Ik werd rond 00:30 wakker, niet raar lag al om 20:00 op t matje. Plotseling schrok ik van een luid gegil, als of er twee biggen naast m’n tent gecastreerd werden. Daarna hoorde ik vooral heel hard geknor en was het gillen voorbij. Maar dat geknor niet! En het klonk afschuwelijk dichtbij. En er was geen varkensboerderij naast de camping dus dat moest wel een fucking wildzwijn met jongen zijn. Kijk die plastic platen die met windkracht 7 het veld op waaien zijn erg vervelend. Een wild zwijn met jongen is vele malen dodelijker 😰. Ik scheet echt in m’n broek van angst. Probeerde mij vooral niet te bewegen en was heel blij dat ik al mijn etenswaren goed had ingepakt in mijn fietstas. Ik hoopte heel vurig dat de afrastering van de camping ook in de bosjes zat, en dat ze dus aan de andere kant van het hek zaten. Na een kwartier hoorde ik geen geknor meer, ik leef dus nog 😇. Uiteindelijk ook weer in slaap gevallen gelukkig! Rond 5:45 was ik wel klaar met slapen en ben ik er uit gegaan. Het zou erg warm worden, dan is een vroeg vertrek wel zo verstandig. Zeker omdat Alba op 165 hoogtemeters ligt en ik vanmiddag de camping op 1032 zou tegenkomen. Werk aan de winkel dus! Ik besloot het vandaag vooral op t gemakkie te doen, om nog even te genieten van Italië maar vooral om dat morgen de Colle del Agnello op het menu staat. En dat is geen kattenpis. Met zijn 2744 hoogtemeters is het de hoogste grensovergang van Europa. 3 km na vertrek moest ik beslissen, of de Agnello, of plan B langs de Rivièra. Ik wil de Agnello heel graag doen maar kreeg op dat moment toch wel een beetje hoogtevrees. Kan ik het wel, is dit idee niet iets te zot. Heb tenslotte wel 36 kilo fiets plus baggage en mijzelf naar boven te sleuren. De weersvoorspellingen laten ook te wensen over, sta je boven zie je niks... Maar goed, ik was er zeker van spijt te krijgen voor plan B te kiezen dus hop rechtsaf richting de Agnello! In een dorp stopte ik bij een terras voor een espresso. Zit daar net een groep fanatieke Italiaanse fietsers die ook al heel Europa op de fiets hadden gezien. Vol bewondering mijn fiets en verhaal doorgenomen. Het weer en klimprofiel voor morgen werd ook nog even opgezocht en uitgelegd. Ja dat was een leuke pitstop! Rond 15:00 stopte ik voor een gelato, kan Italië natuurlijk niet verlaten zonder een ijsje te hebben gegeten! De aangenaamste verrassing van vandaag was de Varaita Vallei. Moest ik s’ morgens nog berg op en af, de vallei bracht mij heel geleidelijk van 550 hm naar de 1032 van de camping, superfijn!
Eenmaal op de camping hoor ik links een rivier en rechts koeienbellen, heerlijk 🥰. Het uitzicht is ook mooi als je door alle stacaravans heen kan kijken. Vanavond eet ik in het restaurant, een laatste kans op een authentiek Italiaanse prak! En morgen? Morgen wordt heel spannend, haal ik het wel? Hoeveel zal ik moeten lopen? Tot nu toe nog geen meter gelopen maar het klimprofiel van de Agnello baart mij wat zorgen.... de klim start officieel in Sampeyre, das 2 km terug. Dus de eerste 2 zijn al klaar, nog maar 30 km naar de top 😂. Tot slot nog even de titel, waar slaat dat nu weer op? Nou ik fietste langs de Via (straat) bene (goed) Vagienna (Italianen kunnen niet spellen 😂😂).

Leuk: De groep Italiaanse fietsers
Niet leuk: niks eigenlijk
Camping: Campeggio Narcisio in Sampeyere
Warme prak: voorgerecht: geweldige Gnocchi met lokale kaas, echt verrukkelijk! Hoofdgerecht hamburger ( er was maar 1 hoofdgerecht te kiezen ☹️)

Totale afstand: 1628 km

Geschreven door Cos.by.bike