Vanmorgen kwam er iemand bij de campers langs met ‘Baguettes’ en nog in pyjama kocht Ria er twee van de man bij wie we ook elke dag een ticket betaalden. Na aankleden en alleen een kop thee, maakten we alles in orde voordat we Annemarie en Ruud gedag zegden.
We gingen vandaag niet erg ver naar Safi, een haven- en pottenbakker stad. Toen we omhoog reden naar de R301 zagen we de camperplaats in de zon liggen en bij inzomen de ticket- en brodenverkoper met lege tas. De camper van Ruud en Annemarie was ingeklemd en nauwelijks te zien.
Het wegdek met rafelige randen werd beter en de vergezichten prachtig. Aan het eind van de dag moest Jan een keuze maken uit de hoeveelheid foto’s die Ria had gemaakt.
De gebieden in de diepte die bijna aan de oceaan grensden werden in veel verschillende keurig onderhouden percelen als landbouwgrond gebruikt. Halverwege stond een vuurtoren binnen een soort vesting ‘La marine cap cantin’ waar in ‘het sleutelgat’ deuropening een mannetje in de zon zit!
Verder leuke plaatjes van ‘het uitlaten’ van koeien, mooie riet schoven, muurschildering met doorkijk + deuren, stranden en ruige kust.
En toen kwam al snel Safi in zicht met haven en industrie. We reden omhoog naar de voormalige Camping Safi, wat nu alleen nog een betaalde en bewaakte plek is met water en stroom en loosplek. Een prima plaats voor een bezoek aan de stad en te overnachten.
We namen de tijd om rustig een baguette te eten en een poosje heerlijk in de zon te zitten. Daarna stapten we op de fiets en reden naar beneden naar de boulevard met ‘Ksar El Bahr’ een zeekasteel dat aan het begin van de 16e eeuw door Portugezen aan zee werd gebouwd: een fort om de stad vanuit zee te verdedigen. Jan had het fototoestel vergeten en met de telefoon kon vaak niet snel iets vastgelegd worden deze middag.
We gingen een tegenoverliggend straatje in en passeerden een spoorlijn die tussen de huizen doorliep en ook meteen als vuilnisbelt werd gebruikt. Aan het eind van dat straatje kwamen bij allerlei winkeltjes en uitstallingen waarvan de eersten na twee uur al gingen sluiten. Ondertussen hadden al we overal heerlijke aardbeien gezien en bij een overkapte doorgang stond een handkar met fruit en vroegen wat de prijs was. De geurende stevige aardbeien waren 25dh per kilo en de mooie peertjes 20 dh per kilo, die we beiden voor vier euro goed verpakt meekregen.
We fietsten naar de oude kashba om in de medina te komen en via een wirwar van steegjes langs of onder boogjes of poortjes door. Soms was het heel smal met voor een deur nog een kratje of kleine uitstalling van wat te koop was. Wij vinden het altijd heel erg leuk om in een medina rond te lopen, maar met een fiets aan de hand was dat nu wat lastiger.
Tenslotte kwamen we uit bij het beroemde pottenbakkers deel en stapels tajines (schalen met kegelvormige deksels), geglazuurde schalen en potten stonden in vele vormen en maten uitgestald. Een man wilde ons al een fabriek inpraatten voor een rondleiding, maar wij hadden daar geen zin in. Jan is nog steeds behoorlijk verkouden en dat is vermoeiend.
We fietsten ongeveer de richting van de camper, maar moesten toch een navigatie inschakelen om de juiste weg terug te vinden. Het laatste stuk ging via een lange en stevige helling en het was fijn toen we boven waren.
Daarna met een kop thee nog een poosje in de zon kunnen zitten voor het fris werd en we naar binnen gingen.

Geschreven door LaikaRiaJan