*Paralia Azapiko (Chalkidiki) 2*
Griekenland, Egeïsche Zee
Vrijdagavond hadden we op beide telefoons geen internet, dus konden onderstaand verslag pas op zaterdag versturen!
We willen een paar dagen op deze heerlijke en mooie strandplek blijven en daarom ziet u ongeveer dezelfde foto’s verschijnen.
Vanmorgen heeft Jan een lijntje gespannen om ons beddengoed lekker in de wind en zon te laten luchten.
We moesten erg lang op het verse brood wachten die de 82-jarige Duitse buurman met z’n scooter zou meenemen uit Toroni. Hij moest namelijk eerst z’n watervoorraad aanvullen, want het bejaarde echtpaar staat wel drie maanden op deze plek. In de winter gaan ze met hun camper naar Marokko en hopelijk kunnen zij in december er ook weer naar toe, want voor de man wacht eerst een knie operatie. Hij strompelt nu rond met een knie-brace en heeft veel pijn.
Dus bakten wij maar wentelteefjes van een stuk oud brood en pas in de middag deed de buurman z’n boodschappen en nam ook brood mee.
Op zee zagen we meerdere rondvaartboten met toeristen op grote afstand voorbij varen en achter de camper hoorden we de belletjes van een kudde schapen, die langzaam voorbij trok.
Goed ingesmeerd zocht Ria haar plekje aan de waterkant weer op en Jan bleef bij de camper zitten en schoof regelmatig onder de luifel, want hij houdt niet van smeren. Wel nam hij een duik in zee voor een schoonmaakbeurt met doucheschuim. Ria ging dit keer met haar bepleisterde benen ook weer het verfrissende en heldere water in en spoelde zich achter de camper af met de doucheslang.
Daarna klom ze naar het kerkje boven op de heuvel tussen de twee stranden. Ze nam echter de verkeerde route zodat ze moest klimmen en zelf een weg door de struiken vinden. Boven had ze wel een prachtig uitzicht op zee en baaien in de verte. Van boven keek ze op de plek waar wij stonden en ook op het strand aan de andere kant van de rots. Het kerkje zelf was mooi wit, maar viel eigenlijk een beetje tegen en helaas zat de deur op slot. Er stonden rondom banken en achter het kapelletje was een werkende kraan met een lange slang ernaast.
Ria had ondertussen ook een breed pad naar beneden ontdekt, dus dat was heel eenvoudig beneden komen.
De Duitse buurman kwam even een praatje maken zodat we z’n leeftijd hoorden en dat hij wel dertig jaar lang met ‘Geistigbehinderten’ naar een vakantiehuis in Renesse ging. Hij was verrast te horen, dat wij aan een school hadden gewerkt met jongvolwassenen met een verstandelijke beperking.
Aan begin van de avond ging de wind wat liggen en kreeg Jan van Ria een scheerbeurt zonder dat z'n weinige hoofdharen en vele baardharen alle kanten op vlogen.
We willen een paar dagen op deze heerlijke en mooie strandplek blijven en daarom ziet u ongeveer dezelfde foto’s verschijnen.
Vanmorgen heeft Jan een lijntje gespannen om ons beddengoed lekker in de wind en zon te laten luchten.
We moesten erg lang op het verse brood wachten die de 82-jarige Duitse buurman met z’n scooter zou meenemen uit Toroni. Hij moest namelijk eerst z’n watervoorraad aanvullen, want het bejaarde echtpaar staat wel drie maanden op deze plek. In de winter gaan ze met hun camper naar Marokko en hopelijk kunnen zij in december er ook weer naar toe, want voor de man wacht eerst een knie operatie. Hij strompelt nu rond met een knie-brace en heeft veel pijn.
Dus bakten wij maar wentelteefjes van een stuk oud brood en pas in de middag deed de buurman z’n boodschappen en nam ook brood mee.
Op zee zagen we meerdere rondvaartboten met toeristen op grote afstand voorbij varen en achter de camper hoorden we de belletjes van een kudde schapen, die langzaam voorbij trok.
Goed ingesmeerd zocht Ria haar plekje aan de waterkant weer op en Jan bleef bij de camper zitten en schoof regelmatig onder de luifel, want hij houdt niet van smeren. Wel nam hij een duik in zee voor een schoonmaakbeurt met doucheschuim. Ria ging dit keer met haar bepleisterde benen ook weer het verfrissende en heldere water in en spoelde zich achter de camper af met de doucheslang.
Daarna klom ze naar het kerkje boven op de heuvel tussen de twee stranden. Ze nam echter de verkeerde route zodat ze moest klimmen en zelf een weg door de struiken vinden. Boven had ze wel een prachtig uitzicht op zee en baaien in de verte. Van boven keek ze op de plek waar wij stonden en ook op het strand aan de andere kant van de rots. Het kerkje zelf was mooi wit, maar viel eigenlijk een beetje tegen en helaas zat de deur op slot. Er stonden rondom banken en achter het kapelletje was een werkende kraan met een lange slang ernaast.
Ria had ondertussen ook een breed pad naar beneden ontdekt, dus dat was heel eenvoudig beneden komen.
De Duitse buurman kwam even een praatje maken zodat we z’n leeftijd hoorden en dat hij wel dertig jaar lang met ‘Geistigbehinderten’ naar een vakantiehuis in Renesse ging. Hij was verrast te horen, dat wij aan een school hadden gewerkt met jongvolwassenen met een verstandelijke beperking.
Aan begin van de avond ging de wind wat liggen en kreeg Jan van Ria een scheerbeurt zonder dat z'n weinige hoofdharen en vele baardharen alle kanten op vlogen.
Geschreven door LaikaRiaJan
Al 4 reacties bij dit reisverslag
Mooie plek. Bijna een privé strand 🏖
Ria en Aad Woerdenbach 2024-06-01 13:02:54
Lekker genieten van de zee en strand Veel plezier. En fijn weekend Groetjes Bennie
Bennie 2024-06-01 13:51:24
Jullie hebben een mooi plekje voor het weekend. Geniet er van.
Ineke van de Hel 2024-06-01 15:31:07
Wat een super mooie foto's, heerlijk die rust!!
AnneMarie 2024-06-01 15:59:50
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
