Raad eens wie vanmorgen mijn tentje kwam verwarmen? Jaaa de zon👯‍♀️👯‍♀️! Wat was dat verrukkelijk! Nog lekkerder dan de koffie, thee, kwark en eitjes. Mijn buren bleken inderdaad vader en zoon. Het waren Polen en na een praatje van 5 minuten ging ieder verder met z’n leven. Tegen 11:00 fietste ik van de camping, klaar voor een volgende saaie etappe. Dat viel gelukkig mee. Ik fietste net Tienen uit toen onderaan een klimmetje twee dames stonden te kletsen. Een riep er: ‘komaan u kunt het’. Tuurlijk kan ik het, riep ik terug. Gij zijt van Nederland? Ja zeker, riep ik. In de verte hoorde ik haar nog roepen ‘Amai! Ene dikke proficiat!’ Wat is dat Vlaams toch mooi om te horen. De route door Belgisch Limburg was een leuke afwisseling tussen boomgaarden vol appels en peren klaar voor de oogst, dorpjes, akkers en bos. Niets speciaals maar genoeg om lekker te genieten op de fiets met een heerlijk zonnetje en een klein windje tegen. Diest was het hoogtepuntje van vandaag, een mooie historische stad. Ik streek ergens neer op een bankje om mijn honger te stillen. Ik heb mijn tanden net in een koude (maar verrukkelijk gegrilde) gehaktbal van gisteravond gezet wanneer een oudere man op de fiets stopt bij ‘mijn’ bankje. Ah, u zit hier lekker te rusten. Hmm hmm mompelde ik met een mond vol. Waar komt u vandaan, vroeg hij. Ik zei: Nederland en de volgende monoloog startte: “ ah Nederland, ik heb van mijn 14de tot mijn 16de gewerkt in Utrecht bij Bata, schoenen weet u wel. Daar krijg ik elk jaar nog 50 euro pensioen van. Daarna ben ik hier in de kolenmijnen gaat werken. Na 3 jaar werd ik invalide verklaard. Ik heb autisme-spectrum stoornis moet u weten. De arts heeft mij bij de bevalling gered, de navelstreng zat om mijn hals. Ik heb ook geen lief, das nooit gelukt. Ik bezoek graag prostituees maar das nu lastig vanwege Corona. Ik ben nu onderweg naar de schapenboer, die heeft wel 300 schapen” … en hij was weer weg. Nu wordt ik wel eens uitgemaakt voor autist en het spectrum is breed maar in deze meneer vond ik geen gelijke 😜. Ik maakte mij wel wat zorgen om de schapen als meneer al anderhalf jaar niet bij een prostitué terecht kon….. Het meest irritante vandaag was een brug die niet meer bestond. BAM, zo 12 km extra aan m’n broek😒. 5 km voor de camping bezocht ik een supermarkt. Er stond een bike-packer (lees: fietser met weinig bagage) te wachten bij twee fietsen. Ha mooi, wilt u ook even op mijn fiets passen? Dat scheelt mij een boel gedoe met sloten. Hij vond het geen enkel probleem, take your time! Nog geen paar minuten later kwam ik hem tegen in de winkel, zijn vriendin paste op de fietsen. Hij zei: ik koop nog wat ijs, dat kunnen we delen. Wat een aardige gast met een briljant plan. De aardige gast en zijn vriendin kwamen uit Keulen en onder het genot van een ijsje hebben we even leuk gebabbeld. Toen nog maar 5 km naar de camping. De afgelopen dagen was ik vreselijk verwend, dus deze camping was slikken. Een veld met allemaal campers en caravans, wel 20 paar ogen die voor hun mobiele huis zitten en niets anders om handen hebben dan mij gadeslaan terwijl ik mijn tentje opzet. Heel fijn! Wat hier dan wel weer briljant was? De douche! Een heerlijk harde straal en een instelbare temperatuur! Waar een Cos al niet blij mee kan zijn!

Dagafstand: 93 km
Totale afstand: 1594 km
Leuk: het Duitse ijsjes initiatief
Niet leuk: de verdwenen brug
Warme prak: pasta met ui, courgette, tomaat, knoflook, droge worst en parmezaan


P.S. Al dagen ben ik opzoek naar iets wat stinkt als een natte dooie bouvier. Ik rook het elke keer als mijn tent stond maar kon de bron niet lokaliseren. Tot zojuist! Het zijn m’n slippers! Die zijn door al het natte gras al heel lang niet echt droog geweest. Heb ze afgespoeld en daarna gecoat in de alcohol die hier hangt vanwege Corona. Hopelijk is hiermee het meur-leed geleden 😂

Geschreven door Cos.by.bike