Vannacht redelijk goed geslapen. Na deze keer weer een goed ontbijt in deze prima herberg zijn we om half 9 vertrokken. Houkje heeft een felicitatie ingesproken. Ook met de mobiel van Herman is een boodschap ingesproken; het blijkt Bernadette te zijn .Dat is een leuke verrassing
Herman is samen met Marcel in Vught.
De wandeling is weer heel mooi, over prima paden. We komen over een oude, middeleeuwse brug. Ook hier staan steeds meer eucalyptusbomen. Een stukje voor Guernica (hier heet het Gernika) kunnen we in de verte een stukje zee herkennen. Tegen half elf komen we aan in Gernika. Fred en Ineke bellen om te feliciteren. Op dat moment haalt Irene, de Noorse ons in. Een paar minuten later zien we ook de Koreaansen lopen. Zij hebben hun rugzakken vooruitgestuurd en willen vandaag 25 kilometer lopen. Wij nemen een koffie met wat lekkere pintchos en gaan dan naar het vredesmuseum. Dat valt niet mee. Er is ontzettend veel tekst. In een presentatie wordt door een vrouw een verhaal verteld, maar dat is tamelijk saai. Op het einde wordt het iets interessanter, dan worden beelden van het bombardement vertoond. Op een andere verdieping hangt een kleine kopie van de Guernica en op glasplaten nog een in delen verdeeld. Vanaf de goede positie zou je weer het geheel moeten zien. Dat lukt ons niet echt. In de kelder is een tentoonstelling over allerlei monumenten die te maken hebben met de Spaanse burgeroorlog. Dit is echt niet te doen, ongelooflijk al die tekstpanelen. In de stad moet nog ergens een grotere kopie van de Guernica hangen. Die hebben we niet meer gezocht. Als we de pijlen de stad uit volgen komen we snel uit het centrum en komen helaas geen supermercado meer tegen. Voor mijn verjaardag zou ik mezelf namelijk op een tablet chocolade trakteren
Na even begint de lange klim,die langer duurt dan verwacht. Na even klimmen komen we erachter dat ik mijn hoed ergens heb laten liggen. (Het touwtje waaraan hij hing als ik hem niet op had is vanmorgen gebroken) Omdat ik niet weet waar ik hem heb laten liggen, ga ik maar niet meer terug. Nu moet ik mijn caminohoedje, dat Aukje af en toe gebruikte, maar weer op.
M.n. Aukje heeft het moeilijk, de laatste loodjes wegen zwaar. Vandaag is min of meer onze laatste wandeldag. Morgen willen we op tijd in Bilbao zijn. De laatste kilometers doen we sowieso al met de bus. Vanavond vragen we wel vanwaar in de buurt bussen naar Bilbao vertrekken.
Niet zo ver van de plek waar Aukje haar rugzak even afdoet, komen we bij een afdaling/gemakkelijk pad. Al snel zien we een bordje met de boodschap dat onze herberg nog 600 meter lopen is.
We herkennen de herberg aan een bord met Santiago 710 km. Irene is al daar. Grootmoeder zit in een rolstoel naast de tafel met drankjes, koek en fruit. Er komen vandaag echter niet zo veel mensen langs aan wie ze haar koopwaar kan slijten. Wel een Engelse man en een Nederlander die zegt dat hij er burnout heeft. Na een half uur wil hij blijkbaar al met Irene trouwen.
We zitten lekker buiten, de zon schijnt wel niet, muuruuaar het is prima om te hebben op deze landelijke plek.
Om 8 uur is het etenstijd, we zijn maar met zijn drieën, het eten is lekker en overvloedig. Houkje en Geart bellen nog om te feliciteren. Ook via facebook en reacties op Pindat komen nog felicitaties binnen. De man des huizes komt er nog even bijzitten, het is gezellig. Hij heeft nog wel wat tips m.b.t. de busreis naar Bilbao morgen : eerst nog een kilometer of 10 lopen. Hij weet wel een paar privé herbergen. Als ik er via internet een vlakbij het Guggenheim probeer te boeken krijg ik te horen dat het vol is. Als hij belt lijken er toch nog 2 bedden beschikbaar te zijn.

Geschreven door Caminotoon