Om een uur of 6 ben ik al wakker, ben een uurtje op mijn telefoon bezig. Om kwart over 7 lopen we de deur uit. De bar die volgens de pensionhoudster ook op zondag al om 7 uur open is, had de hekken nog dicht. Een taxichauffeur stapte uit zijn auto en wees ons een bar die al wel open was. Toen we om ontbijt vroegen kregen we een hele kaart voor onze neus. Terwijl ik die aan het bestuderen ben, zegt een man tegen Aukje dat we wel bij hem aan tafel kunnen zitten. Hij is waarschijnlijk van mijn leeftijd, heeft een (industriële) wasserij en heeft een bar die hij verhuurt. Hij vertelt dat zijn vrouw in het ziekenhuis ligt, heeft darmproblemen en wordt via een infuus gevoed. Ze hebben. 4 kinderen, 2 in het buitenland, 1 in Barcelona. Volgende week woensdag zouden ze naar Dublin vliegen, een van hun kleinkinderen doet haar eerste communie. De kans dat dit niet door kan gaan is groot en dat is heel jammer, ook omdat dit een van de weinige gelegenheden is dat de hele familie bij elkaar is. Intussen zijn onze sandwitches gearriveerd, het zijn complete maaltijden. We krijgen ze niet op in ieder geval. Als ik wil gaan betalen staat hij erop dat hij de rekening betaalt. Wij zeggen natuurlijk dat dat niet de bedoeling is, maar dat helpt niks.
Het is kwart over 8 als we de deur achter ons dicht doen. Volgens de boekjes is het wat ingewikkeld om de stad uit te komen. Dit valt enorm mee, snel vinden we een gele pijl, we volgen ze en dat gaat zonder problemen.
Soms herken ik plekjes, ook als daar niets bijzonders te zien is. Ook na de afslag naar de Primitivo zijn er nog voldoende mensen onderweg, we zien nog steeds ook "nieuwe". Ook vandaag lopen we weer vaak over asfalt, ook regelmatig over wat brede zandpaden, soms met veel schade scherpe en losse stenen. Ook lopen we een paar kilometer op zo'n weg over de kam van een heuvel, zodat we aan beide kanten naar beneden kunnen kijken. Het landschap is niet echt bijzonder, ook vandaag zien we weer veel eucalyptusbomen. We komen ook door een aantal woonwijken. Hier is opvallend dat veel huizen van de straat onzichtbaar afgeschermd zijn door meer dan manshoge hagen, hekken of schuttingen; extreem lelijk zijn de metalen hekken, waartegen aan de binnenkant een soort kunstgras bevestigd is. We passeren vandaag geen enkele bar, na een paar uur hebben we wel weer zin in wat. Als we een weg oversteken staat daar een bord dat het vliegveld op 1 kilometer ligt. Ik herinner me nu dat vorig jaar iemand daarheen liep om wat te drinken. (op dit vliegveld zou Herman waarschijnlijk geland zijn, als hij mee had kunnen gaan) Een 10 minuten later vinden we een muurtje waarop we kunnen gaan zitten om een pauze te houden. Ik probeer de jeugdherberg te bellen waar we willen gaan slapen maar krijg geen gehoor. Op internet zie ik nu dat de jeugdherberg gesloten is. Dat is wel jammer omdat we van daar af morgen een alternatieve route zouden lopen, die meer langs de kust loopt. Ik zie dat we ook nog maar 6 - 7 kilometer hoeven te lopen.De laatste kilometers voor Soto del Barco gaan wel over een vervelend paadje. Wat ik me nog herinner is dat we met een grote boog om het water heen moeten, gaan daarbij ook nog een redelijk stuk omhoog om bij de brug beneden aan te komen. Als we over de brug lopen wordt de toenmalige ergernis weer helemaal tot nieuw leven gewekt. Welke idioot heeft dit zo bedacht? Er is een strook voor voetgangers overgehoud van misschien 35 centimeter. Deze strook wordt gescheiden van de rijbaan door een grote ronde buis die ondersteund wordt door staanders die met de punt uitsteken aan de kant van de voetgangers, die hadden veel beter andersom kunnen staan. Ongelooflijk vervelend lopen dus.
Zo'n kleine kilometer na de brug gaat het pad omhoog naar de herbergen van Muros de Nalon. We passeren eerst de herberg van vorig jaar, die is niet veel veranderd. Op internet heb ik wel gezien dat hij niet meer donativo is maar10 € voor een bed vraagt. Na een paar honderd meter komen we uit bij Casa Carmina, waar we zullen verblijven. Die ziet er veel mooier uit dan die andere. Het wordt een halve rustdag hier, Aukje ligt op het grasveld te lezen, ik maak mijn verslag eerst buiten in de schaduw, maar daar wordt de wind me te fris, daarna binnen in een lekkere stoel. Ik lees nog wat en reserveer een kamer in het vissersplaatsje Cudillero. We hebben besloten dat we morgen een paar km teruglopen om dan de alternatieve route langs de kust te doen en dan te slapen in Cudillero. Het is wel duidelijk dat we Ribadeo gemakkelijk zullen halen en dan een paar dagen over zullen houden. Ik voel er niet zo veel voor om dan de inlandse route te lopen. Er zijn dan een paar opties open: na Ribadeo schijnt er een kustpad verder te lopen; de terugreis onderbreken bijv. In Villaviciosa (om alsnog de eerste etappe naar Oviedo te lopen) of in Santander een van de mooiste etappes te herhalen:
de route langs de kust (eventueel in omgekeerde volgorde)
Het eten hier was prima, hebben met Sophie uit Italië en Andreas, een Duitser gegeten

Geschreven door Caminotoon