Afgelopen nacht waaide het zo stevig op Camping International Kénitra, dat de camper zo nu en dan een beetje bewoog en we werden pas om negen uur wakker. Gebruik makend van het toiletgebouw zagen we dat ook hier nauwelijks onderhoud was gepleegd en er slecht uit ging zien. Wat hier nog wel goed was: warme douche met volle stevige waterstraal.
Ruud en Annemarie vertrokken al bijtijds en gingen een aardig eind verder naar Oualidia. Ria gaf de Duitsers, die voor het eerst in Marokko waren, nog een paar tips en die bleven om met de fiets erop uit te gaan.
Na een kop thee reed Jan de camper naar de plek waar eerder water slangen hingen voor schoonmaak, maar nu niet meer, om daar alles in orde te maken. We reden met een groet aan de wacht de camping af en volgden de N1, waar kortgeleden de Koning langs was gekomen: de omgeving was opgeruimd en schoon en langs de weg overal vlaggen masten met de Marokkaanse vlag die men nu weer verwijderde.
In de buurt van Salé werd veel nieuw gebouwd, maar er stonden ook mooie huizen en villa’s voor de rijkere Marokkaan. De stad Salé is een van de oudste van Marokko en de stadsmuur behoort tot de oudste van het land. Salé ligt iets ten noorden van de hoofdstad Rabat met als scheiding de rivier Bouregreg. Al in de verte was de spitse omtrek van de Mohammed VI toren in Rabat te zien met daar voor een futuristisch ogend gebouw in een golvende beweging dat het “Grand Théatre De Rabat” was. Een theater met 1800 zitplaatsen en een amfitheater met 7000 plaatsen. Rijdend door de stad zagen we veel muurschilderingen op flat gebouwen.
Bij Temara stonden langs de R322 de kamelen klaar voor een ritje en waren er steeds meer sloppen woningen. Eerst wilden we in Mohammedia naar camping Ocean Blue, maar reden door en zagen een nieuwe camperplaats aan de rivier bij Mohammedia voor een volgende keer.
Verder op de R322 was richting Casablanca veel gebouwd of in aanbouw en ook de wegen werden aangepakt. Veel sloppenwijken waren geruimd en een paar hadden het tot nu toe overleefd. Aan deze weg zaten ook grote bedrijven en dure automerken en met veel drempels in de weg reden we Casablanca binnen. Qua populatie is deze stad het grootste en het economisch hart van het land. Op billboards liet men het Marokkaanse voetbal elftal en wedstrijdtijden zien van het Afrikaans kampioenschap en vanavond was de wedstrijd tegen Tanzania. Verder moderne architectuur en sinds 1993 de Hassan II moskee, modern en groot gebouwd in opdracht van koning Hassan II. We rijden altijd de weg die erlangs loopt! Aan het naastgelegen park bij de zee werd nog druk gewerkt bij onze vorige reis maar was nu door iedereen in gebruik genomen. Aan de zuidkant van de stad hadden we een bewaakte camperplek uitgezocht, die helaas niet aan de zeekant lag maar bij de drukke doorgaande weg. We dronken een kop thee met een rozijnen broodje en bewerkte Jan de foto’s. Daarna liepen we over de boulevard naar de Marokko Mall, een groot winkelcentrum met bekende en dure merken kleding en de Marjane supermarkt. Ria zocht een landkaart van Marokko, want die was niet meegekomen. Deze was echter nergens te koop! Overal keken winkeliers of in bars naar de voetbalwedstrijd en wij namen plaats in een ijssalon om met een grote exotische ijscoup tussen de Marokkanen mee te kijken. Marokko won uiteindelijk met 3-0. Dat hebben we gemerkt aan de vele claxonnerende auto’s die langs de camperplaats reden.