Na een lekkere warme douche en het afrekenen van twee nachten verlieten we camping Sindibad en reden langs mooie gebouwen en vele palmen gevoed door de nu droge rivier Draa Zagora uit naar de N12. In een saaie omgeving gingen we weer noordwaarts langs eindeloos grijze gronden met verspreide verdroogde lichtbruine pollen en een enkel klein iel boompje. Regelmatig stonden waarschuwingsborden voor ‘kamelen’ langs de weg en bij een bergdoorgang viel het op dat er geen vrouw maar een man in de berm kruiden verzamelde. De N12 is een prima weg en er waren slechts kleine omleggingen voor o.a. een nieuw ‘brug’ over een nu nog droge bedding.
In druk Tazzarine zette Jan de camper tussen allerlei brommers en kocht Ria bij een klein bakkerijtje twee heerlijke dunne baguettes. Daarna gepoogd te lunchen, maar een schare kinderen kwam uit het niets aanrennen en daarom doorgereden. Op een andere plek in “the middle of knowhere” ons heerlijke broodje klaargemaakt en halverwege de lunch stonden er opnieuw acht kids met een zeer brutaal meisje bij de camper. Dus weer vertrokken!
Bij een gehucht waar we langzaam reden, zwaaiden kinderen om iets te krijgen, maar eentje sloeg hard tegen de camper. We hadden er vandaag even meer last van als anders en deelden ook geen snoepzakjes uit.
Onderweg waren veel plekken waar fossielen te koop werden aangeboden.
Na Alnif namen we een andere route dan eergister en reden oostwaarts langs en door het Hoge Atlas gebied. Het landschap was korte tijd heel afwisselend en de weg niet meer recht-toe-recht aan maar met bochten.
Het werd opnieuw behoorlijk warm en we zochten een plek om te stoppen. Midden in Rissani op een bewaakte parkeerplaats vlakbij de overdekte Souk mochten we gaan staan en ook overnachten.
Naast ons werd zo'n hoog opgeladen vrachtwagen met vreselijk veel dozen, rollen en pakketten voor een deel uitgepakt en op de parkeerplaats bouwden ze verschillende stapels, die later in de middag werden opgehaald.
Eerst wandelden we door de naastgelegen poort de kashba in met veel smalle straatjes, steegjes en onderdoorgangen. Vervolgens naar de rustige overdekte Souk waar de temperatuur aangenaam was. Veel was gesloten tijdens de middag, maar nog genoeg verkopers die je naar binnen wilden halen. We dronken op een terras een verse jus d’orange en keken voor de avond bij een restaurant wat op internet werd aangeprezen.
Terug bij de camper deed Ria even een dutje, terwijl Jan alvast de foto’s bewerkte. Om zes uur liepen we naar restaurant La Baraka om boven op het terras een hapje te eten. Jan zocht beeldcontact met Ruud over het spuiten van de motorkap van hun camper en ook met Joris en Hessel, maar de verbinding was lastig, want die viel steeds even weg.
Jan kreeg de bestelde vlees tajine en Ria runder brochette en de vriendelijke ober maakte een foto van ons. Het smaakte prima en we rekenden met drankjes 170 dirham (=€15) af.
Terug bij de camper kwamen steeds kinderen die soms door een Marokkaan werden weggestuurd, maar later niet meer en heel erg vervelend. Zo vervelend dat we wegreden en de bewaker ons naar de militaire post om de hoek stuurde. Maar daar mochten we niet staan en reden weer terug om nu aan de overkant te gaan staan, waar geen kinderen speelden. We hadden er nu geen last meer van!

Geschreven door LaikaRiaJan