Vanmorgen hoorden we al de ene na de andere camper wegrijden van de parkeerplaats in de wijk Los Barrios van Algeciras richting de haven. Ook al had je een vertrektijd in het ticketkantoor aangegeven, je kon de hele dag vertrekken met een boot naar de overkant. Toen wij bijtijds wegreden langs de ‘langkampeerder’ die net zijn was had opgehangen, kregen wij daar ook al meteen mee te maken. Langs ‘Carlos’ reden we via de snelweg naar een lpg station, maar kwamen in de verkeerde straat uit en moesten via een ander tankstation zonder lpg weer terug naar de eerste. Zo kwamen we pas om half elf, een half uur voor bootvertrek aan i.p.v. een uur. We kregen bij het havenkantoortje nu een bootvoucher met 14.00 uur erop, werden in andere rijen geplaatst en zagen het andere vak al naar de boot rijden waar wij ook mee wilden.
Het was al een paar uur later toen we via de paspoortcontrole naar de volgende ‘halte’ vooraan vlakbij de boten mochten staan met een kaart achter de ruitenwisser. Er kwam een enorm schip voor ons achteruit tegen de kade aanleggen waar eerst alles uit moest en toen reed de ene na de andere grote truck achteruit het schip in! Een camperaar naast ons begon al te mopperen dat er voor ons geen plek meer overbleef! Inmiddels kwamen er iets verder nog twee boten aan en eentje bleek voor ons te zijn.
Maar wat we nooit eerder met de camper meemaakten, was dat we dit keer op een behoorlijk schuine helling omhoog moesten rijden naar de vierde verdieping van de boot. En na een rondje rijden stonden we rechts vooraan bijna in de hoek, sloten de boel af en klauterden nog vier trappen omhoog. We kwamen bij de bar uit waar we meteen werden doorverwezen naar een nog hogere plek om daar bij een politie-post een van te voren ingevuld papiertje te laten zien voor een stempel in je paspoort. Het wachten duurde daar weer een hele poos voordat de politie in z’n hokje zat en toen wij als een van de eersten aan de beurt waren, stond de hele verdieping vol voor hetzelfde bij slechts één politieagent!
Daarna heerlijk buiten uitwaaien, in de zon zitten en wachten tot bijna vier uur voordat de boot eindelijk wegvoer. Met prachtig weer gingen we de rots van Gibraltar voorbij en kon je Afrika, Marokko dus, al zien liggen. Toen we eindelijk in Tanger-Med aankwamen, moesten we wachten tot ‘onze’ klep openging en Jan vanuit de hoek maar net de smalle afdaling naar de vaste wal kon maken.
Beneden net van de klep af kregen we de eerste van meerdere controles. Daarna slingerend naar het rijdende röntgen-apparaat waar slechts zeven auto’s of een minder aantal campers (helemaal met aanhangers) tegelijk ‘inwendig’ bekeken werden. Het wachten op de scan duurde meer dan een uur voordat we aan de beurt waren. Want alle scans werden apart nagekeken en daarna moest bij elke mogelijke onrechtmatigheid er extra gecontroleerd worden en moest de chauffeur erbij gehaald worden. Bij onze serie was alleen het bekijken van de scans nodig en kregen we het kentekenbewijs van de camper terug met een vriendelijk ‘welkom in Marokko’ erbij. Vervolgens naar de hokjes van de douane, gaven onze paspoorten en kenteken af en kregen alleen die van Ria terug. Jan moest de camper even aan de zijkant zetten waar een beambte van buiten een blik om de deur van de camper wierp en bij de garage (waar Jan zelfs mooi het licht aandeed) daar ook alleen in keek, maar niets verschoof of omhoog tilde. Want …. dan had hij al die vaatjes rode en witte wijn van vijf liter kunnen zien liggen!! Jan kreeg al z’n papieren terug plus een mini-invoerkaartje van de beambte wat je bij verlaten van Marokko weer moet tonen. Toen was er nog een laatste controle van alle papieren mèt dat ene kaartje om nu echt door te mogen gaan.
Het was ondertussen half acht ’s avonds en we zochten, net als veel anderen, op de parkeerplaats voorbij douane en politie een plek om te blijven staan voor overnachting. Al met al waren we voor anderhalf uur varen negen uren onderweg geweest!! Maar we zaten nu wel helemaal in Afrika!! En zoals de vorige keren dat we hier aankwamen, waren we dit ongemak elke keer weer vergeten!! Morgen gaan we gewoon verder!! Richting Assilah waar we een paar dagen op de camping willen staan. We gaan dan o.a. een Marokkaanse simkaart kopen zodat we weer kunnen internetten. Net aangekomen in Marokko, konden we dat niet en dat was toch best lastig! Marokko moest vanavond zijn eerste voetbalwedstrijd spelen voor de Afrika cup en Jan had willen kijken samen met de Marokkanen. Dat lukte dus niet! Toen wilde hij zijn kleinzoon Tristan bellen om te vragen wat de uitslag was, maar dat kon ook niet zonder internet! Morgen dus eerst een Marokkaanse simkaart kopen!

Geschreven door LaikaRiaJan