Vanmorgen werden we al om zeven uur opnieuw door gemeentewerkers gewekt, die met een bosmaaier de hoge grassprieten langs de zeekant wegmaaiden. Nog een half uurtje blijven liggen tot ze in de buurt van onze camper kwamen. Jan wilde voorkomen dat er misschien opnieuw een steentje tegen o.a. de voorruit zou komen en er schade zou ontstaan.
Onze buren reden de camper ook van hun plek naar waar wij hem ook wilden zetten, naast het Duitse echtpaar waar Ria gister mee sprak, dus nu maar aan hun andere kant. De Duitsers bemerkten wel meteen dat de slagbomen van deze parkeerplaats voor het eerst naar beneden stonden. Misschien i.v.m. het maaien? Wij hadden nog nauwelijks onze stoelen lekker in schaduw gezet toen een gemeente ambtenaar ons kwam vertellen dat we het terrein moesten verlaten. Heel jammer, want we hadden nog graag hier blijven staan en Ria om via het naastgelegen strandje te gaan zwemmen. De Fransen vertrokken niet meteen maar gingen eerst nog verder ontbijten en overleggen. Wij vatten meteen het plan op om naar camping Roko in Drage te rijden, waar we al wat vaker waren.
Jan wilde onderweg nog wel bij Split naar een camperdealer voor een klepje van het toilet en eventueel een tweede toiletbak.
Om kwart over negen reden we over de behoorlijk hellende weg in Gradac omhoog en zagen vanaf de kustweg onze plek nog liggen (met pijl). We vervolgden de route noordwaarts met prachtige vergezichten aan de ene kant en de met gele brem begroeide rotsachtige hellingen aan de andere kant. Tegen en op de rots hellingen waren grote en sterke ijzeren netten vastgemaakt om het verkeer eronder te behoeden voor vallend gesteente. We passeerden bij Omis de ‘rafting’ rivier Cetina, die tussen hoge rotsen stroomde.
Naarmate we de stad Split naderden zagen we steeds meer het clubembleem van Hajduk Split op de muren: deze afbeelding was in de Tweede Wereldoorlog het symbool van verzet tegen het fascisme en dit logo kom je in heel Kroatië wel tegen!
Op de weg vlak bij Split was het vreselijk druk en stonden we steeds stil in files en schoten met 29 graden nauwelijks iets op. Bij een kruispunt konden we de file uit, want tomtom stuurde ons naar het adres van een camperdealer en natuurlijk over smalle weggetjes. Toen we daar kwamen, bleek het niet meer dan een werkplaats van een garage en we reden maar door. Zo kwamen we opnieuw op de drukke in- en uitvalswegen van Split, die ons heel bekend voorkwamen omdat we daar op verschillende campings hebben gestaan.
Toen we niet de kustweg maar de route landinwaarts gingen volgen, was de drukte voorbij en werden we vaak gewaarschuwd voor de zwijnen.
Langs de weg naar en van Sibenik kleurde de bermen mooi geel van de bremstruiken en gingen over de hoge brug bij het Prokjansko meer waar altijd veel boten en bootjes varen.
Aangekomen bij camping Roko liep Jan met de eigenaar mee om een mooi plekje te zoeken. We hadden geluk dat er beneden nog één plek vrij was, omdat veel gasten van voor de Corona periode dit jaar weer terug waren gekomen. We hebben eerder ook al eens helemaal vooraan aan de waterkant gestaan, maar daar was nu geen plek meer. Wel voldoende ruimte om er langs te kijken!
Als het weer niet veel verandert, willen we hier een poosje blijven staan! Je weet echter nooit hoe alles loopt, want we hebben ons deze reis aardig wat keren aangepast aan steeds veranderende situaties.

Geschreven door LaikaRiaJan