Vanmorgen zag Ria weer een mooie zonsopgang en dat leek een goed begin van deze dag. De strandopgang lag vol met water en de meeste camperaars die hun honden uitlieten, hadden laarzen aan. En die hadden wij niet meegenomen!
Al vroeg kwamen een busje en twee auto’s vlak naast ons staan en werden gereedschappen en slangen uitgeladen, die twee mannen even later naar een nog gesloten strandpaviljoen brachten. Er moest daar geklust worden om voor het seizoen klaar te zijn! De man die achterbleef, wachtte op een vrachtwagen met houten schotten en planken die hij op de parkeerplek liet neerleggen. Daarna liep ook hij met een aantal latten op zijn schouder over het strand naar het paviljoen.
Verder konden wij het niet volgen, want we vertrokken om weer een stukje verder te gaan.
Om langs de kust te blijven rijden, toetste Jan op de navigatie als eerste Marina di Ragusa in en kon daar vlakbij het strand onze vuilnis in delen in een prullenbak kwijt. Bij de Eurospar, een grote keurig ingerichte winkel, deden we boodschappen en kochten ook twee verschillende Aranchinas, een kegelvormige gefrituurde Siciliaanse hap: de ene gevuld met risotto en vis en de ander met risotto en vleesragout plus mozzarella. Toen we buiten kwamen, hadden we een hele grote regenbui gemist en veel stond blank!
We stopten op een grote parkeerplaats van Santa Barbara, dat aan de andere kant van Marina di Ragusa lag, aten de Aranchinas en vonden die met vis allebei het lekkerst!
Toen we verder gingen naar Torre di Mezzo reden we in een kassengebied regelmatig door zulke grote plassen, dat het water hoog naast de camper opspatte. Bij de uitgezochte plek was de toegang richting het strand zo vreselijk slecht dat we wegdraaiden. Daar kwamen we tussen leegstaande vakantievilla’s een mooi ruig plekje op de rotsen tegen, maar het was daar zo desolaat dat we toch maar doorreden.
De volgende bestemming was Scoglitti en via de SP 85 en SP102 konden we vanuit de hoogte het plaatsje al zien liggen, maar toen bleek dat de weg het laatste stuk was geblokkeerd.
Met een omweg over de SP19 moesten we toen in smalle eenrichtingsstraatjes dwars door Scoglitti, kwamen langs het haventje en vonden een andere plek dan we uitgezocht hadden. Achter een Italiaanse camper konden we op een plek met uitzicht op zee staan naast een gesloten tentje. Regelmatig scheen de zon en we hadden de deur van de camper open. Geen stoelen buiten gezet, want er kwam ook vaak een grote wolk voor de zon.
Ria liep een klein eindje tot einde boulevard en Jan ging ’s middags een kijkje nemen in het haventje, waar lang niet zoveel te doen was als in de haven van Portopalo. Het was er wel kleurrijk!
De ondergaande zon ging schuil achter een wolk, maar alles zag er prachtig uit met het licht!
De Italiaanse vrouw van de andere camper nam er nog een aantal foto’s van en daarna vertrokken de Italianen met hun camper naar de andere kant van het strand naar een parkeerplaats vlakbij de afgesloten weg.
Wij stonden hier goed en bleven!
.

Geschreven door LaikaRiaJan