zij zou ook hier eten maar besloot om met Laurent en France mee te gaan eten )
Het eten was ook niet bepaald lekker, bouillon, gehaktballetje met doodgekookte
groente, kaas en een eclair toe. Daarna snel naar de kerk voor de zegening. Er werden wat liederen gezongen, waarbij opviel dat de monnik die bij ons aan tafel sprak nu ook woordvoerder was en heel mooi kon zingen. Daarna mochten wij, een Franse vrouw en een Nederlandse man. Ik had de tekst vantevoren niet gezien, ging over de"zonen van Israël". Ik zag het verband met pelgrims niet. Afgesloten werd met "Ultreia", hét pelgrimslied en Salva Regina.
Daarna naar buiten, waar een monnik een langdurende verklaring van het timpaan gaf. In tegenstelling tot Paul kon ik er geen touw aan vastknopen. Laurent begreep ook maar 15 % van wat hij zei. Het zou handig zijn geweest als iemand bijv. met een lampje had uitgelicht waarover hij aan het vertellen was.Laurent en France zijn naar hun kamer gegaan, we hebben afscheid genomen, het waren heel leuke mensen om een aantal dagen mee door te brengen.
Ik wil de uitlichting van het timpaan wel zien, maar dat is pas om kwart over 10. Om de tijd te doden gaan Pernille en ik de kerk weer in, er zou muziek zijn. Ik had verwacht dat bijv. leden van de muziekschool op zouden treden. Dat was niet bepaald het geval. M.n. een stuk voor viool met pianobegeleiding van een jong overleden Roemeense componist ontroerde me tot lichte tranen toe. Ik wilde na afloop nog wel vragen welk stuk dat was. Dit was echter een enigszins diffuus gebeuren. Een orgel begon te spelen, de twee violisten liepen weg, er werd niets gezegd. De toeschouwers stonden allemaal op, op weg naar de uitgang liepen de violisten nog door de kerk al vioolspelend.
Nu was het tijd voor de illuminatie van het timpaan. Was de verklaring van het timpaan iets te weinig aansprekend (voor niet Franstaligen) nu was er bijna sprake van overdaad, alsof iemand bij Photoshop de kleurverzadiging op maximum zet. Het idee om met moderne technieken de oorspronkelijke kleuren weer te geven is natuurlijk prima. Het resultaat was ook mooi. In een filmpje werden steeds wisselende delen uitgelicht Dit zou mooi in combinatie met de explicatie kunnen ( ik geloof dat zo'n filmpje ook op internet staat) Aan het einde bleef het beeld even staan.
Deze kerk vond ik wel heel mooi. Heel kenmerkend zijn de glas in lood ramen, de oude, klassieke zijn verwijderd en vervangen door een moderne kunstenaar. Ze zijn volledig non-figuratief, kleuren ontbreken ook (bijna) geheel. In het begin vond ik het maar niets, later , onder steeds wisselende lichtomstandigheden, vond ik ze steeds mooier worden ( zie foto)
Ook aan de buitenkant is de kerk imponerend. Het voorfront is schat ik 3 keer zo groot als het pleintje ervoor.
Nu maar naar vandaag.
Om 7 uur sta ik bij de ingang van de ontbijtzaal, ik ben niet de enige die op tijd wil vertrekken. Het ontbijt is in buffet stijl. Ik zie Pernille nog, zij heeft overwogen om vandaag de bus te nemen,maar dat blijkt niet te regelen. Ze wil proberen toch naar Livinhac le Haut te lopen. Dat zou voor haar een hele prestatie zijn.
Om 7.35 vertrek ik. We gaan eerst steil naar beneden naar de rivier waarna meteen de klim begint. Ik had daar al het enige over gelezen. Hij maakt zijn reputatie volledig waar, ik kan me de laatste keer dat ik zo'n klim heb gedaan niet meer herinneren. Het is een steil pad waar ik de meeste hekel aan heb, lijkt op een trap met wel heel ongelijkmatige treden. Elke keer dat je je naar boven hijst, lijkt het of je adem uit perst en zo snel lucht te kort komt. Ik moet veelvuldig stoppen en wordt nu door veel anderen gepasseerd. Voordeel van zo'n pad is wel dat je snel aan hoogte wint. Al snel zijn we boven de wolken. Onderweg denk ik, ik dat ik de helft van mijn energievoorraad van vandaag aan het verspelen ben Na het pad gaat de klim nog gelijkmatig verder omhoog. Het uitzicht wordt weer open; in tegenstelling tot de Aubrac met zeer gecultiveerd grasland. De route gaat bijna steeds op of langs de weg. De markeringen zijn ook slecht, een keer nemen een paar Franse vrouwen en ik een verkeerd zijpad, waardoor ik zeker 2 km om heb gelopen. Het lopen gaat nu wel weer. goed. Op een bepaald moment staat er bij kliometerpaal 10 een markering voor een zijpad dat naar een restplek voor wandelaars voert. Na anderhalve km lopen over een tamelijk vervelend pad met weinig uitzicht komen we daar aan. Die plek blijkt gewoon langs de weg bij kilometerpaal 9 te zijn. Na een half uurtje rust, ik eet wat spul uit het uitgebreide lunchpakket dat ik in het klooster heb gekocht, loop ik verder. Bij een afslag staat een groepje te delibereren. Er hangt een bord, waarop zoiets staat dat je je niet moet laten verleiden tot het volgen van de weg, maar het ware, authentieke pad moet volgen die bovendien ook nog mooier is. De eerste bewering is dubieus, mijn ervaringen tot nu toe met de schoonheid is anders.
Tot nu toe heb je hier vanaf de weg de mooiste open uitzichten, waarvan je ook beter kan genieten omdat er nauwelijks auto's rijden en je kan er een gelijkmatig tempo op aanhouden en daar heb ik wel behoefte aan. Nog niet vermeld heb ik dat de zon vanaf vanmorgen al de hele dag volop schijnt en dat is natuurlijk voor mij niet gunstig. Via de kmpaaltjes zie ik dat ik nu zeker 5 km per uur haal. Toch denk ik er steeds meer aan om vanaf Decazeville een taxi voor de laatste 5 km te nemen. Daarin moeten nog een paar pittige klimmen zitten en het moet wel leuk blijven natuurlijk.
Met enige moeite vind ik een bar die open is, ik neem 2 koude Orangina's en een paar handvol pinda's en ga toch maar weer op pad. Ik neem me voor rustig aan te doen en regelmatig te stoppen. De klim naar de kapel van St. Roche is inderdaad gruwelijk steil, zigzaggend ga ik naar boven. Uiteindelijk kom ik om 4 uur in de plaats van bestemming aan. Daar vindt net vandaag het dorpsfeest plaats. Ik ben wel voldaan dat ik toch doorgelopen ben. IIk heb inmiddels gehoord dat het vanmiddag ,30 graden was,dat had ik niet gedacht. Morgen en overmorgen wordt nog zo iets verwacht.
Inmiddels is het kwart over 8 en heb ik het eten al op. Nadeel van laat aankomen is dat je niet veel tijd hebt om alles te doen wat je wil. Ik ga nu de foto's overzetten.

Geschreven door Caminotoon