Vanmorgen ontbijt ik met Erika, ze hebben hier voor 6 € een ontbijtbuffet. Ik heb wel weer eens zin in een uitgebreid ontbijt. Het is prima.
Daarna ga ik weer naar het universiteitsziekenhuis om mijn blaren te laten behandelen. Het is weer een gedoe om de goede bus te vinden. Op het informatiepaneel bij de Plaza Galicia staat dat lijn 1 daar stopt. Na een kwartier zie ik een lijn 1 ovet een dwarsstraat rijden. Ik vraag aan de chauffeur van de eerste bus die stopt of dit ook een halte van lijn 1 is. En wat ik al vreesde, is waar, de bus stopt hier niet, ik had die bus die voorbij reed moeten hebben. Nu moet ik weer een half uur wachten.
Het ziekenhuis is dichter bij het centrum dan verwacht. Als ik aan de balie sta, zie ik ook de dokter nog. Zij vraagt hoe het gaat en als ik zeg dat het "mas o menos" gaat, zegt ze dat het tijd nodig heeft ("lentemente" ) Redelijk snel ben ik aan de beurt, de verpleegster vraagt of de wond van het wandelen is en dat ik dan toch niet elke dag behandeld hoef te worden. Ik zeg dat de dokter dat gezegd heeft en dat ik me daar maar aan houd. Ik heb het idee dat de wond er nu beter uit ziet. Ik neem voor 5 euro een taxi terug. Om 12 uur wil ik toch wel de mis mee maken. Het is een drukte van belang Gelukkig vind ik nog een plekje boven op een trap, de trap wordt voor de rest vrijgehouden, er moet een vluchtweg vrijgehouden worden. De security heeft daar een dagtaak aan, leuk om dat gedoe van dichtbij mee te maken. De mis volgt het bekende stramien, een aantal teksten wordt in meerdere talen uitgesproken. Het grote wierookvat wordt vandaag omhooggetakeld en aan een zeer lang touw door de kerk gezwierd. Ik heb geprobeerd het te filmen. Daarna snel naar de kamer. Aukje bellen en het verslag uitwerken en weer verspreiden. Ik help Brigitte nog met het kopen van een busticket naar Santander, zij moet morgenvroeg om kwart voor 6 de bus nemen. Brigitte begint morgen dan aan een deel van de Camino del norte. We zien elkaar zeker weer in Oviedo en hopelijk kunnen we dan samen de Primitivo lopen. Ik koop meteen een treinticket naar Leon, vertrek morgen om 8.34.
Zo net horen we dat Orthy een hartaanval heeft gehad, ze voelde zich al niet goed. Gerard heeft toen hun vlucht omgeboekt, op het vliegveld van Rome is er een arts bijgeroepen. Orthy is meteen in een ziekenhuis opgenomen en moet tot minstens maandag 16 mei daar blijven. Dat is toch heel wat erger dan een paar blaren op mijn voeten. Ik heb nu niet veel zin meer om aan dit verslag verder te schrijven. De rest van mijn belevenissen in Santiago schrijf ik later.
Brigitte heeft me toegevoegd aan de whatsappgroep Amigo de Camino, zodat ik de communicatie daar ook kan volgen. Ik stond er nog niet in, omdat ik vorig jaar geen functionerende whats app had.
Schrijf meteen maar een bericht aan Gerard. Erika vraagt me nog om hulp bij het boeken van een terugvlucht. Om 7 uur gaan Erika en Brigitte nog naar een Duitstalige rondleiding rond de kathedraal, ik ga maar mee. De gids is nogal katholiek, veel van wat ze vertelt is onzin, een aantal interessante wetenswaardigheden over (details van) het gebouw zijn wel interessant.
Na achten gaan we op zoek naar een restaurant. We zijn snel klaar, m.n Brigitte en ik willen wel op tijd terug naar de kamer. Wij moeten er vroeg uit. Erika belt de 3 anderen, die gelukkig snel komen. Het eten is niet echt bijzonder. Het is wel gezellig, maar veel van de conversatie gaat langs me heen. Hans Rudi, de Zwitser vind ik de aardigste van het stel. Het duurt ons eigenlijk wat te lang. Na het afrekenen lopen Brigitte en ik snel naar de kamer. Voorlopig is het onze laatste avond.
Tot nu toe is onze reis heel goed verlopen, zowel wat het contact betreft als wat het wandelen betreft. We lopen hetzelfde tempo, hoeven onder het samen lopen ook niet steeds te praten.
Ik zal haar de komende tijd wel missen en dat geldt omgekeerd ook en nog wel in sterkere mate. Zij gaat nu toch alleen op pad op een Camino en ze voelt zich in sommige situaties alleen wat onzeker. Spannend is het dan ook voor haar, omdat ze weinig idee heeft hoeveel andere wandelaars er op de Camino del Norte zijn, hoe de omstandigheden op het pad zijn na de vele regenbuien en de nog verwachte. Voor mij speelt dit allemaal niet, ik zit nu in de trein naar Leon, breng daar een paar rustige dagen door en vanaf woensdag komt Henri en breng ik ruim een week, ongetwijfeld aangenaam, met hem door. In ieder geval zie ik Brigitte in Oviedo weer om hopelijk samen nog de Primitivo te kunnen lopen.
We zetten 2 wekkers, Brigitte staat om half 5 op, de taxi komt om kwart over 5.

Geschreven door Caminotoon