Deze ochtend verlieten we na een kop thee om half negen al de Camperplaats in de Ebro Delta, die we een andere keer met de fiets nogmaals willen verkennen. Rijdend langs rijstvelden over de smalle “Cami de Poble Nou” weggetjes en met een flauw zonnetje en slechts tien graden ging het terug naar de AP 7. Daar reden we al snel over het viaduct van de brede Ebro rivier die door de gelijknamige delta naar de Middellandse Zee stroomde.
Misschien kwam het door de bewolking maar we vonden de route een beetje saai en waren eerder verwend met mooiere beelden.
We passeerden Tarragona en stopten bij een verzorgingsplek van een tankstation om te lozen, toilet te legen en water in te nemen. Inmiddels was ons brood uit de diepvries ook ontdooid om te ontbijten.
De bewolking werd dichter, de temperatuur bleef op 15 graden steken en het waaide steeds meer.
Regelmatig liepen twee autobanen vlak naast elkaar door het landschap: de A7 was altijd vrij van tol maar inmiddels is de AP7 hier nu ook tolvrij. Op een aantal plekken was daar naast ook nog de treinrails waar de hogesnelheidstrein voorbij raasde.
Over de snelweg was een loopbrug gemaakt waarop je kon lezen dat hier de toegang tot Barcelona was, waar je vanaf deze weg niets kon zien. We kwamen in een file terecht maar konden op de derde baan langzaam doorrijden. Daar passeerden we een varkenstransport met een lekker luchtje maar waar de dieren aardig relaxed in stonden. Zo reden we ook langs een auto transport met mooie sport(race)wagens. Boven de autobaan stond vermeld dat vrachtwagens niet meer mochten inhalen en er reed stapvoets een lange sliert op de eerste baan. Even later zagen wij dat er voor vrachtwagens een grote politie controle plaatsvond.
Het landschap was aardig vlak en er waren veel ‘productie’ bossen met snel groeiende bomen zoals populieren. Voorbij Gerona namen we afslag 7 om bij een selfservice pomp goedkoop diesel te tanken voor we Spanje uitreden en meteen voor een koffie en thee stop met een broodje erbij.
Bij Figueres gingen we onder een nieuw geplaatst deel van het oude aquaduct door dat ooit water naar het kasteel transporteerde en dat door de aanleg van de snelweg werd afgesneden.
Nog voor de Franse grens verlieten we de autobaan en reden over de D900 Frankrijk binnen. Bij de Franse tolwegen worden we met onze camper bij de merendeel onbemande posten in een verkeerde categorie geplaatst met daarbij hoge kosten.
Nadat we net over de grens in Frankrijk op een slingerende weg over uitlopers van de Pyreneeën weer op vlakker terrein kwamen, waren daar enorm veel velden met druivenranken van zowel hele grote wijncoöperaties als kleinere Caves en Chateau’s. Onder de ranken was de ondergrond als een deken bezaaid met witte bloemetjes. Onderweg ontdekten we ook dat de vaste gele bolletjes aan de Mimosa struiken nu meer donziqe en pluizige bolletjes waren geworden.
Na de waterrijke kuststreek tussen Perpignan en Narbonne kwamen we in het Departement Herault van de Languedoc en hadden al een poos te maken met stevige windstoten. Na een lange reisdag was het hoog tijd om te stoppen. Ria had in Béziers bij Park4Night een plek gevonden bij 'Quai du Port Notre Dame' aan een kanaal bij een sluizencomplex met negen sluizen “Les neuf (9) Écluses de Fonseranes”. Naast de kanaalweg was genoeg plek om te parkeren en er stonden al twee campers. Na ons kwam nog een vierde camper op afstand staan. Een prima plek!
Wel is het erg wennen aan lagere temperaturen naarmate we noordelijk komen!

Geschreven door LaikaRiaJan