Zonder harde wind en regen qua weer een rustige nacht gehad op de laaggelegen camperplaats van Oualidia en toch minder goed geslapen omdat Jan behoorlijk verkouden was geworden.
Na een broodje met een paar paracetamols wandelden we met Annemarie, Ruud gebruikte z’n elektrische ‘zitstep’, de aardig steile weg omhoog. Ria moest een paar keer heel even stoppen, voor de rug maar ook haar slechte conditie. We werden gevolgd door een zachtaardige zwerfhond die van Annemarie iets lekkers had gekregen. De hond werd fel (angstig?) wanneer hij knetterende brommers of luide auto’s aan hoorde komen en vloog dan zo de straat op er naar toe. Eng om te zien, maar hij kwam nergens onder en de mannen op de brommers keken lachend achter om.
Boven aangekomen streken we meteen neer op een terras om iets te drinken en kreeg Jan een cappuccino met grote toef slagroom en de anderen verse jus d’orange.
We wandelden bij een chique hotel langs een geketende gouden dame met aan weerszijden een gebed op een houten bord en ervoor stonden uit goud gekleurde raderen en ijzerwerk gevormde dieren.
Aan de overzijde liepen we vanaf de hoofdstraat de achterliggende straten in waar een enkele vrouw om wat geld vroeg, maar niet echt lastig aandrong. Jan duwde een oude man, waarschijnlijk jonger dan hijzelf, een paar munten in de hand en merkte op tegen Ruud dat we ons in Nederland gelukkig moeten prijzen met ons pensioen en AOW. In Marokko zullen ze dat niet krijgen.
We kochten een paar platte broden uit een vitrine met bijen door de zoete broodjes eronder en liepen verscheidene open ‘winkeltjes’ binnen. Annemarie zocht een waterkoker met laag wattage, maar vond die niet. Zo kwamen we bij een open ‘bakkerij’ waar mensen hun eigen ronde deeg in de oven lieten schuiven of grote platte broden kochten. Een vrouw met een bult op de rug had daar onder een deken een ingepakte baby en toen Ria er even van boven erin mocht kijken, zag een super klein bolletje met een volle pikzwarte haardos. Het bleek een meisje!
Weer terug in de hoofdstraat liepen Annemarie en Ria nog even door naar de muurschilderingen terwijl de mannen al op een terras gingen zitten.
Daarna daalden we weer lopend of rijdend af met mooi uitzicht op de lagune en oceaan. Jan maakte nog foto’s van de prachtig gekleurde bloemen langs de weg en in knop staande cactussen.
Op het plein zaten jongens op trapkarren of scheurden rond op quads of reden kinderen en moeders in elektrische speelgoedkarretjes met kermisachtige verlichting en allemaal verschillende melodietjes. Bij dat laatste hadden we even het gevoel dat we op de Efteling waren.
Wij zaten vervolgens best moe een poos bij de camper in de warme zon en deden allebei een tukkie tot het door lichte bewolking wat koeler werd.
Aan het eind van de middag liepen Ruud en Annemarie nog op het plein rond en lieten de honden lekker achter een bal rennen.
Daarna werd het tegen de avond steeds drukker op het plein voor onze camper: Marokkaanse meiden in westerse kleding basketbalden met erbij twee meisjes in vrolijke lange jurken met alleen hoofddoek en een helemaal gesluierd meisje waarbij ook handen en armen bedekt waren en die ook enthousiast mee balden. Daarna, net als bij ons, werden van elkaar met hun mobiel in allerlei poses foto’s gemaakt. Ook kleine meisjes die met hun moeder voetbalden met een plastic bal.
Bij onze camperburen sneed een Marokkaan voor hen op de grond oesters open en ontleedde een krab voor het avondeten.
Om 19 uur schalde door luidsprekers het avondgebed over het plein!
Wij zaten in de camper te genieten van dit schouwspel op een gewone Marokkaanse zaterdag avond!

Geschreven door LaikaRiaJan