Gisteravond kwam er op de parkeerplaats van Asques naast kerk en kerkhof nog een auto met surfplankjes op dak in de buurt staan, waarin een jongeman een bed opmaakte. Vervolgens parkeerde een personen busje helemaal aan de andere kant met jongelui, die hun weekend inluidden met hoorbare house muziek. Na een uur hield het lawaai ineens op, keerde de serene rust weer terug, maar was het nog wel een erg warme nacht in de camper.
Vanmorgen was het helder weer en rond negen uur vertrok de bus-camper naast ons, terwijl er in de auto pas net voor tien uur een teken van leven was. De kerkklok sloeg in de nacht niet de uren, maar wel al vanaf zeven uur.
Tegen elf uur reden we langs de kerk door smalle straatjes en weggetjes naar een hoofdweg D670, die meestal hoog boven de Dordogne liep. De mais was van het veld, de druiven waren geoogst en de blaadjes van de druivenstruiken kregen herfstkleuren. Bomen waren gekapt en heel nieuwe bossen waren in rijen aangeplant voor de houtproductie.
Zowel links als rechts van de weg zagen we lange tijd alleen maar druivenvelden en Chateaus of grote wijnhuizen met Saint-Emilionwijnen en proeverijen. Wanneer je die allemaal langs zou gaan, dan overleefde je dat niet!
In de buurt van Castillon-la-Bataille hadden we een kleine camping Camping La Pelouse of Camping les Batailleurs direct aan de Dordogne uitgezocht, die nog tot eind oktober geopend was. Er stond daar slechts een klein busje met een vrouw onder de vele mooi gesnoeide platanen achter een hek aan de Dordogne, maar Jan vond dit niet wat we zochten.
Vervolgens reden we over de rustige en bijna stille D936 bij Cazenat over de Dordogne naar de andere kant. In de buurt van Bergerac werd het steeds drukker en bij een groot Centre Commercial gebied met bekende winkelketens met vreselijk veel rotondes leek iedereen inkopen te willen doen.
We kwamen om half twee aan bij Camping La Pelouse aan de Dordogne bij Bergerac, waar we niet op konden rijden door middagpauze tot half vier, maar wel rondkijken. Het viel ons tegen, omdat de rivier nauwelijks te zien was en door bomen weinig plek voor een satellietverbinding. Dus gingen we ook hier weg en reden over de brug 'Pont Saint-Jean' naar de andere kant.
Er was twee kilometer buiten het centrum van Bergerac een sportcomplex met een gemeentelijke grind- en grasparkeerplaats, waar we heenreden om te zien of dit aantrekkelijker was. Er zouden tien plekken voor grote campers zijn, die we niet vonden, maar wel genoeg ruimte op grind of gras en mooi zicht op de Dordogne. We installeerden ons aan de rand en fietsten over een pad langs de Dordogne naar het centrum. Eerst kwamen we langs een roeivereniging waar jong en oud druk bezig was met onderhoud of in-of uithalen van de boten. Daarna was naast het centrum aan de kade een manifestatie van Rose Octobre met een roze strikje, roze koe en kalf.
Daarna fietsten we het ‘Centre Historique’ in met Middeleeuwse gebouwen en een soort vakwerkhuizen, een oude ondergrondse watermolen en doolhof van straatjes en pleintjes. Met ook een standbeeld van Cyrano de Bergerac, terwijl hij zijn grote neus hier nooit heeft laten zien.
Bergerac heeft haar rijkdom te danken aan de handel met goederen op platbodems over de Dordogne tussen de haven van Bordeaux en het binnenland.
De omgeving van deze plaats werd al vroeg in de geschiedenis bewoond en het bewijs lag in verschillende grotten zoals die van Lascaux en bodemvondsten in de nabijheid. Eind 11e eeuw werd een kasteel aan de rivier gebouwd en veel bewoners van de wijde omgeving trokken daarheen en zo ontstond een dorpje dat uitgroeide tot tussenstop voor reizigers, pelgrims en handelaren. Niet veel later werd ook een kerk gebouwd, waardoor het kasteel al snel het middelpunt vormde van een plaatsje dat de naam Bergerac kreeg.
Uiteraard namen we ook een kijkje in de gerenoveerde kerk Notre-Dame de Bergerac, met overal bakstenen tot in de plafondbogen. Het hoofdaltaar heeft een verlicht beeld van Notre Dame, rechts van het hoofdaltaar een nis met heiligenbeelden en aan de linkerkant ervan een nis voor de mensen die gestorven zijn voor Frankrijk.
We fietsten nog een rondje om de kerk en daar draaide een vrolijk draaiorgel uit 1900. We zochten een terras om iets te drinken of een ijsje te gaan eten, toen we ineens onze buren Indra en Jan van de camperplek uit Soulac-sur-Mer zagen lopen, die we herkenden aan hun twee honden. Wat een leuk toeval om hun wandeling in Bergerac precies op dat moment te doorkruisen. Zij waren hier met hun camper op de camping gaan staan waar wij rondgekeken hebben om daarna toch naar de parking bij het sportcomplex te gaan.
We streken samen neer op een naastgelegen terras voor een drankje en vertelden elkaar over de afgelopen dag en overnachtingsplek.
Zij hadden op Pindat al ons verhaal van gister gelezen en ook over onze reis naar Italië.
Het was opnieuw gewoon erg gezellig met elkaar! We namen van ons samen nog een paar foto's en opnieuw afscheid, maar je weet dus maar nooit…..!
Wij waren daarna nog nieuwsgierig naar het stadsdeel aan de overkant van de Dordogne, maar dat bleek niet erg veel te zijn en fietsten terug naar de camper. Er stond nog een lange Engelse camper op het parkeerterrein, maar die reed voor het donker weer weg.
In de avond bleven alleen de auto's van tennissers nog staan en toen ook die weggereden waren, bleven wij nog alleen over, maar dat voelde hier helemaal niet vervelend!
Vandaag een leuke dag met een lang verhaal en heel veel foto's!!

Geschreven door LaikaRiaJan