Vanmorgen had ik het tweede stukje trein op het menu staan, wederom om een berg door te steken, een traject van 9km. Toen ik tegen 9:15 bij het station kwam zag het er allemaal heel verlaten uit, geen sterveling te bekennen 😳.
In mijn beste Sloveens probeerde ik wat van de dienstregeling op het bord te maken en het leek er op dat ik de trein van 8:36 gemist had, de eerst volgende ging om 11:36! Oops, ja dat is even andere koek. Dus dan nog maar wat sightseeing in de omgeving.

Er moest een prachtig meer in de buurt zijn. En dat was er! Het was wel 8km fietsen maar de moeite waard zeg! Een meer, bijna ongerept, niet verziekt door uitzicht op rondvaartboten en waterfietsverhuurders zoals ik bijvoorbeeld in Zell am See zag. Dit was genieten! Bijna een geluk dat die trein om de 3 uur reed!

Tegen 11:10 was ik weer bij het stationnetje en nogsteeds geen ziel te bekennen. Ik klopte op het raampje van het gesloten loket (rolgordijn was naar benee) en verhip! Er was leven! De autotrein (waar je dus met je fiets ook op kan) zou over n half uurtje vertrekken, kaartjes gekocht. Eenmaal op het perron dacht ik nou zal mij benieuwen... Maar na 5 minuten kwam de trein al, ruim optijd dus! En de kaartverkoper kwam uit zijn kantoor en wees naar de trein, yes, yes. Blijkbaar moest ik deze echt hebben. Maar eh hoe kom ik er in? Zonder overdrijven de instap was wel n meter hoog, met drie treden om er in te klimmen, wanhopig keek ik omhoog naar de trein en m'n fiets. Toen ik net al mijn tassen wilde afladen werd er druk groepen en opeens waren er drie mannen die hop mijn fiets met bagage en al de trein in bonjourden! Zo dat is nog eens service! Gelukkig was de instap op het andere station wel okee en kon ik normaal de trein verlaten. Die trein opzich was trouwens al n belevenis, net een rijdend museum! Echt minstens 50 jaar oud .🤗

Nu had ik alleen de uitdaging om in de middag nog 70 km weg te peddelen 😁
Het begon super mooi en rustig, een heerlijk geleidelijke afdaling met overal prachtig uitzicht en watervalletjes zo langs de weg. Maar het werd steeds drukker en drukker met verkeer, geen pretje om op een 80km-weg te fietsen met vrachtwagens en al. Het kostte erg veel energie en was niet leuk meer. Net toen ik er echt klaar mee was moest ik van de GPS de hoofdweg af en daar lag hij!! Een spiksplinternieuw fietspad gesubsidieerd door de EU (volgens het bord) de laatste 20km werden zo een stuk aangenamer.

Met frisse tegenzin fietste ik het camping terrein op, ik wilde hier namelijk een rustdag houden en hoopte op een toplocatie... Maar dat heb ik de afgelopen 20 dagen wel vaker gehoopt. En nu? Het is een geweldige camping! Briljant uitzicht, prima sfeer en sanitair! Toen ik het terrein op fietste riep de eigenaresse: you find your place, relax, take drink, shower, see you later! Fantastisch! Ja hier kan ik wel een dagje niksen! Nou ja niksen.. Morgen fiets ik naar Gorizia in Italië, 10km verder op. Daar staat het ziekenhuis waar mijn oma te vondeling is gelegd. En dat is dus de reden dat ik via deze omweg naar Italië fiets. Gorizia, zo heette mijn oma, vernoemd naar de stad waar ze als baby gevonden is. En ik ben naar haar vernoemd, maar er nog nooit geweest. Ja morgen word een bijzondere dag.

Nu nog ff duimen dat die opkomende verkoudheid geen roet in mijn eten gaat gooien! Ook niet zo vreemd een verkoudheid met al dat griebus weer van de afgelopen dagen, vroeg onder de wol! Welterusten!
(Foto's van de camping komen morgen, ik ben moe 😁)

Leuk: de hulp op het station (en de eerste druivenranken! Dat betekend daag kou!)
Niet leuk: drukke verkeer
Dag afstand: 87km
Totale afstand: 1918 km
Gemiddelde: 17 km/h
Hoogtemeters: 703m
Camping & plaats: camping Lijak in Lijak Warme prak: pasta met paprika tomaat Oostenrijkse droge worst roomkaas en parmezaanse kaas🤗

Geschreven door Cos.by.bike