13-02-2025 Fietsen naar de blauwe rotsen
Marokko, Tafraout
Voordat de zon in de ochtend op het terrein in Tafraout schijnt, weten we dat het nog heel koud is. Dus zetten we thee en wachtten op de broodman, die andere jaren veel vroeger broden in een tas aan de deur stopte. Als de zon op ons terras schijnt, zetten we snel de stoelen buiten en luisteren in de warmte of de “Broot Broot”-man er aan komt. Ruud roept dan ook heel hard hetzelfde en dan wijkt de man op z’n fiets van z’n route af en brengt eindelijk ons brood. Hij probeert dan meteen nog makarons of andere broodjes erbij te verkopen. We smeren in de koude camper snel onze broodjes die we dan buiten in de zon opeten.
Vandaag deden Jan en Ruud een tweede poging om met de fiets bij Les Roches Bleue, de blauwe rotsen, te komen. Deze poging is gelukt. Heen de berg op via de oostkant van Tafraout, daar uitgebreid het kunstwerk van verschillende rotsen bekeken en terug via het westen door de woestijn naar de camperplaats. Totaal 25 kilometer gefietst, vooral over steenpistes. Ze waren onder de indruk van de grootte van het kunstwerk. In 1984 heeft de kunstenaar een paar kilometer buiten Tafraout in een granietwoestijn grote stenen mogen beschilderen. Hij nam 18 ton verf, dertig brandweerlieden, een paar brandweerwagens en slangen mee. De rotsen veranderen van kleur afhankelijk van het daglicht en ze verkleuren ook in de loop der jaren door de zon.
Terug bij de camper had Ruud overal pijn, omdat hij met gewone banden op zijn fiets over steenpistes reed, terwijl Jan dikkere banden op zijn fiets had.
In de middag ging Ruud met de zitstep toch even naar het medisch centrum om z’n gehavende duim van de val van een paar dagen geleden te laten bekijken en zou ook bij de schoenmaker langs gaan. Annemarie liep met de honden naar een terras, waar zij elkaar zouden treffen. De duim bleek in orde, het vel zat al een beetje vast en werd opnieuw verbonden. En de schoenmaker was gesloten!
Wij bleven bij de campers, probeerde Jan een dutje te doen en maakte Ria twee wenskaarten voor de kleinkinderen Viggo en Roos. Terwijl Ria aan het breien was, wilden twee Franse campers met aanhanger naast elkaar het doorgaande (rij)pad blokkeren, maar daar stak ze een stokje voor. Er was in dit gebied genoeg ruimte en dus eentje moest nu een stukje verder gaan staan. Bij het heen en weer lopen van de mannen keken ze vreselijk boos en als blikken konden doden …….!
Gister hadden we voor deze avond pizza’s besteld en een moderne Marokkaanse vrouw bracht samen met haar man een met aluminiumfolie afgedekte grote ronde en grote vierkante bakplaat die helemaal gevuld was! Het was heerlijk, maar toch hielden we nog een halve over voor morgen.
Vandaag deden Jan en Ruud een tweede poging om met de fiets bij Les Roches Bleue, de blauwe rotsen, te komen. Deze poging is gelukt. Heen de berg op via de oostkant van Tafraout, daar uitgebreid het kunstwerk van verschillende rotsen bekeken en terug via het westen door de woestijn naar de camperplaats. Totaal 25 kilometer gefietst, vooral over steenpistes. Ze waren onder de indruk van de grootte van het kunstwerk. In 1984 heeft de kunstenaar een paar kilometer buiten Tafraout in een granietwoestijn grote stenen mogen beschilderen. Hij nam 18 ton verf, dertig brandweerlieden, een paar brandweerwagens en slangen mee. De rotsen veranderen van kleur afhankelijk van het daglicht en ze verkleuren ook in de loop der jaren door de zon.
Terug bij de camper had Ruud overal pijn, omdat hij met gewone banden op zijn fiets over steenpistes reed, terwijl Jan dikkere banden op zijn fiets had.
In de middag ging Ruud met de zitstep toch even naar het medisch centrum om z’n gehavende duim van de val van een paar dagen geleden te laten bekijken en zou ook bij de schoenmaker langs gaan. Annemarie liep met de honden naar een terras, waar zij elkaar zouden treffen. De duim bleek in orde, het vel zat al een beetje vast en werd opnieuw verbonden. En de schoenmaker was gesloten!
Wij bleven bij de campers, probeerde Jan een dutje te doen en maakte Ria twee wenskaarten voor de kleinkinderen Viggo en Roos. Terwijl Ria aan het breien was, wilden twee Franse campers met aanhanger naast elkaar het doorgaande (rij)pad blokkeren, maar daar stak ze een stokje voor. Er was in dit gebied genoeg ruimte en dus eentje moest nu een stukje verder gaan staan. Bij het heen en weer lopen van de mannen keken ze vreselijk boos en als blikken konden doden …….!
Gister hadden we voor deze avond pizza’s besteld en een moderne Marokkaanse vrouw bracht samen met haar man een met aluminiumfolie afgedekte grote ronde en grote vierkante bakplaat die helemaal gevuld was! Het was heerlijk, maar toch hielden we nog een halve over voor morgen.
Geschreven door LaikaRiaJan
Al 3 reacties bij dit reisverslag
👍🏻
Joris 2025-02-13 22:50:49
Weer mooi verslag en foto's. Wat kunstwerk betreft goed geformuleerd alleen de groote. Maar verspilling van 18 ton verf wat verontreinigd is voor natuurschoon. Marokko is geen land wat let op dier vriendelijkheid of aan het milieu. Daar wel is waar geen stikstof debatten zoals we ze hier kennen. Nog een fijne laatste week daar. Lg 🫶
Marjolein en Ed 2025-02-14 16:41:16
Dit kunstwerk is uit 1984 en toen was men ook elders zich nog nauwelijks bewust van milieu kwesties!
LaikaRiaJan 2025-02-14 22:23:42
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
