Op de camperplek vlakbij strand en zee in Torre di Marina was het vanmorgen opnieuw strakblauw en scheen de zon achterop de camper. We hadden gelezen dat hier ’s nachts vaak wilde zwijnen rond liepen en dat was ook te zien aan de omgewoelde grond, maar we sliepen te goed om daar iets van te merken.

Jan verplaatste de camper naar een vrij hoekje, zodat we nog wat buiten uit de wind konden zitten in afwachting van de afscheidsdienst van Hans Wouters, die we via een livestream wilden volgen.
Toen het bijna zover was, werkte het internet van Jan niet, maar kwam het via Ria’s telefoon toch in orde. Het voelde goed om er op afstand toch een beetje bij te zijn, al was de situatie super verdrietig.
Als we thuis waren geweest, had Jan ook zeker een woordje gesproken over school met Hans als stagiaire, later als collega en als vrijwilliger bij o.a. the specials van Side Out en KomOp.
Nu sprak Joris, de zoon van Jan, over de korfbal, de KVZ kampen en z’n vriendschap met Hans. Samen met het kampteam overhandigde Joris een fotoboek aan de vrouw van Hans, omdat het door corona niet eerder mogelijk was dit aan Hans zelf te geven.
En nu kon het niet meer ……..!

Na de dienst wilden we meteen verder en vergaten we een foto te maken van de camperplek, al hadden wel de prachtige zonsondergang van gisteravond. Omdat het zonnig weer was, besloten we om opnieuw naar Levanto te gaan om de Cinque Terre, een van de top attracties van Italië, te bezoeken. Op zeven december van het vorige jaar waren we hier ook al, maar vertrokken de volgende dag omdat het toen vreselijk regende.

We gingen op weg over de SS1 Via Aurelia en passeerden verschillende rotondes met kunst of beelden en een muizenbaan.
Het was druk en schoten nauwelijks op en vatten snel het plan op om dit keer, helemaal buiten ons boekje, de tolweg Autostrada Azzurra te pakken. Toen Ria de ruige bergen fotografeerde, had ze ook meteen Lago del Sole er op staan.
Daarna volgde een gebied met veel bedrijven die enorme brokken marmer verwerkten.
Ook blijven de dorpen of plaatsjes boven op een berg fotogeniek.

We verlieten de hooggelegen Autostrada, reden er onderdoor en zakten af over een slingerende weg naar de kust van Levanto.
Op camping Aqua Dolce meldden we ons opnieuw en kregen een plek waar we televisie ontvangst zouden hebben tussen de bomen.
We installeerden ons een paar keer opnieuw op een plek totdat de schotel goede ontvangst voor de tv had.
We dronken een kop thee en net toen we even het stadje in wilden wandelen, liep er een Nederlands echtpaar over de camping.
De man en vrouw kwamen al jaren in de zomer hier op de camping en wilden het nu een keer in de winter bekijken.

Wij wandelden naar de zee en de gebouwen, het strand en de zee zagen er prachtig uit in de laag staande zon.
Op de boulevard lag veel confetti vanwege het carnaval en het was erg druk, vooral met verklede kinderen.
In de smalle straatjes kwamen we langs een werk van een onbekende kunstenaar uit de 15e eeuw die afbeeldingen van de gewone mens op de muur maakte. Toen de zon weg was, werd het frisser, maar waren de huizen nog mooi voor een foto.

’s Avonds maakte Jan het avondeten met vooraf tomaatjes met mozzarella klaar en verder paardenbiefstuk, sperziebonen, gekookte aardappels en jus.
Op televisie konden we alle ontwikkelingen volgen van de aanvallen van Rusland op de Oekraïne bij het nieuws en verschillende actualiteiten programma’s.

Geschreven door LaikaRiaJan