Deze morgen in Giardino dell’ Angelo zag Ria al in de vroegte dat eigenaar Mario op Facebook iedereen een goede 14e februari, Valentijnsdag, wenste.
Na het ontbijt maakten we alles klaar om te vertrekken en nog net op tijd kwam Mario aan rijden. Hij was van plan om in de tuin aan het werk te gaan, te zien aan de schoffel die hij bij zich had. Hij was blij ons nog even gezien te hebben en gaf aan dat de camperplek rond Pasen weer officieel open zal gaan. Hij doet de camperplek als hobby en voor de gezelligheid erbij en met zeven euro per nacht niet voor verdiensten.

We reden eerst naar een Centre Commercial vlakbij Lecce en Tomtom stuurde ons de meest kleine weggetjes in.
Zo kwamen langs onbekende opgravingen van stukken muren en vermoedden dat ook hier nog veel verborgen is.
In het winkelcentrum waren de laatste opruimingsdagen en bij een aantal winkels, zoals bij Pandora, stonden mensen in de rij om naar binnen te kunnen. In de Iper Coop deden we boodschappen en kochten daar ook allebei een sweater.

Het was niet ver naar Torre Rinalda, de badplaats van Lecce en kwamen door een onbebouwd gebied met heel oude olijfbomen, windmolens, zonneparkjes en ertussen velden met oranje, gele en witte bloempjes. Op de zijkant van het enige huizenblok stond een mooie muurschildering met de tekst: “non molare mai” wat betekent ‘geef nooit op of jaag je dromen na’. Bij de oude toren was genoeg plek om te parkeren en Jan zette de camper langs het strandmuurtje en een restaurant annex viswinkel. Iets verder was ook een bar met restaurant open.
Het bleek er niet rustig met allerlei auto’s die regelmatig aan kwamen rijden of scheuren om naar het restaurant of bar te gaan of even bij het strandje te staan: zoals een oudere moeder (die de auto niet uit wilde) met dochters of een mopperende oude man met zoon. Drie keuvelende mannen die niet zeker wisten of de geparkeerde camper uit Holland kwam, gingen een gesprek met ons aan. Ook een grote bus uit Lecce draaide hier een rondje. Bootjes werden naast de toren met een aanhanger in- of uit het water gehaald.
We hebben een poosje met onze stoelen op het strandje gezeten. Ria heeft aan het eind van de middag een heel eind over het verharde strand gelopen en zag een eind verderop twee ‘vissers’ met een hengel, die eerder vlakbij de camper slechts één vis vingen: voor het visrestaurant misschien? De vogel die op een steen in de zee stond, had meer kans iets te vangen, want die keek spiedend rond.
Toen het donker werd, was de drukte voorbij en stonden we mooi verlicht onder lantaarnpalen achter het muurtje aan het strand. Een auto met botentrailer stond er nog, dus die zal nog wel een keer terugkomen.
Later kwamen er toch nog verschillende auto's met mensen die elkaar kenden; wij deden de verduistering dicht, maar hoorden ze nog wel een hele poos praatten.

Geschreven door LaikaRiaJan