Het eten van gisteren was een stuk minder dan de vorige keer. Gebakken eieren met rauwe ham en, zoals zo vaak hier, slappe patatjes. We slapen redelijk, al maken een paar late gasten het laat met veel kabaal, laat, ze vertrekken pas om 2 uur en Hilda staat om 7 uur weer paraat voor ons ontbijt. Ze staat er praktisch alleen vpor, want haar man loopt meestal maar wat chagrijnig rond. (Toen ik gisteren aan haar vertelde wat voor vegane maaltijd ik had bereid, zei ze dat ik maar bij haar in de keuken moest komen werken op fifty-fiftybasis)
We verrtrekken om 8 uur voor de laatste ruim 20 kilometer van mijn Caminos en van de Via de la Plata, die ik in een derde poging nu toch eindelijk af kan sluiten. Ik ben blij dat Brigitte nog mee wilde lopen, voor haar is het de derde maal dat zij deze etappe loopt. We moeten meteen een paar kilometer omhoog. De route is vertrouwd mooi, we komen snel boven de wolken, wat weer mooie uitzichten oplevert. Om kwart voor 10 komen we bij een mooi dorpskerkje. Het is zondag en de mis begint om 10 uur. Brigitte wil daar graag heen, volgens de kosteres duurt de mis maar 20 minuten. Ik wacht buiten, misschien is er wel een bar vlakbij. Dat is echter niet het geval, dus ga ik maar op een muurtje zitten. De mis blijkt toch drie kwartier te duren, dus pas na een uur kunnen we verder. Ik krijg nu wat last van de spier, die me vorig jaar zo'n last bezorgde, dit trekt wel weer weg, maar na een koffiepauze een uurtje later komt het weer terug. Gevoegd bij het licht irritante gevoel in mijn knie van een paar dagen geleden, krijg ik het idee dat het wel tijd is dat mijn wandeltocht voor nu is afgelopen. Als ik nog een week verder zou moeten, zou ik me nu zorgen maken.
Het is nu trouwens veel minder druk op deze route dan toen wij hier liepen, we hebben maar een andere wandelaar gezien.
Volgens Brigitte is de inloop van Santiago nog minder mooi dan die vanuit het Oosten. Daar ben ik het niet mee eens. Tot aan de rand van de stad blijven we over landelijke paadjes en weggetjes lopen. We komen over de brug waar een paar jaar geleden een trein ontspoord is, waarbij volgens Brigitte tientallen pelgrims de dood hebben gevonden. Er hangen nog altijd memorabilia, waar ook regelmatig nog verse worden toegevoegd.
Bij het binnenkomen van de stad horen we een flink kabaal, een grote groep trommelaars treedt op een plein op . Om half 3 zijn we weer bij de kathedraal, waar we een half uurtje op een muurtje zitten. Manolo blijkt vanavond dicht te zijn; Brigitte koopt nog wat Santiago taarten. Ons hotel ligt een meter of 500 uit het centrum en ziet er goed uit
Als ik uit de douche kom ligt er een heel aardig bedankbriefje van Brigitte op mijn bed. : "Ein schoner Kamino ist zu Ende. Vielen Dank dass ich mit dir mitlaufen durfte! Es sind unvergessliche Tage gewesen! Bleib gesund und immer BUEN CAMINO. Brigitte."
Ik heb mijn tekst op mijn tablet staan, die is nu echter leeg, dus dat komt later wel.
In het hotel kan ik niet wassen, er is vlakbij wel een wasserette, daar breng ik dus maar een uurtje door. Daarin kan ik mooi naar huis bellen.
Als ik terug ben is mijn tablet voldoende opgeladen en kan ik mijn tekst voorlezen. Dat gaat me deze keer redelijk af. Brigitte vindt het in ieder geval mooi. De gekochte voetjes blijken bij nadere beschouwing wandelschoentjes te zijn. Ze hangt ze meteen aan haar halsketting.
We lopen even naar het station om te kijken of daar morgen ook bussen naar het vliegveld vertrekken. Het blijkt toch gemakkelijker om op de Plaza Galicia in te stappen. Vreemd dat het grote busstation ook niet hier is, er is meer dan genoeg plaats voor, maar waar moeten die honderden auto's dan staan.
Nu wordt het tijd om wat te eten, we komen uiteindelijk toch weer in het centrum uit. We passeren een restaurant dat ook vegane gerechten op het menu heeft staan. Ze hebben geen menu en de prijzen zijn ook wat hoger dan normaal. Brigitte heeft prima gegeten, ik wat minder, ook wat portie betreft. Ik neem onderweg mijn eerste ijsje van deze reis bij een ijssalon.
Tegen kwart voor tien zijn we weer op onze kamer, waar ik mijn rugzak verder inpak, zodat ik morgen snel kan vertrekken.

Geschreven door Caminotoon