De zon scheen vanmorgen lekker de camper in en daar werd het aardig warm. Toen we echter langs de Zee van Marmara fietsten over voet- of speciaal fietspad stond er een frisse wind. In de buurt van de bruggen waaide het nog harder en in het onrustige water stond een heel sterke stroming. Niet alleen op het water was het druk met rondvaart- en taxi-boten, maar ook op de boulevard, voetpaden, oversteekplekken en bij bus- en tramhaltes wemelde het van mensen.
We zetten onze fietsen vast aan een hek en wandelden via een plein met waterpartijen en ‘wachter’ beelden naar de prachtige Egyptische bazaar waarin kleine winkeltjes zaten met kruiden, Turks- en gedroogd fruit in vele kleuren, zoetigheid zoals baklava, allerlei noten en parfums.
Daarna liepen we de ‘kleermaker’ buurt in, waar het beschut behoorlijk warmer was dan langs het water. Er waren veel winkels met glitter- en bruidsjurken, maar ook kleermakers en allerlei fournituren om kleding te kunnen maken. Ertussen echte juweliers met dure, maar ook winkels met nep sieraden. Op een hoekje streken we neer op krukjes bij een kebab zaakje en bestelden een broodje met kip en eentje met beef en dronken vers geperste sinaasappelsap. De goed gevulde broodjes waren een hele hap!
We slenterden verder, maar het werd eigenlijk meer klimmen in de behoorlijk stijgende straatjes met moeilijk zicht door de laag staande zon. Ria zag dat het nog veel hoger ging en vond het genoeg en we daalden af door andere al dan niet overdekte winkelstraatjes. Bijna beneden liepen we de marmeren trappen op naar de binnenplaats van een moskee en ook op kousenvoeten naar binnen. De dikke vloerbedekking voelde zacht aan en de muren en koepels waren prachtig versierd. In het midden hing een enorme ‘kroonluchter’ met heel veel lampjes. Bezoekers mochten rondom lopen maar niet in het midden van de gebedsruimte.
Terug op het plein zaten we een poosje op een van de vele banken tegenover de winkeltjes met Turkse zoete specialiteiten die ze luid aan de man wilden brengen om vervolgens weer onze fietsen op te halen.
We fietsten naar de overkant van het water over het voetpad van een brug waar vanaf hoogte veel vissers probeerden een maaltje binnen te halen, maar wij zagen ze slechts kleine visjes vangen. Aan de andere kant in het Aziatische deel van Istanbul was het niet mogelijk om een stuk langs het water te fietsen en we draaiden om. Vlak bij de brug, dus nog in Azië, streken we neer bij een luxe Turkse patisserie. Jan bestelde Turkse koffie met drie zoetigheden en Ria thee met een frambozen taartje en het smaakte allemaal heerlijk! Ondertussen vroeg een Deens echtpaar om aan onze tafel te mogen plaatsnemen en we hadden in het Engels een geanimeerd gesprek.
Het werd tijd om terug te gaan (naar Europa!) en via een ander brug, opnieuw met vissers, fietsten we richting de camperplek. In zee zagen we een grote groep dolfijnen die steeds even boven het water uitkwamen.
In de wijk achter de camperplek kochten we nog snel twee verschillende broden. Terug op de camperplek maakte Ria gebruik van de wasmachine en hing Jan achter de camper een waslijn op aan de bomen. Bijna de gehele schone was konden we nog voor het donker droog binnenhalen.
Deze avond vulden we onze maag met vers brood en gebakken eieren, want in warm eten hadden we beiden geen zin.
Van het voetbalveld met hekwerk erom heen werd tot laat in de avond door verschillende partijen jongeren en ouderen goed gebruik gemaakt. De camperplek is eigenlijk de parkeerplaats van het sportveld en we gebruikten de toiletten en douches die daar bij horen. En wanneer je niet bent ‘ingebouwd’ kun je vanaf onze plek in de camper de stevige wedstrijden zien.

Geschreven door LaikaRiaJan