Afgelopen nacht was het wat fris, maar bij het wakker worden al aardig warm. Toch wisten we dat er in de middag een bui kon vallen en Jan haalde na het ontbijt snel de fietsen van de camper.
Het plan was om naar Burrel te fietsen en we waren gister tijdens de maaltijd al door de beheerder op de hoogte gebracht van de route; het merendeel was redelijk vlak met wat lichte hellingen, maar het laatste stuk voor Burrel pittig en schuin. Dat moest ons wel lukken met onze fietsen met ondersteuning!
Enthousiast en rekening houdend met een bui op de terugweg fietsten we langs vriendelijk groetende Albanezen, velden met klaprozen, bruggen over de rivier, landarbeiders, loslopende geiten met zelfs varkens en mannen die druk met de weg bezig waren.
Ria voelde al snel dat het fietsen bij geringe verhogingen niet gemakkelijk ging vanwege haar afgenomen conditie door de rug. En toen moesten de meeste van de laatste twee pittige omhoog klimmende kilometers nog genomen worden. Haar benen protesteerden hevig en deze wilden ineens niet meer en moest Ria het opgeven. Helemaal niets voor haar maar het was gewoon niet anders! Dus de weg weer terug en opnieuw iedereen langs de weg groetten. Bij de camping heerlijk een poosje met de benen hoog! Ondertussen kwam een vrijwilliger het gras maaien tot begin van de middag een bui losbrak, waar we nu geen last van hadden onder de luifel. En na de bui klaarde het meteen weer op en zette Jan de fietsen maar weer achter op de camper. En zo ging het verder op en af met het weer!
Jan maakte nog een paar foto’s op en vanaf het terrein naar de lager gelegen rivier. Het Mariabeeld stond in een nis bij de douches en toiletten te pronken!
Later in de middag kwam een Nederlandse vierwiel aangedreven omgebouwd legervoertuig met een zeer kleine leef- en slaapruimte binnen rijden. Aan de begroetingen met alle toegesnelde drie nonnen te zien, waren de man en vrouw hier bekend. Later kwamen ze zich bij ons voorstellen en gingen pas na drie kwartier uitpakken. Zij hebben vorig jaar hier een maand deze camping gerund en ze kenden ook de Nederlandse familie in Barbullush met Camping Albania, waar wij eerder naar toe gingen. Dus genoeg om gezellig mee te kletsen!
Toen er nog een andere bus camper het terrein op kwam rijden, kwamen ze meteen in actie om ze een plek aan te wijzen.
Maar er kwam nog meer …… een enorme touringcar kwam het weggetje inrijden en de chauffeur stak de bus achteruit door het hek, waar wij 2x moesten steken met de camper. De Nederlanders brachten ons meteen op de hoogte dat dit een groep Tsjechische kanovaarders was die de rivier afging. De Nederlanders maakten plaats met hun terreinwagen door boven aan de weg bij een cafeetje te gaan staan.
De groep met niet al te jonge mensen plaatsten hun tentjes dicht bij elkaar en kookten in kleine groepjes hun eigen maaltje, terwijl hun kleding te drogen hing aan de omheining. En …… toen kwam er nog een heel grote groep aan met helmen op in speciale kano-kledij, die rechtstreeks vanaf de rivier met hun opblaaskano’s naar boven kwamen lopen en ze op het voetbalveld uitstalden. Het hele ritueel van omkleden, tentjes opzetten, koken en eten begon weer opnieuw! En de boten werden stuk voor stuk opgevouwen en in het bagage luik van de grote bus gelegd, omdat ze verder gingen varen op een andere rivier.
Terwijl wij televisie keken, was het buiten erg gezellig en werd er vooral muziek gemaakt.

Geschreven door LaikaRiaJan