Toen gisteravond laat alle vissers het strand bij Motril verlieten, waren alle parkeerplekken op de doodlopende Paseo Martitimo weer leeg en bleven alleen de drie campers staan. In de nacht was het doodstil tot we vanmorgen een paar autodeuren hoorden. Het stond voor de camper al helemaal vol met geparkeerde auto’s van vissers, maar ook van een duiker die al z’n spullen keurig gesorteerd op het muurtje had gelegd. Met de grote zwemvliezen in de hand en tas met zuurstoffles op de rug liep hij in z’n zwarte pak naar het water.
Bij het ontbijt kwam een appje van nicht Henriette dat er een plek voor ons op camping Los Madriles in Isla Plana was gereserveerd en maakten ons klaar voor vertrek. Vandaag een route van bijna 300 km op Autovia Mediterráneo met een groot deel vergezichten over de ‘Plastic Zee’ of ‘Mar del Plástico’! Elke plek was benut en zelfs op hellingen stonden strak gespannen zeilen op geraamtes over kasgroentes en fruit heen. Hele dorpen waren ingebouwd, stadjes ermee omheind en op sommige plekken domineren plastic kasgebieden het hele landschap met een doolhof aan paden! Buitenlandse arbeiders hebben vrij toegang tot Spanje vanwege het vele werk in de kassen. Arbeidsmigranten die vaak onderbetaald, zonder verblijfsvergunning en in bloedhete omstandigheden tot boven de 45 graden in kassen werken.
De A7 slingerde op grote hoogte door de kuststreek vanwaar je regelmatig de Middellandse Zee kon zien. Vandaag zagen we de zee niet schitteren in de zon want door regen en zware bewolking was die grauw en grijs. Soms leek het even op te klaren, maar dat was van korte duur!
Het was een verademing toen we weer fruitbomen en akkers met verbouwde groenten zagen en het natuurlijke landschap van rotsformaties, bergen en dalen en de kleuren ervan.
Bij Mazarrón verlieten we de autobaan en daalden af richting de zee en belden naar Ton en Henriette dat we eraan kwamen. Zij stonden bij de ingang op ons te wachten en het was fijn elkaar nu in ‘vakantie’ omstandigheden te zien. Bij de receptie werden we ingecheckt op plek 22, niet ver van de familie.
Nadat de camper op de plek stond en luifel voor regen hadden uitgedraaid, gingen we buurten en kreeg Jan een heerlijk bockbiertje en Ria haar koppie thee!
Er was genoeg te vertellen over Marokko, camperen, zusje van Jan en de familie van beide kanten onder het genot van een drankje, toastjes en nootjes.
Morgen zal het mooi weer zijn en zullen we een stukje van de omgeving zien
Geschreven door LaikaRiaJan